Εναν χρόνο ύστερα από τον ρόλο του ιεροψάλτη Πρόδρομου στη σειρά του Mega «Αγιος Παΐσιος – Από τα Φάρασα στον ουρανό», ο Δρόσος Σκώτης υποδύεται στο «Μαύρο ρόδο» τον Μανώλη Δημακούλη, ο οποίος μοιράζει τη ζωή του μεταξύ του τοπικού μοναστηριού και του μαγειρειού του.
Πώς είναι η εμπειρία σας από το «Μαύρο ρόδο»;
Πολύ ευχάριστη. Δεν είχα ξαναπάρει μέρος σε καθημερινή σειρά. Αυτή είναι η πρώτη μου φορά και έγινε με τις καλύτερες προϋποθέσεις: με άριστους συνεργάτες, ένα σενάριο και μια υπόθεση που είναι αρκετά ενδιαφέροντα και μ’ έναν ρόλο που με κρατάει σε ενδιαφέρον και προσπαθώ όσο μπορώ να τον υποστηρίξω.
Πείτε μας λίγα λόγια για τον ρόλο σας.
Ο Μανώλης είναι ένας άνθρωπος καθαρός και οικογενειάρχης. Πιστεύει στις αρχές και στη θρησκεία. Θα έκανε τα πάντα για τα παιδιά του. Δουλεύει άλλωστε για να τους προσφέρει ό,τι καλύτερο μπορεί. Είναι στενά συνδεδεμένος με το χωριό και τους ανθρώπους του. Καθαρός, ειλικρινής, ευαίσθητος. Εχει δουλέψει πολύ στη ζωή του.
Πώς τον αντιμετωπίζετε εσείς;
Μου θυμίζει πάρα πολύ τον πατέρα μου. Οπότε η προσέγγισή μου είναι καθαρά αυτή. Προσπαθώ να θυμηθώ και θυμάμαι κάθε τόσο τη συμπεριφορά του πατέρα μου, την καθαρότητά του, την ειλικρίνειά του, το πώς δινόταν για μας συνέχεια. Παρότι ήταν κουρασμένος, είχε πάντα χρόνο ν’ ασχοληθεί μαζί μας. Αυτό προσπαθώ να κάνω και στον ρόλο, αυτό προσπαθώ να κάνω και ως νέος πατέρας πια.
Στη σειρά συγκρούονται δύο διαφορετικοί κόσμοι. Πώς βλέπετε αυτή τη σύγκρουση;
Αυτό που καταλαβαίνω εγώ είναι ότι ο άνθρωπος είναι γεμάτος αδυναμίες. Η πίστη και η δύναμη είναι κάποια πράγματα που χρειάζεται για να μπορέσει να βάλει κόντρα σε αυτές τις αδυναμίες και είτε πρέπει να τις αφουγκράζεται είτε να τις πολεμάει. Νομίζω ότι είναι επιλογή του καθενός. Στη σειρά μας βλέπουμε να ταλανίζονται οι άνθρωποι με αυτό, δυσκολεύονται να βρουν μια ισορροπία, αλλά όπως όλοι μας νομίζω στην καθημερινότητά μας βλέπουμε το καλό και το κακό. Θεωρώ ότι αυτή η σύγκρουση είναι που μας πηγαίνει μπροστά. Το ένα μας τραβάει δεξιά, το άλλο αριστερά και συνεχίζουμε να πηγαίνουμε μπροστά.
Εσείς με την πίστη πώς τα πηγαίνετε;
Εγώ είμαι άνθρωπος που πιστεύει στην αγάπη. Αυτή είναι η πίστη μου. Οποια μορφή κι αν έχει, αν η θρησκεία διδάσκει αγάπη και την πράττει κιόλας, εγώ θα είμαι δίπλα της. Η αγάπη νομίζω ότι είναι το κεντρικό θέμα.
Θεωρείτε ότι η αγάπη θα σώσει τον κόσμο;
Δεν νομίζω ότι θα τελειώσει αυτό. Νομίζω ότι είναι ένας συνεχόμενος αγώνας. Πάμε μπροστά, λίγο με το μίσος, λίγο με την αγάπη, ο ένας τραβάει από ‘δώ, ο άλλος από ‘κεί. Αλλά να θυμίσω ότι είναι πολύ δυνατή η αγάπη. Δεν φαίνεται τόσο πολύ. Μπορεί να φαίνεται ότι τα πράγματα πάνε άσχημα, αλλά η αγάπη έχει έναν τρόπο να δουλεύει χωρίς να φαίνεται, χωρίς να φωνάζει. Οπότε, όσο κι αν ακούμε ότι τα πράγματα είναι δύσκολα, ξέρουμε ότι υπάρχει πάντα αγάπη από πίσω που τα ισορροπεί.
Εσείς τι αγαπάτε περισσότερο;
Τον εαυτό μου αρχικά και από εκεί και πέρα κατάλαβα τώρα πια τι σημαίνει οικογένεια ως γονέας. Συναισθήματα που δεν τα περίμενα, μια αγάπη χωρίς σκέψη, χωρίς σχέδιο, χωρίς επιλογή. Δεν μπορώ να την αρνηθώ, δεν μπορώ να κάνω αλλιώς. Αγαπάω τα παιδιά μου, τη γυναίκα μου, τη δουλειά μου, όλους τους ανθρώπους γενικότερα.
Την τηλεόραση πλέον την αγαπάτε;
Ναι. Νομίζω ότι έχει χώρο για πολύ μεγάλη έκφραση καλλιτεχνική, δημιουργία, αλλά και για να μεταφέρει μηνύματα. Καταλαβαίνω ότι είναι μαζικής χρήσης, αλλά νομίζω ότι με λίγη προσοχή, λίγη ευαισθησία και λίγη αγάπη η τηλεόραση έχει πολλά να δώσει ακόμα, αρκεί να την προσέξουμε λίγο.
