Αναζήτηση
Είναι εξοργιστικό αυτό που συμβαίνει με τα πολιτικά κόμματα, με αφορμή την υπόθεση της ρύθμισης για την απαγόρευση εισόδου στη Βουλή κομμάτων με εγκληματική – ναζιστική – φασιστική συμπεριφορά και πρακτική.
Και είναι εξοργιστικό διότι ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ, ΜέΡΑ και όλα τα κόμματα του συνταγματικού τόξου, δεν φαίνεται να έχουν μάθει από το πάθημα του 2012. Και λειτουργούν ως «χορηγοί» του Κασιδιάρη.
Το 2012, από το… πουθενά οι νεοναζί του Μιχαλολιάκου πήραν 6,97% και 21 βουλευτές πέρασαν την πόρτα της Βουλής.
Δεν πήραν τα μαθήματά τους, ούτε όταν ο φασιστικός εσμός κλωτσούσε μετανάστες στο δρόμο, έφτιαχνε Τάγματα Εφόδου που έκαναν περιπολίες το βράδυ και απειλούσαν κόσμο.
Δεν έβαλαν μυαλό ούτε όταν έχασε τη ζωή του ο Λουκμάν. Κι έπρεπε να χαθεί ο Παύλος Φύσσας για να ξυπνήσουν.
Το μόνο που ενδιέφερε τα κόμματα ήταν πώς θα επιβιώσουν και πώς θα αυξήσουν τα δικά τους ποσοστά.
Όμως, Δημοκρατία δεν είναι μόνο πώς θα γίνεις εσύ ο ισχυρός στο πολιτικό σύστημα. Αλλά και πώς θα αποτρέψεις τα σαπρόφυτα του νεοναζισμού που είχε γίνει μόδα στην Ευρώπη, να φτάσουν να καλύψουν και το δικό σου σπίτι.
Κύρια ευθύνη των κομμάτων, αλλά και των κοινωνικών φορέων, των συνδικαλιστικών οργανώσεων, των εκπαιδευτικών, των ακτιβιστών και κάθε άλλου ενεργού πολίτη είναι να βάζει αναχώματα στον φασισμό.
Σε κάθε σπίτι, σε κάθε γειτονιά, σε κάθε πλατεία, σε κάθε σχολική αίθουσα, σε κάθε πόλη και χωριό.
Τους φασίστες, «κανονικούς» ή γραβατωμένους και κρυμμένους πίσω από το προφίλ του «καλού οικογενειάρχη» ή του «υπερπατριώτη» «εθνικιστή», τους αντιμετωπίζεις καίρια και με κάθε νόμιμο τρόπο.
Κυρίως τους αντιμετωπίζεις με πολιτικά επιχειρήματα, με καθημερινό αγώνα να μην περνούν οι φασιστικές ιδέες και συμπεριφορές τους, με αποκάλυψη των παραβατικών, πολλές φορές, δραστηριοτήτων τους.
Αλλά τους αντιμετωπίζεις και με το να ομονοείς σε βασικά και αυτονόητα γεγονότα. Κι ένα από αυτά είναι η συζήτηση για το αν και πώς πρέπει να απαγορευτεί η παρουσία του κόμματος Κασιδιάρη στη Βουλή.
Όχι με κρυφές ρυθμίσεις, όχι με κυβερνητικές… προχειράτζες διατάξεων που εκ των πραγμάτων θα βγουν αντισυνταγματικές.
Αλλά όχι και με ανοησίες περί «γενικευμένου αποκλεισμού» κι άλλων κομμάτων.
Τι φοβoύνται δηλαδή στο χώρο της Αριστεράς; Ότι όποια διάταξη θα έχει εφαρμογή και στους ίδιους;
Κι αν ισχύει αυτό ποια είναι η πολιτική πρόταση για να αντιμετωπιστεί ο κίνδυνος του κάθε Κασιδιάρη;
Και ποιος είναι ο καθημερινός αγώνας τους να αποτραπεί μια «παλινόρθωση» του νεοναζιστικού κόμματος στην Ελλάδα;
Κοιμήθηκαν τον ύπνο του δικαίου και στην Αριστερά, «βολεύτηκαν» με το να κυνηγάνε την κυβέρνηση και να αποδομούν τη ΝΔ για να ανακτήσουν την εξουσία.
Αλλά είπαμε. Δεν είναι μόνο αυτή η δουλειά των κομμάτων. Αλλά είναι και η δράση. Στους δρόμους, στα σωματεία, στους χώρους εργασίας, στα σχολεία.
Μόνο το ΚΚΕ με το ΠΑΜΕ βρίσκεται εκεί που πρέπει για να αντιμετωπίσει τους φασίστες όπως τους πρέπει. Και φυσικά οργανώσεις, όπως ο Ρουβίκωνας, που δεν αφήνει να πέσει τίποτε κάτω από τις δράσεις των νεοναζί, όπου κι αν αυτοί βρίσκονται.
Με «τσιτάτα» και τζάμπα μαγκιές στα social media η… mainstream Αριστερά το μόνο που κάνει είναι να «αυτοθαυμάζεται» για έναν υποτιθέμενο αντιφασιστικό αγώνα.
Ούτε με «αγώνες» στους δρόμους μόνο για εκείνους που φέρνουν ψήφους ή που χαρακτηρίζονται «δικοί μας».
Ο κίνδυνος είναι ορατός. Αν δεν θέλουμε να ξαναζήσουμε στιγμές… Χρυσής Αυγής στη Βουλή και στην κοινωνία πρέπει να κινητοποιηθούμε όλοι, κι ο καθένας από το δικό του μετερίζι.
Η χώρα που έχασε χιλιάδες πολίτες από τους ναζί δεν μπορεί να ανεχτεί νεοναζί οι οποίοι φοράνε αρχαιοελληνική χλαμύδα ή φουστανέλες και βάζουν μπροστά την ελληνική σημαία.
Δεν ανήκει η ελληνική σημαία και η Ελλάδα σε κανέναν φασίστα. Μέσα κι έξω από τη φυλακή.
