Ηταν Ιούνιος του 1996, το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Ποδοσφαίρου της Αγγλίας πλησίαζε στο τέλος του, η Γαλλία ετοιμαζόταν να παίξει στους ημιτελικούς με την Τσεχία – θα έχανε στα πέναλτι, αλλά το θέμα μας είναι άλλο. Κληθείς να σχολιάσει την πορεία των Bleus, ο Ζαν-Μαρί Λεπέν, ο ηγέτης του ακροδεξιού Εθνικού Μετώπου, είχε ξινίσει τα μούτρα και είχε αποφανθεί πως «είναι αφύσικο που φέρνουμε παίκτες από το εξωτερικό και τους βαφτίζουμε ομάδα της Γαλλίας» – οι περισσότεροι, «στόμα κλειστό, πρόσωπο εχθρικό (…) δεν τραγουδούν τη Μασσαλιώτιδα», είχε καταγγείλει. Την καλύτερη απάντηση τού την είχε δώσει τότε ο (γεννημένος στη Γουαδελούπη) Λιλιάν Τουράμ: «Ενας ευφυής άνθρωπος δεν απαντάει σε τέτοιες δηλώσεις. Βασικά, ένας ευφυής άνθρωπος δεν κάνει τέτοιες δηλώσεις».

Πέρασε μία δεκαετία για να επανέλθει ο Λεπέν στο θέμα, το έκανε τον Ιούνιο του 2006, στη διάρκεια του Παγκόσμιου Κυπέλλου Ποδοσφαίρου που διεξήχθη στη Γερμανία. Η Γαλλία ετοιμαζόταν να παίξει στη φάση των 16 με την Ισπανία (την κέρδισε 3-1 και έφτασε στον τελικό, όπου έχασε στα πέναλτι από την Ιταλία, αλλά είπαμε, άλλο είναι το θέμα μας) όταν o 78χρονος, ήδη, ηγέτης της γαλλικής Ακροδεξιάς γκρίνιαξε πως η Γαλλία «δεν αναγνωρίζει απόλυτα τον εαυτό της» στην εθνική της ομάδα, πως υπάρχει ανάμεσά τους «μία κάποια δυσκολία» ταύτισης, και πως ο προπονητής «ίσως υπερέβαλε στο ποσοστό των έγχρωμων παικτών», «ίσως να άφησε να τον παρασύρουν οι ιδεολογικές επιλογές του».

«Iσως να πρέπει να καλέσουμε τον κ. Λεπέν να γιορτάσει την επόμενη νίκη μαζί μας», του είχε απαντήσει και πάλι ο Λιλιάν Τουράμ, στα 34 του χρόνια πια. «Τότε θα έβλεπε ότι είμαστε παθιασμένα υπερήφανοι που είμαστε Γάλλοι και ίσως να άλλαζε άποψη. Αλλά έχει πολλά να χάσει αλλάζοντας γνώμη, έτσι δεν είναι;».

Πέρασαν ακόμη 16 χρόνια, φτάσαμε στο φετινό Μουντιάλ. Με τον Λεπέν πατέρα κανείς δεν ασχολείται πια, ούτε καν η θυγατέρα του, η Μαρίν Λεπέν – χρειάστηκε να τον σκοτώσει πρώτα, συμβολικά μιλώντας, και να αποτάξει, επισήμως τουλάχιστον, τους δαίμονες του κομματικού παρελθόντος για να φτάσει δύο φορές στον δεύτερο γύρο των γαλλικών προεδρικών εκλογών. Τη θέση του Ζαν-Μαρί Λεπέν την καταλαμβάνει πλέον ουσιαστικά ο τρις καταδικασμένος για υποκίνηση φυλετικού μίσους Ερίκ Ζεμούρ, που πάτωσε μεν στον πρώτο προεδρικό γύρο της περασμένης άνοιξης (απέσπασε μόλις 7,07% των ψήφων) προσπαθεί όμως συχνά πυκνά να προσελκύει τα φώτα με τις ανοησίες που ξεστομίζει.

Μιλώντας λοιπόν την Κυριακή στο BFMTV, ο Ζεμούρ άφησε να εννοηθεί πως η εθνική ομάδα της χώρας διαθέτει υπερβολικά πολλούς παίκτες από οικογένειες μεταναστών. «Πρέπει η ομάδα να μοιάζει στη χώρα» διακήρυξε. «Φανταστείτε αν υπήρχαν δέκα παίκτες με ονόματα όπως Φρανσουά και Ζαν-Κλοντ στην ομάδα του Μαρόκου, νομίζω πως ο βασιλιάς θα απορούσε». Ο ίδιος δήλωσε πως ένας γαλλομαροκινός δεν είχε άλλη εναλλακτική επιλογή παρά να στηρίξει τους Bleus στον προχθεσινό ημιτελικό, επισημαίνοντας πως οι Γάλλοι ιταλικής ή πορτογαλικής καταγωγής δεν θα το σκέφτονταν καν – «σημάδι μιας ανησυχητικής αμνησίας», σχολίασε η Le Monde, «αν θυμηθεί κανείς τα πολλά ρεπορτάζ στις κοινότητες με καταγωγή από αυτές τις δύο χώρες πριν από τους τελικούς Γαλλία – Ιταλία (Μουντιάλ 2006) και Γαλλία – Πορτογαλία (Euro 2016)».

Στην πραγματικότητα, Ζεμούρ και Σία επιχειρούσαν μέρες τώρα να παρουσιάσουν τον ημιτελικό ανάμεσα στη Γαλλία και το Μαρόκο ως «μία ποδοσφαιρική σύγκρουση πολιτισμών», από τις δηλώσεις και τα σχόλιά τους, μάλιστα, καταλάβαινε κανείς πως όχι μόνο προεξοφλούσαν αλλά και ήλπιζαν να γίνουν εκτεταμένα επεισόδια στη Γαλλία μετά τη λήξη του, απόδειξη πως οι Αραβες και οι προσφιλείς τους «Γάλλοι από τη ρίζα» είναι αδύνατο να συνυπάρξουν, αφού οι πρώτοι αρνούνται πεισματικά να ενσωματωθούν. Στην πραγματικότητα, τα επεισόδια που σημειώθηκαν ήταν πολύ περιορισμένα συγκριτικά με τους δεκάδες χιλιάδες ανθρώπους οι οποίοι γιόρτασαν το βράδυ της Τετάρτης τη νίκη της Γαλλίας στο Παρίσι, τη Μασσαλία, το Μπορντό και αλλού. Καμιά 40αριά ανεγκέφαλοι προσπάθησαν να τα σπάσουν στη Λίλλη.

Μία ομάδα ακροδεξιών τα έσπασε στη Λυών. Μία ακόμα ομάδα ακροδεξιών συνελήφθη από την αστυνομία στο 17ο Διαμέρισμα του Παρισιού πριν προλάβει να κάνει ακριβώς αυτό. Και ένας εγκληματίας στο Μονπελιέ παρέσυρε και σκότωσε με το αυτοκίνητό του έναν 14χρονο επειδή προσπάθησαν να του αρπάξουν τη γαλλική σημαία που κράδαινε «κομπάζοντας». Αλλά το γενικότερο κλίμα δεν ήταν αυτό, όσο και αν επιχειρούν κάποιοι να μας πείσουν, είτε από συμφέρον, είτε από άγνοια.

Οι ρεπόρτερ της Monde είδαν στα Ηλύσια Πεδία «νικητές» και «ηττημένους» δίπλα δίπλα, «είμαστε αδέλφια, στο κάτω κάτω, είμαστε μαζί, παρότι το Μαρόκο έπαιξε καλά και θα του άξιζε να είχε βάλει ένα γκολ» δήλωσε ο 20χρονος Χασάμ Μπουταλά, «είμαστε περήφανοι για τη χώρα μας αλλά χαιρόμαστε για τη Γαλλία» επέμεινε ο 22χρονος Καμάλ Σεντικί. «Είναι σαν να έχασα και να κέρδισα μαζί» τούς είπε χαμογελώντας ο 26χρονος Γιουμά, που έχει πατέρα Γαλλομαροκινό και μητέρα Γιαπωνέζα. Οσο για την Κυριακή, «υποστηρίζω την PSG, οπότε ούτως ή άλλως, Μέσι ή Εμπαπέ… έχω κερδίσει το Κύπελλο!». Και αφήστε τους λύκους να ουρλιάζουν.

Τελευταία Νέα