Του Θεόδωρου Καρούνου

Μετά την προσφυγή του προέδρου του ΠΑΣΟΚ – Κίνημα Αλλαγής, Νίκου Ανδρουλάκη στην δικαιοσύνη, δεν έγιναν από αυτήν οι έρευνες στις οποίες θα έπρεπε να προχωρήσει αμέσως μόλις διαπιστώθηκε από το Citizen Lab του Πανεπιστημίου του Τορόντο ότι ο κ. Κουκάκης παρακολουθείτο από το Predator στην Ελλάδα. Κι ενώ επιταχύνθηκαν οι έρευνες από θαρραλέους και ικανούς δημοσιογράφους, οι αρμόδιες αρχές απλώς παρακολουθούσαν τις εξελίξεις – με εξαίρεση την ΑΔΑΕ, η οποία κινήθηκε στο πλαίσιο των περιορισμένων αρμοδιοτήτων που έχει.

Από τη συστηματική δουλειά αξιόλογων ερευνητών δημοσιογράφων που εμπνέουν εμπιστοσύνη, μπορούμε πλέον να ενώσουμε τα κομμάτια του παζλ και να καταλάβουμε τι περίπου συνέβη.

Η ΕΥΠ και οι υπηρεσίες ασφαλείας της χώρας συνεργάζονται με απόρρητες διαδικασίες με τους παρόχους τηλεπικοινωνιακών υπηρεσιών για να παρακολουθούν «νόμιμους» στόχους. Πραγματοποιούν δηλαδή τις γνωστές πλέον σε όλους μας, επισυνδέσεις. Να σημειωθεί εδώ ένα ενδιαφέρον στοιχείο, που εξηγεί πολλά από όσα έχουν συμβεί και αναιρεί τον εθνικό χαρακτήρα της ΕΥΠ: Τα κλιμάκια που διαχειρίζονται τις επισυνδέσεις αντικαθίστανται από πρόσωπα εμπιστοσύνης της ηγεσίας του κάθε κόμματος που κυβερνά.

Το λάθος των επιτελών του επιτελικού κράτους ξεκινά με την επιλογή του διοικητή της ΕΥΠ. Επιλέχθηκε ένας «φίλος» της πολιτικής ηγεσίας και όχι ένα ικανό στέλεχος, το οποίο θα μπορούσε να εκσυγχρονίσει την ΕΥΠ ώστε να μπορεί να αντιμετωπίσει τις προκλήσεις του 21ου αιώνα, και ειδικά τις παρακολουθήσεις των «έξυπνων» κινητών, οι οποίες χρησιμοποιούσαν εφαρμογές κρυπτογράφησης για να αποφεύγουν την παρακολούθηση μέσω των επισυνδέσεων… Μεγαλύτερο όμως και πιο σοβαρό λάθος, είναι ότι ενώ έπρεπε να πραγματοποιηθεί θεσμικά ο αναγκαίος εκσυγχρονισμός των υποδομών της ΕΥΠ για να μπορούν να παρακολουθούν νομίμως στόχους,  σε συνεργασία με υπηρεσίες ασφαλείας συμμαχικών χωρών, αυτός ανατέθηκε σε αμφιβόλου κύρους επιχειρηματίες.

Οι «επιχειρηματίες», λόγω του Predator που διέθεσαν στην ελληνική κυβέρνηση και ως ενδιάμεσοι μεταξύ των μονάδων που διαχειρίζονταν τις επισυνδέσεις και της μονάδας που διαχειριζόταν το Predator, απέκτησαν πλέον πρόσβαση στις «απόρρητες» λίστες των παρακολουθούμενων.

H συνέχεια είναι λίγο πολύ γνωστή, άρχισαν να κυκλοφορούν λίστες παρακολουθούμενων που κανείς δεν μπορεί να επιβεβαιώσει την αυθεντικότητας τους εκτός από τους «επιχειρηματίες» και τα στελέχη των μονάδων που διαχειρίζονται τις παρακολουθήσεις.

Η ρίζα του προβλήματος βρίσκεται στη «θεσμοθέτηση» της αναξιοκρατίας και στην αναίρεση στην πράξη του εθνικού χαρακτήρα της ΕΥΠ που εκτός του «να μεριμνά για την ασφάλεια της χώρας και την προάσπιση των εθνικών συμφερόντων» ασχολείται και με την παρακολούθηση πολιτικών και δημοσιογράφων και – όπως δείχνει και η περίπτωση της παρακολούθησης του κ. Κουκάκη – και για την εξυπηρέτηση μεγαλοεπιχειρηματιών των οποίων τα συμφέροντα θίγονται από δημοσιογραφικές έρευνες.

Εάν η «αυτοδιοίκητη» Δικαιοσύνη λειτουργούσε ανεξάρτητα από την πολιτική εξουσία, θα μπορούσαν οι πολύ ικανοί δικαστές που στελεχώνουν το δικαστικό σώμα να περιορίσουν τις αυθαιρεσίες της πολιτικής εξουσίας και να μη φτάσουμε στο σκάνδαλο των παρακολουθήσεων που επαληθεύει το γνωστό, «η εξουσία φθείρει, αλλά η απόλυτη εξουσία διαφθείρει απόλυτα».

Ο Θεόδωρος Καρούνος είναι ερευνητής στο ΕΜΠ

Τελευταία Νέα