Η διεθνής περιδίνηση την οποία πολύ εύστοχα επέλεξε ο Κύκλος Ιδεών για την φετεινή του συνάντηση επηρεάζει κατά κύριο λόγο την Ευρώπη. Εστίες σύγκρουσης και πηγές αστάθειας εκτός Ευρώπης δεν έπαψαν ποτέ να υπάρχουν ακόμη και την περίοδο της ισορροπίας τρόμου των δυο υπερδυνάμεων, δηλαδή την περίοδο του ψυχρού πολέμου. Ωστόσο, η ευρωπαϊκή ήπειρος παρέμενε εκτός των θεάτρων σύγκρουσης.
Παρακολουθούσε πολέμους σε άλλες ηπείρους, έστελνε δυνάμεις να συμμετάσχουν σε επιχειρήσεις εκτός συνόρων αλλά η επικράτεια της παρέμενε ασφαλής χάρις και στο θεσμικό οικοδόμημα που την προστάτευε , δηλαδή το ΝΑΤΟ και την Ευρωπαϊκή Ένωση. Οι δυο αυτοί θεσμοί παραμένουν ισχυροί, παρά τις ρωγμές που εμφανίζουν και που είναι θεμιτές σε οργανισμούς με διακρατικό χαρακτήρα.
Έχει επέλθει όμως μια κορυφαία μεταβολή που απειλεί την ασφάλεια της Ευρώπης, ο πόλεμος στην Ουκρανία. Πρόκειται για έναν πόλεμο στην καρδιά της Ηπείρου που ήδη καταγράφει αλλαγή συνόρων de facto. Η προηγούμενη σύγκρουση σε ευρωπαϊκό έδαφος, ο πόλεμος στη Γιουγκοσλαβία δεν είχε αυτά τα χαρακτηριστικά.
Επιπλέον, η Δύση είχε κινητοποιηθεί στρατιωτικά κατά του καθεστώτος Μιλόσεβιτς που τελικώς ανατράπηκε. Σήμερα, παρά την άνευ προηγούμενου στρατιωτική ενίσχυση της Ουκρανίας, διάθεση άμεσης στρατιωτικής παρέμβασης από πλευράς Δύσης δεν υπάρχει. Αυτό δημιουργεί μια ανισορροπία ισχύος που τακτικά ευνοεί τον Πούτιν ακόμη και αν στο πεδίο δεν έχει τα αποτελέσματα που περίμενε.
Η ισχύς στις διεθνείς σχέσεις πρέπει να αποδεικνύεται διαφορετικά μειώνεται. Στο επίπεδο της προβολής ισχύος η Δύση έχει χάσει ένα συγκριτικό πλεονέκτημα. Αν δεν το ανακτήσει η Ρωσία του Πούτιν θα συνεχίσει να προκαλεί και οι συνέπειες σε στρατηγικό επίπεδο θα είναι πολύ σοβαρές καθώς θα παγιώνεται μια ανισορροπία δυνάμεων που θα πολλαπλασιάσει τις εστίες αστάθειας.