Στη χώρα μας σε καθημερινή βάση εκδικάζονται από το Δικαστήρια χιλιάδες υποθέσεις, εκδίδονται χιλιάδες αποφάσεις και διενεργούνται χιλιάδες άλλες δικαστικού χαρακτήρα πράξεις όπως άσκηση ποινικών διώξεων, αρχειοθέτηση υποθέσεων, ανακρίσεις και έκδοση απαλλακτικών ή παραπεμπτικών βουλευμάτων.
Το τεράστιο αυτό έργο που αποτελεί τη προσφορά της Δικαιοσύνης στη Δημοκρατία μας , αφού κατ΄αυτόν τον τρόπο υλοποιείται το Κράτος Δικαίου, στην πραγματικότητα υλοποιείται ερήμην της κοινωνίας και των εκφραστών της ( πολιτικών , ΜΜΕ και λοιπών σχολιαστών ). Έτσι για τις χιλιάδες αυτές υποθέσεις οι μόνοι ενδιαφερόμενοι είναι οι διάδικοι και το στενό τους περιβάλλον.
Εκείνοι για τους οποίους η υπόθεση έχει ευνοϊκή έκβαση εκθειάζουν την ποιότητα των λειτουργών της Δικαιοσύνης , ενώ εκείνοι για τους οποίους ή έκβαση ήταν αρνητική σπανίως αποδέχονται την ορθότητα της δικαστικής κρίσης.
Τα πράγματα αλλάζουν αν πρόκειται για υποθέσεις που μπορούν να επηρεάσουν τον κομματικό ανταγωνισμό ή αφορούν προβεβλημένα στην κοινωνία πρόσωπα ή λόγω της φύσης τους μπορούν να αποτελέσουν την πρώτη ύλη εκπομπών ή δημοσιευμάτων.Στο σύνολο σχεδόν αυτών των υποθέσεων οι αντιδράσεις αυτών που δεν συμφωνούν με την έκβαση της δικαστικής υπόθεσης προσλαμβάνει χαρακτήρα προσωπικών επιθέσεων με χρήση ηλεκτρονικών και έντυπων μέσων.
Το είδος της αντίδρασης αυτής επηρεάζει ένα μεγάλο μέρος πολιτών και έτσι κλονίζεται η εμπιστοσύνη του προς την Δικαιοσύνη και κατ΄επέκταση στον τρόπο λειτουργίας της Δημοκρατίας μας.
Βέβαια κανείς δεν μπορεί να υποστηρίξει ότι οι δικαστικές ενέργειες είναι υπεράνω κριτικής. Αντίθετα πάντα συμφωνούσα με τον φίλο μου και συμπατριώτη αείμνηστο καθηγητή Σταύρο Τσακυράκη που υποστήριζε ότι ακριβώς επειδή η Δικαιοσύνη είναι ένας θεσμός που στη πραγματικότητα δεν υφίσταται κανέναν έλεγχο είναι απολύτως αναγκαίο να υπάρχει η δυνατότητα άσκησης κριτικής των ενεργειών της.
Κριτική όμως που θα γίνεται από γνώστες του αντικειμένου , με επίκληση επιχειρημάτων που θα αποδεικνύουν το λανθασμένο και μερικές φορές και το παράλογο μιας δικαστικής κρίσης.
Βρίσκω δε την ευκαιρία να αναφέρω ότι χαρακτηριστικό παράδειγμα του τρόπου της θετικής κριτικής που εγώ θέλω να ασκείται για τα δικαστικά πεπραγμένα αποτελούν τα όσα έγραψε ο Ευάγγελος Βενιζέλος για το γνωστό βούλευμα της υπόθεσης Νοβάρτις.
