«Διπλωματία και οικονομία: και στο τέλος το Κατάρ κερδίζει», έγραφε η «Liberation» ανήμερα του τελικού του Παγκοσμίου Κυπέλλου. Είναι πράγματι το μικρό εμιράτο ο μεγάλος νικητής του Παγκοσμίου Κυπέλλου;
Ο λόγος που το Κατάρ αποφάσισε να παίξει μπάλα ήταν η διεκδίκηση πρωταγωνιστικού ρόλου, καταρχάς στην Αραβική Χερσόνησο και στη συνέχεια στην παγκόσμια σκηνή. Στον έναν μήνα που διήρκησε το Παγκόσμιο Κύπελλο ο πρώτος στόχος επετεύχθη αλλά με διαφορετικό τρόπο απ’ αυτόν που είχε σχεδιαστεί. Η νίκη της Σαουδικής Αραβίας επί της Αργεντινής και στη συνέχεια η εντυπωσιακή πορεία του αραβόφωνου Μαρόκου μετατράπηκαν σε διπλωματικό μπαζούκα για τον εμίρη Ταμίμ μπιν Χαμάντ Αλ Θάνι που έβλεπε στην αυλή του να ενώνεται ο αραβικός κόσμος και οι μέχρι πρόσφατα εχθροί του να του τείνουν χείρα φιλίας.
Παράλληλα οι μεγάλες εκπλήξεις και η ανακατανομή συσχετισμών στους ομίλους σε συνδυασμό με την ιστορία του Μέσι που βρισκόταν σε εξέλιξη εκτόξευσαν τις τηλεθεάσεις σε όλο τον κόσμο που έμαθε μέσα από τις μεταδόσεις πού βρίσκεται η Ντόχα.
Υπολογίζεται πως πάνω από τέσσερα δισεκατομμύρια άνθρωποι παρακολούθησαν τουλάχιστον ένα λεπτό τους αγώνες Παγκοσμίου Κυπέλλου ενώ η FIFA θεωρεί πολύ πιθανό τον επικό τελικό της Αργεντινής με τη Γαλλία να τον είδαν κοντά στο 1,5 δισεκατομμύριο φίλαθλοι σε όλο τον κόσμο. Ναι, το Κατάρ πέτυχε τον στόχο του και κατάφερε να τοποθετήσει αυτή τη μικρή λωρίδα γης στο επίκεντρο της διεθνούς διπλωματίας.
Κόστισε βέβαια κάτι παραπάνω. Χωρίς να έχει διαψευστεί από το Κατάρ υπολογίζεται πως για τα έργα υποδομής για το Μουντιάλ δαπανήθηκαν 220-300 δισ. δολάρια και ξεπερνούν το περυσινό ΑΕΠ της Ελλάδας. Βεβαίως θα χρειαστούν πολλές γενιές για να επιστραφούν στα κρατικά ταμεία. Τα έσοδα που θα έχει η οικονομία του εμιράτου από το Μουντιάλ δεν πρόκειται να ξεπεράσουν τα 17 δισ. δολάρια. Αυτό όμως το γνώριζαν οι Καταριανοί από την πρώτη στιγμή και πιθανότατα να μην τους ένοιαζε η οικονομική προοπτική.
Ωστόσο υπάρχει μια σημαντική λεπτομέρεια στον προϋπολογισμό. Το ποσό που εμφανίζεται ως δαπάνη για το Μουντιάλ δεν αφορά αποκλειστικά τη διοργάνωση αλλά εντάσσεται στο μεγαλεπήβολο σχέδιο Vision 2030 που ουσιαστικά έχει στόχο τη μετάλλαξη του Κατάρ από ένα εμιράτο που εξαρτάται η οικονομία του από την πώληση ορυκτών καυσίμων σε έναν τουριστικό και επενδυτικό προορισμό που θα είναι ταυτόχρονα αθλητικός και διπλωματικός πυλώνας της Μέσης Ανατολής.
Στα έργα υποδομής που επισπεύστηκαν λόγω του Μουντιάλ περιλαμβάνονται αυτοκινητόδρομοι χιλίων χιλιομέτρων, νέο αεροδρόμιο, μία νέα πόλη με 22 ξενοδοχεία που πλαισιώνει το στάδιο Lusail, το συγκρότημα καταλυμάτων που είναι γνωστό ως The Pearl και κόστισε 15 δισ., το μετρό που κατασκευάστηκε από Γερμανούς και στοίχισε 36 δισ.
Για την κατασκευή επτά σταδίων και την ανακατασκευή ενός ακόμα δαπανήθηκαν μόλις 6,5 δισ. δολάρια που σε σχέση με τη συνολική δαπάνη αποτελούν σταγόνα στον ωκεανό.
Η ανάληψη διεθνών διοργανώσεων όπως το Ασιατικό Κύπελλο Ποδοσφαίρου το 2023, το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Κολύμβησης το 2024, το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Επιτραπέζιας Αντισφαίρισης του 2025, η επιστροφή της Φόρμουλα 1 και ο εναρκτήριος αγώνας του παγκόσμιου πρωταθλήματος αντοχής το 2024 δείχνουν, αν μη τι άλλο, πως το Κατάρ βρίσκεται στον σωστό δρόμο.
Σήμερα το μικρό εμιράτο δεν έχει καμία σχέση με το Κατάρ του 2010. Η ποικιλομορφία έχει γίνει αισθητή στην Ντόχα και οι κάτοικοι είναι έτοιμοι να κατεβάσουν τις ασπίδες τους. Οι πιέσεις της Δύσης για μεταρρυθμίσεις στην εργατική νομοθεσία και στις διακρίσεις έχουν αναγκάσει το Κατάρ να κάνει μικρά βήματα προς αυτή την κατεύθυνση. Εχει όμως ακόμα πολύ δρόμο μπροστά του.
Το επόμενο στοίχημα
Οι Ολυμπιακοί Αγώνες του 2036 αποτελούν το επόμενο μεγάλο έπαθλο για το Κατάρ. Ο εμίρης Ταμίμ μπιν Χαμάντ Αλ Θάνι είναι μέλος των Αθανάτων και στο παρελθόν είχε προσπαθήσει τρεις φορές (2016, 2020, 2032) να κάνει το Κατάρ την πρώτη χώρα στη Μέση Ανατολή που θα φιλοξενήσει τη μεγαλύτερη αθλητική διοργάνωση.
Η ΔΟΕ πάντως δεν θα δεχτεί εύκολα να μεταφερθεί ημερολογιακά η διοργάνωση τον χειμώνα.
