Η θεωρία του «ώριμου φρούτου» – αλλά και ο μεσαίος χώρος – κατεξοχήν συνδέθηκε με τον επικοινωνιολόγο και συγγραφέα Γιάννη Λούλη, ενώ κατά καιρούς υιοθετήθηκε για τη χάραξη της στρατηγικής πολιτικών κομμάτων με προεξάρχουσα τη ΝΔ του Καραμανλή.
Η εν λόγω θεωρία βέβαια προϋποθέτει περιβάλλον κανονικού δικομματισμού, διαδοχή στην εξουσία πάνω σε συμπεφωνημένο όμως οδικό χάρτη για τη χώρα, μικρό χώρο για τις άλλες πολιτικές δυνάμεις πέραν των δύο βασικών πόλων και ενισχυμένο πλειοψηφικό σύστημα. Αν το ώριμο φρούτο ανακινήθηκε στον πολιτικό σχεδιασμό του ΣΥΡΙΖΑ το 2020- 2021 σήμερα έχει φύγει από το τραπέζι με τον πιο επίσημο τρόπο.
Είχαν προηγηθεί ελαφρά αδειάσματα της θεωρίας από κορυφαία στελέχη. Τώρα πάντως ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας επικύρωσε το όποιο διαζύγιο με το «ώριμο φρούτο» στην πρόσφατη Κεντρική Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ όπου επίσης μίλησε για συνασπισμένο μπλοκ συμφερόντων απέναντι στο κόμμα του. Αυτό είναι μια «επιθετική επεξεργασία», αλλά και εμμέσως είναι παραδοχή μη δικομματικού περιβάλλοντος. Οπως λένε οι γνώστες του παρασκηνίου, μπορεί ο Τσίπρας να ξόρκισε την προαναφερόμενη θεωρία, όμως αυτό για να έχει συνέχεια απαιτεί «προωθητικές ενέργειες και πρωτοβουλίες» από την Κουμουνδούρου.
Σε αυτό το πλαίσιο εντάσσεται ένα μπαράζ κινήσεων προς την κυβέρνηση, όπως η επίκαιρη κοινοβουλευτική ερώτηση που κατέθεσε χθες ο Αλέξης Τσίπρα προς τον Πρωθυπουργό, με ερώτημα εάν θα γίνουν «εκλογές με ενεργό το κέντρο που διενεργεί παρακολουθήσεις πολιτικών αντιπάλων;», αλλά και την επερώτηση 55 βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ, με πρωτοβουλία του Γιώργου Κατρούγκαλου, για συναντήσεις που φέρεται να έκανε ο διαγραφείς βουλευτής, Ανδρέας Πάτσης, με την πολιτική ηγεσία του Κοσόβου το 2020.
Ταυτόχρονα και επειδή το «ώριμο φρούτο» δεν ξορκίζεται μόνον θεωρητικά, ο ΣΥΡΙΖΑ δίνει έμφαση και στην απεργία της 9ης Νοεμβρίου που θέλει να σημάνει μια επανεκκίνηση της σχέσης του με το συνδικαλιστικό κίνημα αλλά και τις περιοδείες στελεχών του σε όλη την Ελλάδα καθώς ο εκλογικός χρόνος συντομεύει.
