Ανταπόκριση: Κώστας Ονισένκο

Ο Πούτιν αντικατέστησε αυτή την εβδομάδα τον επικεφαλής των επιχειρήσεων στην Ουκρανία τοποθετώντας στη θέση τού Σεργκέι Σουροβίκιν τον Βαλέρι Γεράσιμοφ, «πατέρα» του λεγόμενου «δόγματος Γεράσιμοφ», έναν άνθρωπο έμπιστό του, ο οποίος επί δέκα χρόνια διατέλεσε επικεφαλής του Γενικού Επιτελείου Ενόπλων Δυνάμεων της Ρωσίας. Η συγκεκριμένη αλλαγή μπορεί να σημαίνει τουλάχιστον τρία πράγματα:

Πρώτον, ο Πούτιν ετοιμάζεται να αυξήσει την κλίμακα των συγκρούσεων ρίχνοντας στη μάχη τούς περίπου 150.000 επιστρατευμένους που έχει κρατημένους «καβάντζα» από την πρόσφατη επιστράτευση.

Δεύτερον, η τοποθέτηση αυτή μπορεί να έγινε προκειμένου να μειωθεί η επιρροή ορισμένων «καινούργιων παικτών», όπως ο ιδρυτής της παραστρατιωτικής ακροδεξιάς οργάνωσης «Βάγκνερ» Εβγένι Πριγκόζιν, του κυβερνήτη της Τσετσενίας Ραμζάν Καντίροφ κ.ά. Ο Πούτιν ουσιαστικά με αυτό επιχειρεί να αποκαταστήσει το κύρος του υπουργείου Αμυνας, που έχει πληγεί σημαντικά και εξαιτίας των αποτυχιών στη μάχη, και εξαιτίας της ανοιχτής απαξίωσής του από άτομα όπως τα προαναφερόμενα. Στο ίδιο πλαίσιο μπορεί να καταλογιστεί και η επαναφορά του στρατηγού Λιάπιν, ο οποίος είχε απομακρυνθεί έπειτα από την πίεση της «κοινής γνώμης» – στην ουσία, των Πριγκόζιν και Καντίροφ.

Ενα τρίτο σενάριο είναι πως το αδιέξοδο στο οποίο έχει περιέλθει ο Πούτιν δεν του αφήνει άλλες ουσιαστικές λύσεις από το ανακάτεμα της τράπουλας.

Μπορεί φυσικά αυτές οι αποφάσεις να πάρθηκαν εξαιτίας πολλών παραγόντων. Εκείνο που λένε στην Ουκρανία είναι ότι τις επόμενες ημέρες ή και ώρες αναμένεται μια νέα μαζική επίθεση με πυραύλους, ενώ δεν αποκλείεται να υπάρξει και κάποια κλιμάκωση ή και επιχείρηση από τους Ρώσους. Ωστόσο και αυτό, επισημαίνουν αναλυτές, δεν είναι αρκετό για να αλλάξει τη συνολική εικόνα, στην οποία ο Πούτιν με τον στρατό του δεν έχουν πολλά περιθώρια και μάλλον το εξής ένα: να εγκαταλείψουν τις στρατιωτικές τους βλέψεις στην Ουκρανία.

Η στήριξη της Κίνας και της Ινδίας είναι μια προοπτική που απομακρύνεται όλο και περισσότερο για τη Ρωσία. Τα χρήματα από τις πωλήσεις φυσικών πόρων άρχισαν να μειώνονται ραγδαία, οι Ουκρανοί παίρνουν όλο και πιο σύγχρονα και ισχυρά όπλα, ενώ οι επιστρατευμένοι Ρώσοι δεν φαίνεται να αποδίδουν με τους ρυθμούς που περίμενε ο Πούτιν. Ποιο είναι λοιπόν εκείνο το «όπλο» στο οποίο βασίζεται ο Πούτιν ελπίζοντας στο τέλος να νικήσει;

Είναι η κούραση της Δύσης από τον πόλεμο και από τη συνεχή βοήθεια προς την Ουκρανία. Με τις πράξεις του ο Πούτιν ενδεχομένως να προσπαθεί να περάσει το μήνυμα ότι δεν θα σταματήσει πουθενά, ακόμα και αν χρειαστεί να επιστρατεύσει όλο τον ανδρικό πληθυσμό και να διαλύσει τη χώρα του εντελώς (πολιτικά και οικονομικά). Σε περίπτωση που καταφέρει να πείσει τη Δύση για κάτι τέτοιο – θεωρεί ο Πούτιν -, εκείνη θα αναγκαστεί να έρθει μαζί του σε κάποιου είδους διαπραγματεύσεις. Μια τέτοια εξέλιξη θα ήταν νίκη για τον Πούτιν. Και ήττα για τη Δύση.

Τελευταία Νέα