Αναζήτηση
Ο Σι Τζινπίνγκ, ο ισχυρότερος ηγέτης της Κίνας μετά τον Μάο Τσετούνγκ, διασφάλισε μια τρίτη συνεχόμενη θητεία στο τιμόνι της χώρας στο πρόσφατο συνέδριο του ΚΚ, ενώ η κυριαρχία του – παρά το πλήγμα αξιοπιστίας που έχει δεχθεί το τελευταίο διάστημα – θεωρείται αδιαμφισβήτητη από τους πάντες, εντός και εκτός συνόρων. Παρ’ όλα αυτά, στους διαδρόμους της εξουσίας του Πεκίνου η κινητικότητα συνεχίζεται, καθώς υπάρχουν ακόμη αρκετές και σημαντικές εκκρεμότητες.
Μία από αυτές, σύμφωνα με το ρεπορτάζ των «Financial Times», είναι ότι τις επόμενες εβδομάδες θα ξεκαθαρίσουν οι νέες ομάδες των ισχυρών που θα πλαισιώσουν τον Σι, σε διάφορες θέσεις-κλειδιά της κυβέρνησης και του κρατικού μηχανισμού.
Κάτι που αναμένεται να γίνει εντός του Μαρτίου, κατά τις καθιερωμένες κοινές συνεδριάσεις του κοινοβουλίου και του πολιτικού συμβουλίου, όπου θα φανεί ποια είναι τα πρόσωπα που εμπιστεύεται περισσότερο ο κινέζος ηγέτης, τόσο για να τους αναθέσει καίρια καθήκοντα όσο και για να μην αισθάνεται διαρκώς απειλούμενος από τις φιλοδοξίες τους.
«Η εξουσία και η θέση του Σι είναι απίθανο να βρεθούν απέναντι σε προκλήσεις από τις τάξεις των υψηλόβαθμων στελεχών του ΚΚ, όμως ο ανταγωνισμός έχει αρχίσει ήδη να μορφοποιείται ανάμεσα στις διάφορες ομάδες και φατρίες των πιστών του» σημειώνει ο Βου Γκουογκουάνγκ, ο οποίος στο παρελθόν διετέλεσε σύμβουλος του τέως πρωθυπουργού της Κίνας, Ζάο Ζιγιάνγκ, ενώ σήμερα συνεργάζεται με διάφορα ερευνητικά ινστιτούτα των ΗΠΑ.
«Στα χρόνια που έρχονται – εκτιμά ο ίδιος – αυτός ο ανταγωνισμός θα είναι αναπόφευκτος (…) Η έλευση νέων γενεών, σε επίπεδο αναδιάταξης εντός της ελίτ και διαδοχής στα κέντρα εξουσίας, θα πυροδοτεί επίσης τις συγκρούσεις ανάμεσα σε αυτές τις υποομάδες των υποστηρικτών του Σι που διαμορφώνονται σήμερα».
Ποιος θα είναι ο διάδοχος;
Με τον τρόπο αυτόν, ανέδειξε μία ακόμα σημαντική πλευρά: Την – υπόγεια αλλά σκληρή – μάχη που θα διεξαχθεί ώστε σταδιακά, μέσα στα επόμενα χρόνια, να αρχίσει να ξεχωρίζει ο άνθρωπος που θα διεκδικήσει το «δαχτυλίδι» από τον Σι, όταν αυτός αποφασίσει πως έφτασε το πλήρωμα του χρόνου και θα πρέπει να αποσυρθεί.
Και για τον ίδιο, άλλωστε, είναι γνωστό πως κάθε άλλο παρά δεδομένο θεωρούνταν στην πρώτη δεκαετία του 21ου αιώνα πως θα είναι ο εκλεκτός του κομματικού και κρατικού κατεστημένου.
Παρ’ όλα αυτά, όπως ξεκαθαρίζει ο Τζόζεφ Τορίγκιαν, ειδικός του American University της Ουάσιγκτον σε ζητήματα που έχουν να κάνουν με τα ηγετικά κλιμάκια της ΕΣΣΔ και της Κίνας, ελάχιστοι στη Δύση μπορούν να προβλέψουν με ασφάλεια την κατεύθυνση που θα πάρουν οι εξελίξεις.
Κι αυτό διότι η πληροφόρηση για όσα λέγονται και γίνονται στους σκοτεινούς διαδρόμους της εξουσίας στο Πεκίνο και πίσω από τις ερμητικά κλειστές πόρτες του Πολίτμπιρο είναι εξαιρετικά περιορισμένη, χωρίς ουσιαστικά να υπάρχει δυνατότητα διασταύρωσης.
Σε κάθε περίπτωση, ο ίδιος θεωρεί – και μαζί του συμφωνούν οι περισσότεροι αναλυτές – πως σε αυτή τουλάχιστον τη φάση ουδείς θα τολμήσει να ταυτιστεί ανοιχτά με κάποια «φράξια» ή με την προσπάθεια συγκρότησής της. Και αυτό, πολύ απλά, διότι ο Σι έχει αποδείξει πως αντιμετωπίζει τέτοιου είδους κινήσεις ως ένδειξη απειθαρχίας απέναντί του και τις καταστέλλει ανελέητα.
Οι μαζικές εκκαθαρίσεις των προηγούμενων ετών, που εντάθηκαν τους μήνες πριν από το συνέδριο του ΚΚ, μαρτυρούν του λόγου το αληθές.
