Αναζήτηση
Το 2022 μας αποχαιρέτησε με αλλεπάλληλα περιστατικά κακοποίησης παιδιών και εφήβων, με την κοινωνία να παρακολουθεί τις εξελίξεις και να δέχεται το ένα σοκ μετά το άλλο από τους βιασμούς ανηλίκων, πότε με θύτες μέλη της οικογένειάς τους και πότε ακόμη και με συνομίληκους «φίλους» τους.
Και αν στις περιπτώσεις κακοποίησης πίσω από τις κλειστές πόρτες ενός σπιτιού, δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα – αν φυσικά δεν γνωρίζουμε – όταν ένα παιδί απομακρύνεται, για τον οποιοδήποτε λόγο, από την οικογένειά του και, μάλιστα, με εντολή εισαγγελέα, μόνο και μόνο για να καταλήξει να κακοποιείται, σωματικά ή ψυχικά, μέσα σε μία δομή που φτιάχτηκε για να το προστατεύει, τότε πραγματικά δεν υπάρχει ελπίδα πουθενά.
Η Πολιτεία, από την πλευρά της, υποστηρίζει πως δεν έχει τη δικαιοδοσία να κάνει ελέγχους σε ιδιωτικές δομές και έτσι δεν μένουν παρά μόνο κάποιοι τυπικοί έλεγχοι από τις Περιφέρειες και αυτοί εκ των υστέρων.
Βέβαια, αναρωτιέται κανείς πώς είναι δυνατόν να μην παρακολουθείται η μετέπειτα πορεία ενός παιδιού από το κράτος – και αυτό, χωρίς να έχει προηγηθεί καταγγελία – από τη στιγμή που κατέληξε σε μία, έστω ιδιωτική, αφού οι κρατικές «λάμπουν» δια της απουσίας τους, δομή με εντολή εισαγγελέα, ο οποίος, όπως όλοι γνωρίζουμε, δεν είναι… ιδιώτης.
Και στην τελική, εάν ο νόμος δεν επιτρέπει κάτι τέτοιο, ας τον αλλάξουμε! Δεν γίνεται μονίμως να τρέχουμε, γεμάτοι «σοκ και δέος», αφού πρώτα γίνει το κακό και να παραδέχονται ως επίσημοι κρατικοί λειτουργοί καταγγελίες και περιστατικά, χωρίς στην πράξη να αλλάζει τίποτα το ουσιαστικό.
Από την άλλη πλευρά, αν το πρόβλημα είναι στην έλλειψη προσωπικού στις δημόσιες υπηρεσίες, τότε ας «διορίζουμε» περισσότερους κοινωνικούς λειτουργούς, παιδαγωγούς και ψυχολόγους, κάνοντας ορθότερη διαχείριση πόρων.
Χωρίς υποστήριξη η 12χρονη από τα Σεπόλια
Μία ξεχωριστή περίπτωση αποτελεί το 12χρονο κορίτσι από τα Σεπόλια, που δεν έχει να κάνει με τις δομές, αλλά με τον τρόπο που η Πολιτεία υποστηρίζει τα θύματα κακοποίησης, όταν μάλιστα μιλάμε για παιδιά.
Θα περίμενε κανείς, για παράδειγμα, τώρα που η μικρή βρίσκεται πια στο ασφαλές περιβάλλον της θείας της, εκτός Αθηνών, της γυναίκας που πρώτη ανακάλυψε την κακοποίηση της ανηψιάς της από τον Ηλία Μίχο, να έχει την ψυχολογική στήριξη εκείνη που θα την βοηθήσει να αντέξει και – κάποια στιγμή – να ξανασταθεί στα πόδια της.
Η 12χρονη από τα Σεπόλια, η υπόθεση της οποίας μοιάζει να πέρασε σε δεύτερη μοίρα μετά τις αποκαλύψεις για την «Κιβωτό του Κόσμου», που έπεσε θύμα βιασμών και μαστροπείας, ζει με εφιάλτες και ενοχές, φορώντας μια κουκούλα στο κεφάλι για να κρύβει το πρόσωπό της από τους περαστικούς, αν και σπανίως βγαίνει πια από το σπίτι.
Στους εφιάλτες της βλέπει κυρίως τον Ηλία Μίχο, τον εγκέφαλο του κυκλώματος μαστροπείας της μικρής, αλλά και βιαστή της. Όσο για τις ενοχές της, αυτές αφορούν στη μητέρα της, που κατηγορείται για το αδίκημα της διακεκριμένης μαστροπείας εις βάρος του παιδιού της, για την προφυλάκιση της οποίας νιώθει υπεύθυνη η 12χρονη, παρότι ουδέποτε την κατηγόρησε για κάτι στις καταθέσεις της.
Και όμως, την ώρα που δεν θέλει να πάει ούτε στο σχολείο γιατί φοβάται ότι θα την αναγνωρίσουν και κάθε βράδυ βλέπει εφιάλτες, η δικηγόρος της, Ασπασία Ταραχοπούλου κατήγγειλε στις αρχές Δεκεμβρίου ότι το κορίτσι έχει βρεθεί εδώ και τρεις μήνες χωρίς ψυχολογική υποστήριξη.
«Τώρα συνειδητοποιεί η 12χρονη τι ακριβώς έχει συμβεί»
Η δικηγόρος σημείωσε χαρακτηριστικά ότι ψυχολόγοι βρέθηκαν κοντά της, μόνο στις καταθέσεις της και όταν την καλούσαν επανειλημμένα να αναγνωρίσει υπόπτους.
Και προσέθεσε ότι «είναι σε πάρα πολύ άσχημη ψυχολογική κατάσταση. Έχει αρχίσει να συνειδητοποιεί τι ακριβώς έχει συμβεί. Κλαίει συνέχεια, δεν κοιμάται, έχει εφιάλτες, δεν θέλει να βγει έξω. Είναι κλεισμένη μέσα σε ένα σπίτι», είπε η κυρία Ταραχοπούλου, τονίζοντας ότι η 12χροη «θέλει να τιμωρηθούν όλοι αυτοί που της έκαναν ό,τι της έκαναν».
Στον παιδοψυχολόγο ελέω ιδιωτών
Λίγες ημέρες αργότερα, μιλώντας στο MEGA και στο Live News ο δικηγόρος της μητέρας της 12χρονης, Απόστολος Λύτρας, επεσήμανε και εκείνος ότι το κορίτσι βρίσκεται σε κρίσιμη κατάσταση από ψυχολογικής άποψης.
Μάλιστα, υποστήριξε ότι κοντά στην περιοχή όπου φιλοξενείται δεν υπάρχει παιδοψυχολόγος και με ιδιωτική πρωτοβουλία μεταβαίνει σε άλλη, κοντινή περιοχή.
Η κατάσταση του παιδιού είναι ιδιαίτερα κρίσιμη, είπε χαρακτηριστικά ο κ. Λύτρας και συνέχισε λέγοντας: «Στην περιοχή όπου βρίσκεται δεν υπάρχει ψυχολόγος. Παιδοψυχολόγος υπάρχει σε μια κοντινή περιοχή από εκεί, τον έχει επισκεφτεί και τουλάχιστον έχει γίνει ένα ξεκίνημα με ιδιωτική πρωτοβουλία».
Στο έλεος και τα αδέλφια της 12χρονης
Πέρα από το κορίτσι, όμως, που έζησε τον εφιάλτη, δύσκολα περνούν και τα υπόλοιπα ανήλικα αδέλφια της 12χρονης, που ζουν πλέον με την γιαγιά τους.
Τα παιδιά τής πολυμελούς οικογένειας φιλοξενήθηκαν για λίγες ημέρες στο «Χαμόγελο του Παιδιού», ενώ τώρα απολαμβάνουν αποκλειστικά την φροντίδα της γιαγιάς τους, καθώς η μητέρα τους είναι προφυλακισμένη και ο πατέρας τους αντιμετωπίζει προβλήματα κατάχρησης ουσιών.
Πέρα από κάποιες τυπικές επισκέψεις τις πρώτες ημέρες των γεγονότων, όμως, δεν υπήρξε καμία προσπάθεια ουσιαστικής προσέγγισης της οικογένειας του 12χρονου κοριτσιού και υποστήριξής της, καταγγέλλει η Λαϊκή Συνέλευση Κολωνού, Σεπολίων, Ακαδημίας Πλάτωνα.
Σε επιστολή της προς τον αντιδήμαρχο Κοινωνικής Πολιτικής, που κοινοποιείται σε όλες τις δημοτικές παρατάξεις, σημειώνεται πως η 12χρονη και τα αδέλφια της δεν είχαν:
«Καμία ηθική-κοινωνική στήριξη, όταν δέχονταν μια άγρια πολιορκία από τα ΜΜΕ, αλλά και επιθέσεις σε μέλη της οικογένειας για τον βιασμό – εκμετάλλευση που είχε δεχτεί η μικρή.
»Καμία ψυχολογική στήριξη με κατάλληλους επιστήμονες και ειδικούς, ακόμα και σε μέλη της οικογένειας που είχαν και έχουν ειδική ανάγκη.
»Καμία υλική στήριξη για τις ανάγκες της καθημερινής διαβίωσης της οικογένειας και των αναγκών που υπάρχουν σε ζητήματα εκπαιδευτικά (μιας και τα παιδιά με όλα αυτά τα γεγονότα είχαν αρκετές ημέρες να πάνε σχολείο). Έχουν αφεθεί στην τύχη τους να τα βγάλουν πέρα εντελώς απροστάτευτοι.
»Βγαίνοντας τα παιδιά από το Χαμόγελο του παιδιού, δεν υπήρξε καμία προετοιμασία υποδοχής. Δεν μπορεί οι κοινωνικές υπηρεσίες να το βλέπουν σαν μια ακόμη υπόθεση, χρειάζεται να σκύψουν πάνω σε ό,τι αντιμετωπίζει η οικογένεια.
»Η γιαγιά, με την πενιχρή σύνταξή της, καλείται σήμερα να στηρίξει 4 ανήλικα παιδιά. Θα μπορέσει να ανταποκριθεί; Θα την αφήσουμε στην τύχη της και την φιλανθρωπία με ό,τι αυτό μπορεί να σημαίνει;», σημειώνεται χαρακτηριστικά.
Ο καλός ποιμένας της «Κιβωτού» και το αναρμόδιο κράτος
Την ώρα που ένας 19χρονος, σήμερα, πρώην τρόφιμος δομής της «Κιβωτού Κόσμου» άνοιγε τον «χορό» των αποκαλύψεων για μία ΜΚΟ υπεράνω υποψίας και, κυρίως, για έναν άνθρωπο – που είναι και ιερέας – στο όνομα του οποίου «έπινε νερό» ολόκληρη κοινωνία, ο πακτωλός χρημάτων στους τραπεζικούς λογαριασμούς του πατέρα Αντωνίου και της πρεσβυτέρας πλαισιώθηκε από καταγγελίες κι άλλων πρώην τροφίμων, αλλά και εθελοντών τής οργάνωσης, ενώ η μεγάλη έρευνα των Αρχών καθημερινά φέρνει στην επιφάνεια αποκαλύψεις που σοκάρουν για τον «καλό ποιμένα», ο οποίος – όπως όλα δείχνουν – ταυτόχρονα, ήταν και… «Κροίσος».
«Σοκαρισμένοι» κρατικοί λειτουργοί δήλωσαν αναρμόδιοι για ουσιαστικούς ελέγχους στην «Κιβωτό», αφού είναι ιδιωτική δομή, και έτσι, μετά τον καταιγισμό των καταγγελιών και των αποκαλύψεων, «εξοστράκισαν» τον επικεφαλής της οργάνωσης, μπας και προλάβουν να σώσουν τα υπόλοιπα παιδιά…
Και τι δεν καταγγέλθηκε από τα βασανισμένα από τη ζωή παιδιά των δομών της οργάνωσης…
Παιδική εργασία με όρους εξαντλητικούς και απάνθρωπους, τιμωρίες που θυμίζουν ορφανοτροφεία της… Βικτωριανής Αγγλίας και, φυσικά, σεξουαλικές κακοποιήσεις και ασέλγεια.
Εξάλλου, ο πατέρας Αντώνιος καλείται να δώσει εξηγήσεις, μαζί με τρεις εργαζόμενους της ΜΚΟ, στις 9 Ιανουαρίου, με την ιδιότητα του υπόπτου για τη διάπραξη κακουργηματικής ασέλγειας σε βάρος δύο ανηλίκων, φιλοξενούμενων στην «Κιβωτό του Κόσμου».
Μάλιστα, ο ιερέας θα πρέπει να δώσει εξηγήσεις και για το αδίκημα σε βαθμό πλημμελήματος της ηθικής αυτουργίας σε σωματικές βλάβες ανηλίκων στις δομές, αφού φέρεται πως ήταν εκείνος που «υπαγόρευε» τις κακοποιητικές συμπεριφορές σε βάρος των παιδιών, με τους ξυλοδαρμούς, τις σκληρές τιμωρίες, την απομόνωση και την καταναγκαστική εργασία.
