Αναζήτηση
«Ηταν Ιούλιος του 2016, όταν οι γιατροί με ενημέρωσαν πως πάσχω από μία εξαιρετικά σπάνια και οδυνηρή – για μένα και την οικογένειά μου – εκφυλιστική νόσο. Τρία χρόνια τώρα ζω την κάθε μέρα με θυμό, θλίψη, ψυχικό πόνο, φόβο και αναπάντητα γιατί. Κάθε μέρα κάνω τον σταυρό μου, όπως ακριβώς πριν από κάθε ματς, και ζητώ από τον Θεό να μου δίνει δύναμη και υπομονή για να αντέξω και αυτή τη δοκιμασία. Θα ήθελα να απευθυνθώ στους οπαδούς, όποιο χρώμα φανέλας κι αν υποστηρίζουν. Οταν πάτε στο γήπεδο για να δείτε την αγαπημένη σας ομάδα, πολλές φορές βρίζετε με ακατανόμαστες εκφράσεις και εκτοξεύετε ασύλληπτες κατάρες σε εμάς τους αθλητές και προπονητές. Σκεφτείτε πως κι εμείς είμαστε απλοί και ευάλωτοι άνθρωποι όπως όλοι. Εχουμε οικογένεια, παιδιά, σύζυγο, γονείς και δεν αξίζουμε όλο αυτό τον οχετό λάσπης που μας εκτοξεύετε.
Κάνουμε ένα επάγγελμα που έχει ημερομηνία λήξης και μάλιστα άγνωστη και πολλές φορές σύντομη. Μοιραζόμαστε μαζί σας τα όνειρα και την αγάπη σας για την ομάδα και δεν αξίζουμε τέτοιες συμπεριφορές. Εχω δει πολλές φορές που συμβαίνει κάτι τραγικό σε κάποιον, να δηλώνετε τη στήριξή σας και να λέτε «εδώ δεν χωρούν οπαδικά». Θα ήθελα να σας πω, πως αυτού του είδους τα “οπαδικά” δεν χωρούν γενικότερα στην ανθρώπινη συμπεριφορά. Αυτός ο αγώνας είναι ο πιο δύσκολος της ζωής μου όλης, ο πιο σημαντικός. Και θέλω να πω σε όλους, πως όπως σε κάθε αγώνα που έχω δώσει, δεν σκέφτομαι κανένα άλλο αποτέλεσμα εκτός από τη νίκη…».
Ηταν 2 Νοεμβρίου του 2019 όταν ο Σπύρος Μαραγκός συγκλόνιζε το πανελλήνιο με την απόφασή του να δημοσιοποιήσει το σοβαρό πρόβλημα υγείας που τον ταλαιπωρούσε. Ηδη τρία χρόνια τότε είχαν περάσει από τα λόγια που του είχε πει ο γιατρός. Πλέον έχει περάσει μια εξαετία. Την περασμένη Κυριακή, στο γήπεδο της Λεωφόρου Αλεξάνδρας, ο Σπύρος Μαραγκός έκανε την πρώτη δημόσια εμφάνισή του από τότε που έγινε γνωστή η σπάνια ασθένεια που τον ταλαιπωρεί όλο αυτό το διάστημα.
Στη Λεωφόρο έβλεπες πρόσωπα όχι απλά δακρυσμένα ή βουρκωμένα. Εβλεπες ανθρώπους να κλαίνε. Και να χειροκροτούν με όση δύναμη είχαν, θερμά και παρατεταμένα τον σπουδαίο Σπύρο Μαραγκό. Σπουδαίος στο γήπεδο, όταν φορούσε φανέλα και σορτσάκι και κλωτσούσε την μπάλα με τρόπο που καθήλωνε.
Σπουδαίος και στη ζωή, στην πιο δύσκολη μάχη που έχει να αντιμετωπίσει. Μια μάχη αλλιώτικη από οποιαδήποτε άλλη που έχει δώσει. Μια μάχη με την οποία παλεύει για να βγει και πάλι εκείνος νικητής.
Η ασθένεια
Τι είναι το ALS, η ασθένεια δηλαδή από την οποία έχει χτυπηθεί ο Σπύρος Μαραγκός; Η ονομασία της νόσου είναι τα αρχικά του Αmyotrophic Lateral Sclerosis, είναι η νόσος του Κινητικού Νευρώνα και ταλαιπώρησε και ταλαιπωρεί πολλούς πρώην ποδοσφαιριστές ανά τον κόσμο. Για αυτούς, άλλωστε, για τους παίκτες και ειδικά αυτούς που αγωνίστηκαν σε υψηλό επίπεδο, η πιθανότητα να παρουσιάσουν ALS είναι διπλάσια σε σχέση με τους άλλους ανθρώπους.
Ο μεγάλος φυσικός της Οξφόρδης, Στίβεν Χόκινγκ είναι ίσως ο πιο διάσημος ασθενής της νόσου ALS παγκοσμίως, με δεδομένο ότι το 1963 οι γιατροί του είχαν δώσει τρία χρόνια ζωής. Εκείνος βέβαια κατάφερε να καταρρίψει όλα τα ρεκόρ επιβίωσης, αλλά, δυστυχώς, δεν έχουν την ίδια τύχη όσοι πλήττονται από τη νόσο. Η Πλάγια Αμυοτροφική Σκλήρυνση (ALS) είναι μία εκφυλιστική νόσος που πλήττει τους άνω και κάτω κινητικούς νευρώνες, δηλαδή τα κύτταρα που ελέγχουν όλες τις κινήσεις μας και δίνουν τις εντολές από το πώς αναπνέουμε μέχρι το πώς περπατάμε.
Στην Αμερική μόνο εκτιμάται ότι υπάρχουν 30.000 έως 50.000 ασθενείς και παρά τις έντονες ερευνητικές προσπάθειες των τελευταίων δεκαετιών μέχρι σήμερα δεν υπάρχει αποτελεσματική θεραπεία.
Η ασθένεια χαρακτηρίζεται από σταδιακή εξέλιξη που οδηγεί στην πλήρη παράλυση και την κατάληξη των ασθενών μέσα σε διάστημα δύο έως πέντε ετών κατά μέσο όρο. Αυτό που έχουν διαπιστώσει οι επιστήμονες παρακολουθώντας τη νόσο τις τελευταίες δεκαετίες είναι ότι εκδηλώνεται ως επί το πλείστον σε ασθενείς μεταξύ 40 και 50 ετών, ωστόσο δεν έχουν καταφέρει να χαρτογραφήσουν τους λόγους που προκαλούν την ασθένεια. Επίσης, γνωρίζουν ότι η ασθένεια μπορεί να προσβάλει οποιονδήποτε ενήλικο, αν και υπάρχει μια κληρονομική μορφή της που εμφανίζεται στα μέλη της ίδιας οικογένειας. Επί του παρόντος, υπάρχει μόνο ένα φάρμακο που μπορεί να επιβραδύνει την εξέλιξη της νόσου.
Η υγεία του Σπύρου Μαραγκού δεν του επιτρέπει μετακινήσεις και εξόδους. Ομως όπως ο ίδιος τονίζει, το κίνητρο για να βρεθεί στη Λεωφόρο ήταν τόσο μεγάλο που δε θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά. «Για μένα ήταν μια δύσκολη απόφαση να βρεθώ ξανά στη Λεωφόρο μπροστά στον κόσμο μας. Η υγεία μου δεν μου επιτρέπει μετακινήσεις και εξόδους. Ομως το κίνητρο ήταν μοναδικό και ξεπέρασα τον εαυτό μου για να ανταποδώσω στον κόσμο μας την αγάπη και την αναγνώριση που εισπράττω όλα αυτά τα χρόνια. Το όνειρό μου είναι, να δώσει ο Θεός να καταφέρω να μπω και στο νέο μας γήπεδο».
