Τους τελευταίους μήνες και ακόμα πιο εντατικά τις τελευταίες ημέρες έχει επανέλθει στην επιφάνεια ένα σχέδιο το οποίο, πέρα και πάνω απ’ όλα, είναι ένα τεράστιο λάθος που δεν πρέπει να υλοποιηθεί: Ο «Ναύσταθμος» στον Αλμυρό Βόλου για τη δημιουργία βάσης αρματαγωγών.
Ας ξεκινήσουμε με τα απλά: Τι είναι τα αρματαγωγά; Πολεμικά πλοία που έχουν τη δυνατότητα να φορτώνουν και εκφορτώνουν μέσα και προσωπικό σε κατάλληλες ακτές και όχι μόνο σε λιμάνια αφού έχουν σχεδιαστεί να χρησιμοποιηθούν για αποβατικές ενέργειες. Ωστόσο, όπως είναι γνωστό σε οποιονδήποτε έχει ασχοληθεί σοβαρά με την επιχειρησιακή σχεδίαση της ανάγκης μεταφοράς πεζοναυτών στα νησιά μας γνωρίζει από πρώτο χέρι ότι σε ένα τέτοιο σενάριο θα χρησιμοποιηθεί καταρχάς ο εμπορικός στόλος που διαθέτει περισσότερα, ταχύτερα και μεγαλύτερα πλοία.
Είναι παγκοίνως γνωστό (σε όλους όσοι έχουν αντιληφθεί πώς λειτουργούν αυτά τα πράγματα) οι κάθε λογής Δυνάμεις Αμέσου Επεμβάσεως φθάνουν στον προορισμό τους με τον ταχύτερο δυνατό τρόπο που σημαίνει μεταφορά είτε με αποβατικά είτε με εμπορικά πλοία ταχείας μεταφοράς είτε με αεροπορικά μέσα. Η απαίτηση της ταχύτατης διεξαγωγής των επιχειρήσεων αυτού του τύπου δεν επιτρέπει αργοπορημένες κινήσεις και σχεδιασμούς επί χάρτου που, εν τέλει, δεν ανταποκρίνονται ούτε σε μισό επιχειρησιακό κριτήριο.
Για να είμαστε καθαροί και σαφείς. Αυτή τη στιγμή τα (όλα κι όλα) πέντε αρματαγωγά που διαθέτει ο Στόλος καλύπτουν ανάγκες του συνόλου των Ενόπλων Δυνάμεων, καθώς χρησιμοποιούνται για μεταφορές στρατιωτικού υλικού και βαρέων οχημάτων.
Το σχέδιο περί «Ναυστάθμου» είναι ένας λογιστικός παραλογισμός από κάθε άποψη με την οικονομική διάσταση να είναι πολύ σημαντική. Για να υποστηριχθούν αυτά τα πλοία και να γίνει ένας «Ναύσταθμος», θα πρέπει να δημιουργηθούν τεράστιες υποδομές, προσωπικό και συνεργεία που θα υποστηρίζουν τα πέντε αρματαγωγά.
Εν ολίγοις θα πρέπει να σπαταληθούν εκατομμύρια πολύτιμων χρημάτων τα οποία θα μπορούσαν να κατευθυνθούν σε πραγματικές ανάγκες ενός σύγχρονου διακλαδικού σχεδιασμού. Αντί αυτού επιλέγεται να γίνει κάτι το οποίο δεν θα έχει απολύτως κανένα επιχειρησιακό όφελος, ενώ θα συνεχίσει να στερεί από τους πεζοναύτες της 32 Ταξιαρχίας τις δυνατότητες εκπαίδευσης και της ταχύτητας αντίδρασης που τους προσφέρονται κοντά στο συγκρότημα του Στόλου.
Η εκπαίδευση των πεζοναυτών είναι συνδεδεμένη με τον Στόλο και περιλαμβάνει συνδυασμένες αποβατικές και ειδικές επιχειρήσεις. Πρέπει να εκπαιδεύονται ώστε να εξοικειώνονται με τα πλοία, ενώ στην ευρύτερη περιοχή υπάρχουν περιοχές αποβάσεως για τον σκοπό αυτό.
Επιπλέον στον Ναύσταθμο Σαλαμίνας έχουν ήδη δαπανηθεί τεράστια κονδύλια προκειμένου ένα κομμάτι των πεζοναυτών να βρίσκεται εκεί με το σύνολο των υλικών τους έτοιμο προς αξιοποίηση και άμεση αποστολή. Ενώ, η κύρια δύναμη θα μπορούσε να παραμείνει στον Αυλώνα που πραγματοποιείται η χερσαία εκπαίδευσή τους παράλληλα με τη συντήρηση και φύλαξη του υλικού.
Το σχέδιο περί «Ναυστάθμου» στον Αλμυρό αποτελεί επέκταση ενός ευρύτερου λάθους. Σε ολόκληρο τον πλανήτη οι μονάδες πεζοναυτών υπάγονται στη δικαιοδοσία του Ναυτικού. Ακόμα και στις ΗΠΑ, όπου οι πεζοναύτες αποτελούν ξεχωριστό σώμα, η λειτουργία τους βρίσκεται υπό την επιχειρησιακή ευθύνη του Ναυτικού. Κατά παράβαση της λογικής λειτουργίας των Ενόπλων Δυνάμεων σε όλο τον ανεπτυγμένο κόσμο, στην Ελλάδα οι πεζοναύτες δεν υπάγονται στο Πολεμικό Ναυτικό το οποίο – επιχειρησιακά – είναι ο φυσικός χώρος του, αλλά στον Στρατό Ξηράς.
Το σχέδιο περί «Ναυστάθμου» αντί να διορθώνει αυτή την παράλογη κατάσταση, να φέρει δηλαδή τους πεζοναύτες πιο κοντά στο επιχειρησιακό φυσικό τους χώρο προκειμένου να αξιοποιηθούν κατά τον καλύτερο δυνατό τρόπο, χειροτερεύει την κατάσταση περαιτέρω. Και όπως φαίνεται από τον έως τώρα σχεδιασμό δημιουργούνται και κενά από πλευράς ασφαλείας. Προβλήματα που πρέπει να αντιμετωπιστούν στην επιχειρησιακή λειτουργία των Ενόπλων Δυνάμεων υπάρχουν πολλά. Ας μην προστεθεί ακόμα ένα για ακατανόητους, σε κάθε σοβαρό παρατηρητή, λόγους.
