Σαν σήμερα το μακρινό 1994, ο Μανώλης Δουρής ακούει από τα μέλη της έδρας του Κακουργιοδικείου της Κορίνθου την ποινή του. Ισόβια συν 21 χρόνια για τον βιασμό και τη δολοφονία του 7χρονου γιου του, Νίκου Δουρή.
Πρόκειται για μια παιδοκτονία που είχε παγώσει όχι μόνο την τοπική κοινωνία της Ερμιόνης όπου έμενε η οικογένεια αλλά ολόκληρο το Πανελλήνιο.
Το χρονικό της υπόθεσης
Όλα ξεκίνησαν την παραμονή της Πρωτοχρονιάς του 94’ όταν ο μικρός Νίκος Δουρής, 6 χρονών, δεν είχε επιστρέψει σπίτι του ως αργά το βράδυ. Το γεγονός θορύβησε ιδιαίτερα τους γονείς του, Μανώλη και Γεωργία Δουρή.
Οι δυο τους πήγαν στο Αστυνομικό Τμήμα Ερμιόνης, όπου και κατήγγειλαν το γεγονός. Αμέσως οι αστυνομικοί, αλλά και η μικρή κοινωνία της Ερμιόνης, κινητοποιήθηκαν άμεσα ψάχνοντας τον μικρό Νίκο.
Τελικά, έπειτα από ολονύχτιες έρευνες, ο Μανώλης Δουρής «εντόπισε» το νεκρό και κακοποιημένο γιό του στην μάντρα μιας αλάνας κοντά στο σπίτι τους.
Ο πατέρας, «έκλαιγε και σπάραζε» δηλώνοντας ότι θα πάρει εκδίκηση.
Μάλιστα, κατηγορούσε την σύζυγο του ότι η ίδια μαζί με τον εραστή της σκότωσαν τον 6χρονο Νίκο.
Οι ασάφειες στις καταθέσεις του πατέρα
Μετά από ασάφειες στις καταθέσεις του Μανώλη Δουρή, οι αστυνομικοί συμπέραναν ότι ο ίδιος διέπραξε το έγκλημα.
Όπως δήλωσε ο Δουρής: «Με κυριεύει μια σπάνια ασθένεια, με μεταμορφώνει. Με έπιαναν κρίσεις και δεν έβλεπα μπροστά μου. Ο καθένας στη θέση μου το ίδιο μπορεί να έκανε».
Όπως διαπιστώθηκε ο «πατέρας» βίασε τον γιό του και του προκάλεσε ασφυξία κλείνοντας του την μύτη και το στόμα. Ο Δουρής έπασχε από από το «σύνδρομο της Κύπρου».… Έχοντας πολεμήσει στο νησί το 1974 απέκτησε πολλά ψυχολογικά προβλήματα που αποδόθηκαν στην απανθρωπιά του πολέμου.
Τον υποστήριζαν η γυναίκα και τα παιδιά του
Το δικαστήριο δεν πείστηκε. Έκρινε ένοχο τον Δουρή και τον καταδίκασε σε ισόβια κάθειρξη για ανθρωποκτονία από πρόθεση, με ενδεχόμενο δόλο, σε ήρεμη ψυχική κατάσταση, 20 χρόνια για βιασμό και 1 έτος για ασέλγεια.
«Είναι μια μυστηριώδης υπόθεση και πιστεύω ότι δεν εξετάστηκε όπως έπρεπε, πριν βγει η απόφαση», δήλωσε ο συνήγορος του, μετά τη δίκη.
Το 2016, ο ένας από τους γιους του, Δημήτρης, δήλωσε σε συνέντευξη του στο «Ε» ότι ο πατέρας του δεν διέπραξε το φρικτό έγκλημα. «Φόρτωσαν το βιασμό και τη δολοφονία στον πατέρα μου», είπε και φωτογράφισε ως δράστη έναν συγχωριανό του, ο οποίος βρίσκεται εν ζωή, όπως διευκρίνισε. «Το έκανε ένας άλλος άνθρωπος από το χωριό, που είχε ασελγήσει σε πάρα πολλά παιδάκια. Αλλά εκείνος είχε χρήματα και τον κάλυπταν. Εκείνη την ημέρα ήμουν μαζί με τον πατέρα μου στη δουλειά από το πρωί. Γυρίσαμε και μας είπαν πως είχε χαθεί το παιδί. Ο πατέρας μου είναι στο χώμα και ο ένοχος κυκλοφορεί ελεύθερος», είπε, ενώ σε ερώτηση για το τι όνομα θα έδινε στο παιδί του αν ήταν αγόρι, απάντησε: «Μανώλης. Μανώλης Δουρής».
Το ίδιο έχει υποστηρίξει και η σύζυγος του Μανώλη Δουρή, Γεωργία, σε παλαιότερη συνέντευξη της. Για μένα και για τα παιδιά μου ο Μανώλης είναι αθώος. Δύο αθώες ψυχές βρίσκονται στο χώμα και οι ένοχοι κυκλοφορούν ελεύθεροι. Ο Μανώλης ήταν το τέλειο θύμα που μπορούσε να παρουσιαστεί σαν δολοφόνος. Ήταν φτωχός, μεροκαματιάρης και αγράμματος. Οδηγήθηκε στη φυλακή, όπου τον “αυτοκτόνησαν”, καθώς η υπόθεση έπρεπε να κλείσει», είχε δηλώσει, ενώ ισχυρίστηκε επιπλέον ότι οι Αρχές είχαν εντοπίσει τους δράστες! «Εκείνη την ημέρα ο άνδρας μου βρισκόταν στο σπίτι. Ο Νικολάκης βγήκε να παίξει και χάθηκε. Έπειτα από ώρες τον βρήκαμε σε αυτή την κατάσταση. Η αστυνομία έψαξε, βρήκε τους ενόχους, αλλά επειδή ήταν άνθρωποι ευυπόληπτοι και δεν μπορούσαν να τους ακουμπήσουν, φοβούμενοι ένα μεγάλο σκάνδαλο, τα έριξαν στον άνδρα μου».
Το ξύλο και το τέλος του Μανώλη Δουρή
Ωστόσο καμία εξήγηση δεν υπήρξε στο γιατί ο Μανώλης Δουρής, δήλωσε, σε πρώτη φάση, βιαστής και φονιάς του ίδιου του παιδιού του.
Κατά την φυλάκιση του, οι συγκρατούμενοι του εφάρμοσαν τον «νόμο της φυλακής». Ο Δουρής βιάστηκε και ξυλοκοπήθηκε από τους συγκρατούμενους του σε βαθμό που το πρόσωπο του αλλοιώθηκε.
Αλλάζοντας 4 διαφορετικά σωφρονιστικά ιδρύματα, αυτοκτόνησε στις 24 Φεβρουαρίου του 1996 στην Τρίπολη, χρησιμοποιώντας ένα καλώδιο τηλεόρασης.