Στο κείμενο που ακολουθεί θα βρείτε 10 ταινίες που, κρίνοντας αποκλειστικά από την υπογραφή του δημιουργού τους, περιμένουμε με αγωνία μέσα στο 2023. Eξαιρούνται εκείνες για τις οποίες έχουν ήδη γραφτεί πολλά καθώς διανεμήθηκαν μέσα στο 2022 (στο εξωτερικό) και όλα δείχνουν ότι θα συμμετέχουν στα Οσκαρ. Ταινίες όπως οι «Φάλαινα» (ανοίγει την Πέμπτη), «Τα πνεύματα του Ινισέριν», «Babylon» και «Tar». Ολοι οι σκηνοθέτες των ταινιών αυτής της δεκάδας ξεχωρίζουν για την ιδιαίτερη, μοναδική γραφή τους, επομένως όσοι περιμένουν να διαβάσουν για τη χιλιοστή ταινία Marvel, τον πέμπτο Ιντιάνα Τζόουνς και την έβδομη «Επικίνδυνη αποστολή», λυπούμεθα, όχι εδώ.

Μάρτιν Σκορσέζε: «Killers of the Flower Moon»

Η τελευταία ταινία του 80χρονου αμερικανού δημιουργού επιτυχιών όπως οι «Ταξιτζής», «Καλά παιδιά» και «Ο πληροφοριοδότης», έχει πρωταγωνιστές παλιούς του γνώριμους, τον Ρόμπερτ Ντε Νίρο και τον Λεονάρντο Ντι Κάπριο, και στόχο να φωτίσει το μυστήριο μιας τραγωδίας των Ιθαγενών Ινδιάνων Osage στην Οκλαχόμα της δεκαετίας του 1920. Αυτή η επιστροφή του Σκορσέζε σε ένα κατασκότεινο κεφάλαιο της αμερικανικής Ιστορίας ίσως γίνει μία από τις μεγάλες εκπλήξεις του 2023.

Κρίστοφερ Νόλαν: «Oppenheimer»

Με τη σφραγίδα του Κρίστοφερ Νόλαν, βρετανού σκηνοθέτη επιτυχιών όπως η «Δουνκέρκη» και οι ταινίες Μπάτμαν με τον Κρίστιαν Μπέιλ, μια βιογραφική (και ίσως όχι μόνο) ταινία γύρω από τον αμερικανό επιστήμονα Ρόμπερτ Οπενχάιμερ που έπαιξε κομβικό ρόλο στην υλοποίηση του «Σχεδίου Μανχάταν» (The Manhattan Project) της Επιτροπής Ατομικής Ενέργειας των ΗΠΑ. Ρόλος που ήδη μυρίζει Οσκαρ για τον Κίλιαν Μέρφι που τον ανέλαβε.

Ρομάν Πολάνσκι: «The palace»

Eνενήντα ετών γίνεται τον ερχόμενο Αύγουστο ο τρομερός σκηνοθέτης ταινιών που έχουν γράψει Ιστορία – από το «Μωρό της Ρόζμαρι» μέχρι την προτελευταία του, «Κατηγορώ…». Απτόητος παρά τα προβλήματα που ακόμα και σήμερα αντιμετωπίζει εξαιτίας ενός σεξουαλικού σκανδάλου που τον «κυνηγά» εδώ και μισό αιώνα, ο Πολάνσκι σκηνοθετεί τους Μίκι Ρουρκ, Τζον Κλιζ, Ολιβερ Μασούτσι και Φανί Αρντάν σε μια ταινία που διαδραματίζεται σε ένα ξενοδοχείο υπερπολυτελείας της Ελβετίας κατά τη διάρκεια της βραδιάς αλλαγής του μιλένιουμ. Ποιος ξέρει τι περιμένουμε…

Φρανουά Οζόν: «Mon crime»

Με ένα πολύ δυνατό καστ γάλλων ηθοποιών στη διάθεσή του, συμπεριλαμβανομένων των Ιζαμπέλ Ιπέρ, Φαμπρίς Λουκινί και Ντανί Μπουν, το τρομερό παιδί του γαλλικού κινηματογράφου («Οκτώ γυναίκες», «Η πισίνα» κ.ά.) παρουσιάζει ένα μεγάλων αξιώσεων δικαστικό δράμα γύρω από την υπόθεση δολοφονίας ενός παριζιάνου τραπεζίτη για την οποία παίρνει την ευθύνη μια αθώα γυναίκα. Αξίζει να σημειωθεί ότι με τον προϋπολογισμό των 15 εκατ. ευρώ, το «Mon crime» θεωρείται μία από τις ακριβότερες γαλλικές παραγωγές όλων των εποχών.

Γκρέτα Γκέργουιγκ: «Barbie»

Τι δουλειά έχει εδώ η διασημότερη… κούκλα του κόσμου; Και όμως, τη σκηνοθεσία αυτής της ταινίας ανέλαβε η Γκρέτα Γκέργουικ, ηθοποιός, σκηνοθέτρια και σεναριογράφος προερχόμενη από την αμερικανική ανεξάρτητη σκηνή. Εχει κερδίσει το Οσκαρ σεναρίου για τις δικές της «Μικρές κυρίες» και έχει υπάρξει υποψήφια για Οσκαρ για το σενάριο και τη σκηνοθεσία του «Lady Bird». Αρα είναι αδύνατον να περιμένουμε κάτι το συμβατικό και απλώς «κουκλίστικο», πόσω μάλλον με τη Μάργκο Ρόμπι στον ρόλο του τίτλου και τον Ράιαν Γκόσλινγκ δίπλα της.

Κεν Λόουτς: «The Old Oak»

Ο τίτλος, που στα ελληνικά μεταφράζεται «Η παλιά βελανιδιά», είναι η ονομασία μιας παμπ, ιδιοκτησίας ενός πρώην ανθρακωρύχου και σημείο συνάντησης των ηρώων της ιστορίας. Τέσσερα χρόνια μετά την τελευταία ταινία του, «Δυστυχώς απουσιάζατε», ο 86χρονος βρετανός σκηνοθέτης, σημαιοφόρος ενός στερεού κινηματογράφου που ανέκαθεν υπερασπιζόταν την ηθική και τη δικαιοσύνη, εξακολουθεί να βρίσκεται κοντά μας, και αυτό δεν μπορεί παρά να μας χαροποιήσει.

Σοφία Κόπολα: «Priscila»

Ενώ είναι ακόμα φρέσκος στη μνήμη μας ο «Elvis» του Μπαζ Λούρμαν, μια ταινία φαντασίας που εισχώρησε με επιτυχία στην ψυχή και το πνεύμα του Ελβις Πρίσλεϊ, η σκηνοθέτρια του «Χαμένοι στη μετάφραση» καταθέτει το δικό της σχόλιο για την πολύκροτη σχέση ανάμεσα στον Πρίσλεϊ (Τζέικομπ Ελόρντι) και τη γυναίκα της ζωής του, Πρισίλα (Καμίλα Κογουάλ). Και κάτι μας λέει ότι ούτε σε αυτή την περίπτωση θα πρέπει να περιμένουμε μια συμβατική βιογραφική ταινία.

Μάικλ Μαν: «Ferrari»

Δεν είναι η πρώτη φορά που μια βιογραφική ταινία για τον Ενζο Φεράρι θα βγει στις αίθουσες, όμως και μόνο το γεγονός ότι με αυτήν ο Μάικλ Μαν της «Εντασης» και του «Τελευταίου των Μοϊκανών» επέλεξε να επιστρέψει στην κινηματογραφική σκηνοθεσία επτά χρόνια μετά το «Black hat», δεν μπορεί παρά να ανεβάζει τον πήχη των προσδοκιών στον ουρανό. Και με τη σκέψη ότι ο Ανταμ Ντράιβερ υποδύεται τον Φεράρι, η περιέργεια οξύνεται.

Ρίντλεϊ Σκοτ: «Napoleon»

Πληθωρικός και υπερπαραγωγικός (οι ταινίες του «Η τελευταία μονομαχία» και «Ο οίκος Gucci» διανεμήθηκαν κοντά η μία με την άλλη), ο 85χρονος πλέον βρετανός κινηματογραφιστής, με πολύτιμο εργαλείο τον Χοακίν Φίνιξ, εξερευνά το μυστήριο του Ναπολέοντα Βοναπάρτη και το πώς αυτός ο ταπεινής καταγωγής ευφυής άνδρας κατάφερε, τόσο σύντομα, να καθίσει στον θρόνο του αυτοκράτορα. Στον ρόλο της συζύγου του, Ζοζεφίνα, η Βανέσα Κίρμπι.

Γουές Αντερσον: «Asteroid City»

Από τον ευφάνταστο δημιουργό της «Οικογένειας Τένεμπαουμ» του «Ξενοδοχείου Grand Budapest» και προσφάτως, της «Γαλλικής αποστολής», μία ακόμα ταινία εποχής (δεκαετία του 1950) που τοποθετείται σε μια φανταστική πόλη της ερήμου των ΗΠΑ όπου κατά τη διάρκεια ενός συνεδρίου αστρονομίας για πρόθυμους εφήβους κάτι σημαντικό και περίεργο πρόκειται να συμβεί. Παίζουν και πάλι οι πάντες – ενδεικτικά οι Εντουαρντ Νόρτον, Σκάρλετ Τζοχάνσον, Τομ Χανκς.

Τελευταία Νέα