H Νατάλια Κίρκας – Αντονένκο έμαθε τα νέα την ίδια κιόλας ημέρα. Μία βολή πυροβολικού. Θραύσματα στο κεφάλι. Ο σύζυγός της, ο Βιτάλι, είχε πεθάνει μέσα σε μερικά δευτερόλεπτα. Τα όνειρά τους να μεγαλώσουν μια μέρα μαζί παιδιά είχαν χαθεί. Αλλά η Νατάλια είχε προετοιμαστεί για αυτό το ενδεχόμενο.
«Ο Βιτάλι μπορεί να μην είναι πια ζωντανός, όμως η δυνατότητά του να γίνει πατέρας είναι. Οσο ζω, σκοπεύω να αποκτήσω όσο περισσότερα παιδιά του μπορώ» διαβεβαίωσε. Σε ένα διάλειμμα του συζύγου της από το μέτωπο, είχαν φροντίσει να καταψύξουν σπέρμα του. Με ένα συναισθηματικά φορτισμένο μήνυμα που ανέβασε στα σόσιαλ μίντια έναν μήνα μετά τον θάνατό του, κάλεσε και άλλα ζευγάρια Ουκρανών να εξασφαλίσουν το ίδιο ασφαλιστήριο. «Θα μπορούσε να είναι η μοναδική σας ευκαιρία. Σκεφτείτε το και μην το αναβάλλετε, σας ικετεύω».
Βιομηχανία γονιμότητας
Τα ρωσικά τεθωρακισμένα έβαλαν απότομα πάγο τον περασμένο Φεβρουάριο στην ανθηρή βιομηχανία γονιμότητας της Ουκρανίας. Οπως επισημαίνει ο «Economist», οι κλινικές επαναλειτούργησαν τον Απρίλιο σε έναν διαφορετικό κόσμο.
Προηγουμένως, οι περισσότεροι πελάτες ήταν ξένοι, κυρίως από την Κίνα αλλά και από την Αμερική, τη Βρετανία, τη Γαλλία, την Ιταλία και την Ισπανία, που εκμεταλλεύονταν τη φιλελεύθερη νομοθεσία της χώρας όσον αφορά την παρένθετη μητρότητα. Τώρα είναι συχνά ζευγάρια Ουκρανών γεμάτα αγωνία, διότι ο σύζυγος πρέπει να πάει να πολεμήσει.
Η μεγαλύτερη κλινική γονιμότητας της χώρας, Μητέρα και Παιδί, ξεκίνησε ένα πρόγραμμα με σκοπό να ενθαρρύνει τους στρατιώτες, άνδρες και γυναίκες, να καταψύχουν σπέρμα ή ωάρια δωρεάν, για την περίπτωση που σκοτωθούν ή τραυματιστούν στο μέτωπο. Στους συντρόφους τους προσφέρονται μεγάλες εκπτώσεις στα προγράμματα υποβοηθούμενης σύλληψης, που κοστίζουν συνήθως από 1.200 έως 3.800 ευρώ. Οι πλέον ευάλωτοι δεν πληρώνουν τίποτα. Οι γιατροί αποκαλούν την πρωτοβουλία «Ηρωικό Εθνος».
Αποθηκεύουν ωάρια και σπέρμα
Ο Βιτάλι Ράντκο, ένας 37χρονος γιατρός της κλινικής στο Κίεβο, λέει πως όταν άνοιξε ξανά την άνοιξη δεν ήταν βέβαιος ότι το προσωπικό θα μπορούσε να κρατήσει τη δουλειά του.
Σταδιακά όμως είδε τον αριθμό των ασθενών να αυξάνεται. Περίπου 30 έως 40 στρατιωτικά ζευγάρια περνούν κάθε μήνα τις πόρτες της κλινικής, αποφεύγοντας καθώς μπαίνουν τις δέσμες από καλώδια που συνδέουν τις ντιζελογεννήτριες με τους κρυοθαλάμους όπου αποθηκεύονται ωάρια, σπέρμα και έμβρυα. Οι άνδρες τείνουν να μη λένε πολλά, λέει ο δρ Ράντκο. Οι γυναίκες είναι εκείνες που κάνουν τη συνεννόηση. Αλλά όλοι καταλαβαίνουν το πλαίσιο.
«Ο γιατρός και το ζευγάρι γνωρίζουν ότι ο άνδρας θα μπορούσε να τραυματιστεί ή και να σκοτωθεί πολεμώντας στο μέτωπο. Δεν χρειάζεται να το πει κανείς αυτό. Μπορείς να καταλάβεις από την όψη τους και τη σοβαρότητα στα πρόσωπά τους που το ξέρουν». Ο πόλεμος, προσθέτει ο γιατρός, άλλαξε και τη δική του στάση απέναντι στη δουλειά του: ποτέ άλλοτε δεν ένιωθε περισσότερο απαραίτητος.
