Για παραπάνω από μία ώρα χθες το απόγευμα, συνολικά 150 ηλικιωμένοι, φιλοξενούμενοι του Γηροκομείου Αθηνών και μέλη από τις Λέσχες Φιλίας της Πανόρμου και του Αγίου Παύλου, είχαν την ευκαιρία να απολαύσουν, ως επιβάτες ταξί, μια βόλτα αγάπης στη στολισμένη Αθήνα.

Τη ζεστή δράση ανθρωπιάς, στην οποία συμμετείχαν αφιλοκερδώς γύρω στα 45 ταξί, οργάνωσε ο Δήμος Αθηναίων με συντονίστρια την αντιδήμαρχο Κοινωνικής Αλληλεγγύης Κατερίνα Γκαγκάκη σε συνεργασία με το Συνδικάτο Αυτοκινητιστών Ταξί Αττικής (ΣΑΤΑ) και τη διαδικτυακή εκπομπή «ΤΑΞΙΝΟΜΟΙ». Για την ομάδα του Γηροκομείου, το ραντεβού είχε δοθεί στις 5 το απόγευμα στην είσοδο.

Μόλις εμφανίστηκαν οι οδηγοί ταξί που θα ταξίδευαν τους ηλικιωμένους για μια ανάσα αισιοδοξίας στους γιορτινούς δρόμους του κέντρου, στα πορτ μπαγκάζ των οχημάτων τους ετοιμάστηκαν με ταχύτητα και υπό άκρα μυστικότητα τα δώρα των τιμώμενων επιβατών, κόκκινες σακούλες με μπισκοτένια γλυκίσματα, τα οποία θα προσφέρονταν ως έκπληξη κατά τη διάρκεια της διαδρομής. «Είναι μια ωραία ιδέα που ήδη υλοποιείται στην Ισπανία και θέλουμε κι εμείς εδώ στην Αθήνα αυτή η δράση να γίνει θεσμός», είπε στα «ΝΕΑ», σε ρόλο Αγιου Βασίλη, ο Νικόλαος Τέντες, ένας από τους «Ταξινόμους», φορώντας, όπως όλοι οι συνάδελφοί του, κι εκείνος ένα χριστουγεννιάτικο σκουφάκι στο κεφάλι.

Περιπέτεια

Οταν όλα ήταν έτοιμα, ένας – ένας οι ηλικιωμένοι άρχισαν να κατηφορίζουν από τα οικήματά τους ντυμένοι στην πένα κι έτοιμοι για λίγη περιπέτεια. «Μια βόλτα στην Αθήνα την ήθελα. Τελευταία φορά που είδα την πόλη στολισμένη ήταν πριν από 3 χρόνια. Οπου και να μας πάνε θα είναι ωραία γιατί θα δούμε κάτι διαφορετικό», είπε στα «ΝΕΑ» ο κύριος Γεράσιμος, 87 ετών, αξιωματικός κάποτε του Εμπορικού Ναυτικού, χωρίς να μπορεί να κρύψει τη χαρά του. «Είναι μια δράση στο πλαίσιο των γενικότερων εκδηλώσεων που κάνουμε από όταν ανέλαβε η νέα διοίκηση με στόχο να κάνουμε χαρούμενους αυτούς τους ανθρώπους. Αποφασίσαμε να πάμε βόλτα στο κέντρο της Αθήνας. Οι ηλικιωμένοι το χαίρονται πάρα πολύ, είναι η πρώτη φορά που βγαίνουν εκτός Γηροκομείου. Εμαθα από τις συνοδούς τους ότι είχαν όλοι αγωνία νωρίτερα να φορέσουν τα καλά τους για να το χαρούν ακόμα περισσότερο», ανέφερε ο πρόεδρος του Γηροκομείου Αθηνών, Σπύρος Χαμακιώτης λίγο πριν ξεκινήσει το κομβόι αγάπης από την αυλή του ιδρύματος για την πρωτότυπη δράση.

Μπροστά και πίσω από το καραβάνι χαράς, μοτοσικλετιστές της δημοτικής αστυνομίας φρόντιζαν για την ομαλή διεξαγωγή της δράσης, που εντάσσεται στο ευρύ δίκτυο του Δήμου για ανθρώπους τρίτης ηλικίας. Μόλις ο οδηγός μας, ο Βασίλης, έστριψε Κηφισίας, στο εσωτερικό του ταξί άρχισαν οι συστάσεις. «Ονομάζομαι Κωνσταντίνος Χασιώτης, είμαι 82 ετών και ήμουν στιλβωτής επίπλων», είπε ο ένας από τους συνεπιβάτες του πίσω καθίσματος, ενώ ενημερωνόμασταν από τη συνοδό – κοινωνική λειτουργό, Ολγα Χαραλαμποπούλου, η οποία καθόταν δίπλα, για τη διαδρομή που θα ακολουθούσαμε. «Καραμελίτσες πήρατε αγόρια;», ρώτησε ο Βασίλης και ο έτερος, μυστηριώδης συνεπιβάτης άπλωσε το χέρι του να πιάσει μία λέγοντας: «Εγώ είμαι ο Γιάννης Ψάλτης, είμαι ο αδελφός του Στάθη και είμαι θεατρίνος. Είχα να δω την Αθήνα στολισμένη από πρόπερσι. Στο Γηροκομείο είμαι 6 χρόνια. Ο αδελφός μου με λάτρευε, όταν ήταν γιορτές ανταλλάσσαμε δώρα», ανέφερε με μια ανάσα και η Ολγα, καθώς διασχίζαμε τη φωταγωγημένη Βασιλίσσης Σοφίας, τον διέκοψε ενθουσιασμένη: «Το σούρουπο το βλέπεις στο βάθος Γιάννη; Είναι η πιο ωραία ώρα», του είπε. «Ναι, αγάπη μου, το ξέρω», της απάντησε εκείνος, κοιτώντας με δέος τον βαθυκόκκινο ορίζοντα. «Ωραία και η Βουλή, α, να και η “Μ. Βρετανία”, έχω μείνει εδώ παλιά, ξέρετε έπαιζα και στο Βρετάνια και στο Αλίκη», ενημέρωσε την ομάδα ο 70χρονος Γιάννης και καθώς στρίβαμε δεξιά, πρόσθεσε, «κι η Πανεπιστημίου είναι πανέμορφη πράγματι, όλη η Αθήνα στολισμένη είναι κούκλα. Και η Ομόνοια, μπράβο, χρόνια είχα να έρθω, αλλάξαμε εικόνα λίγο…».

Τραγούδια

Ολα αυτά μέχρι τη Σταδίου γιατί από την Κλαυθμώνος και πέρα η ένταση της μουσικής πήγε στο τέρμα και τα αίματα άναψαν με παλαμάκια και τραγούδια και τη βόλτα να εξελίσσεται σε γλέντι εν κινήσει. Στη θέα της Πλατείας Συντάγματος οι φωνές σίγησαν για να θαυμάσουν για μερικά δευτερόλεπτα τον χρυσό στολισμό και το δέντρο, ενώ η τελευταία πράξη της δράσης αλληλεγγύης παίχτηκε μπροστά από τη Βουλή, όπου όλο το γκρουπ αποβιβάστηκε για μια αναμνηστική φωτογραφία. Οταν έκλεισαν και πάλι οι πόρτες και πριν πάρουμε τον δρόμο της επιστροφής, ο οδηγός έριξε μια παράτολμη ιδέα που καταχειροκροτήθηκε από το πίσω κάθισμα. «Παιδιά, μήπως να κάνω παράκαμψη και να πάμε όπως είμαστε για προβατίνα και τσίπουρα;».