Οι υποκλοπές τους φέρνουν πιο κοντά, το Ειδικό Δικαστήριο τους απομακρύνει. Για τον ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία και το ΠΑΣΟΚ- ΚΙΝΑΛ ο λόγος που φαίνεται πως παρά το φλερτ που βλέπουν αρκετοί στην κυβέρνηση, οι αποστάσεις ακόμη δεν έχουν μικρύνει.
Από την πρώτη μέρα πάντως που άρχισαν οι αποκαλύψεις των παρακολουθήσεων και του predator φάνηκε πως η Χαριλάου Τρικούπη είναι σε αμετάκλητη διάσταση με τη ΝΔ και μάλιστα από την πρώτη στιγμή επιδόθηκε σε σκληρό ροκ κατά του Κυριάκου Μητσοτάκη και του επιτελικού κράτους. Εκεί ακριβώς φάνηκε να διαμορφώνεται ένα πεδίο αν όχι συνεννόησης αλλά ίδιου στόχου για τον ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ και με άξονα τη δημοκρατία και τη διαφάνεια. Μάλιστα, η «Πρωτοβουλία για την υπεράσπιση της δημοκρατίας και του κράτους δικαίου» υπήρξε ένα κείμενο που υπέγραφαν από κοινού διανοούμενοι, άνθρωποι της Κοινωνίας των Πολιτών, του Πανεπιστημίου αλλά και συνταγματολόγοι, νομικοί και ανάμεσά τους και πρόσωπα κεντροαριστερών καταβολών και συριζαϊκών αφετηριών μαζί.
Ηταν ένα πρόπλασμα σύγκλισης για τους αντιπάλους τους, ήταν επείγουσα πρωτοβουλία για τους ίδιους. Από τότε κύλησε πολύ νερό στο αυλάκι και φαίνεται πως δεν υπάρχει σταθερότητα στη σχέση των ΣΥΡΙΖΑ-ΠΑΣΟΚ. Ο Νίκος Ανδρουλάκης με κάθε ευκαιρία διεξάγει διμέτωπο. Από την άλλη, ο Αλέξης Τσίπρας θέτει το ζήτημα της προοδευτικής διακυβέρνησης και των συμπορεύσεων αλλά με την προϋπόθεση πως θα είναι το κόμμα του πρώτο. Ακολουθεί μια λογική «έμμεσου φλερτ και πίεσης» στη Χαριλάου Τρικούπη, επιχειρώντας να αλιεύσει και από τις εκλογικές δεξαμενές της. Η σύγκρουση του προέδρου της ΑΔΑΕ Χρήστου Ράμμου και του Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, Ισίδωρου Ντογιάκου, με αφορμή τη γνωμοδότηση του δεύτερου βρήκε τις δύο πολιτικές δυνάμεις να κινούνται στο ίδιο έδαφος. Και να επανασκοπεύουν στην κυβέρνηση από το ίδιο μετερίζι. Οχι για πολύ όμως.
Η απόσταση
Η τρέχουσα διαδικασία του Ειδικού Δικαστηρίου και η εκεί σύγκρουση του επιχειρηματία Χρήστου Καλογρίτσα με τον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ για τις κυβερνώσες ημέρες της Κουμουνδούρου έφεραν ξανά σε απόσταση το κόμμα του Αλέξη Τσίπρα και το ΠΑΣΟΚ και τώρα με αφορμή την πολεμική ανακοίνωση του δεύτερου: «Η καταγγελία για ύπαρξη σκοτεινών συναλλαγών με διαδρομές μαύρου χρήματος, που συνέδεσαν την περίοδο 2015-19 τον ΣΥΡΙΖΑ με επιχειρηματικούς κύκλους και συμφέροντα, πλήττει για άλλη μια φορά την αξιοπιστία της πολιτικής ζωής» ανέφερε μεταξύ άλλων η Χαριλάου Τρικούπη και πυροδότησε την αντίδραση του ΣΥΡΙΖΑ (η πρώτη μάλιστα φορά που η Κουμουνδούρου επιτίθεται στο ΠΑΣΟΚ μετά από πολύ καιρό): «Την άμεση υιοθέτηση της συκοφαντίας από τη ΝΔ την αναμέναμε. Αλλωστε ο κ. Λοβέρδος που την εκμαίευσε είναι, ως γνωστόν, όπως και η κυρία Καϊλή, πιο κοντά στη ΝΔ παρά στο κόμμα του. Την άθλια ανακοίνωση του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ δεν αναμέναμε. Λίγη αιδώς δεν θα έβλαπτε…» δήλωσαν απ’ τον ΣΥΡΙΖΑ επίσημα και έτσι διαμορφώνεται ένα νέο δεδομένο στις σχέσεις των δύο όμορων πολιτικών χώρων.
Το ερώτημα είναι σαφές: την ίδια ώρα που στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ μιλούν προωθημένα για την ανάγκη συνεννόησης σε άξονες με το ΠΑΣΟΚ (π.χ. ο Νίκος Μπίστης ή ο Αντώνης Λιάκος), η υπόθεση πάει πίσω και όπως λένε από τον ΣΥΡΙΖΑ με ευθύνη του ΠΑΣΟΚ «που συνεχίζει σε έναν άστοχο διμέτωπο». Την ίδια ώρα που θέτουν τα ίδια ερωτήματα προς τον Κυριάκο Μητσοτάκη για τις παρακολουθήσεις (τώρα με αφορμή τον ΑΓΕΕΘΑ στρατηγό κ. Φλώρο), δεν υπάρχει η κοινή γραμμή που διαμορφώνει και όρους – τουλάχιστον τώρα – σύγκλισης. Οι υποκλοπές τούς φέρνουν κοντά αλλά μια σειρά άλλων θεμάτων υπενθυμίζουν τις αποστάσεις.
