Αναζήτηση
Η μάχη για την επικράτηση στην Κεντροαριστερά δεν βρίσκεται στο κέντρο της δημόσιας συζήτησης. Δεν είναι παρούσα κάθε μέρα, δεν κουβεντιάζεται στα πάνελ. Τις τελευταίες μέρες, όμως, φαίνεται πως όχι μόνο συνεχίζει να είναι σε εξέλιξη, αλλά έχει και σφοδρότητα, καθώς ενίοτε περιλαμβάνει και πρακτικές που η μια πλευρά περιγράφει ως «γκεμπελικές». Η υπόνοια που άφησε η Πόπη Τσαπανίδου περί «εκβιαζόμενου» Νίκου Ανδρουλάκη συμπληρώθηκε χθες στη συνέντευξη Τύπου του Αλέξη Τσίπρα, ο οποίος έβαλε μεν τους εκβιασμούς σε πιο γενικό πλαίσιο, έστειλε όμως μια εξίσου καθαρή αιχμή προς την πλευρά του προέδρου του ΠΑΣΟΚ: «Εμείς δεν θεωρούμε κανέναν εκβιαζόμενο. Ο κ. Ανδρουλάκης δήλωσε που τον παρακολουθούσαν για να είναι το κόμμα του σε ομηρεία και να είναι ο ίδιος και το κόμμα του υπό εκβιασμό. Το αν θα εκβιαστεί κανείς έχει να κάνει με τις αντοχές και τον χαρακτήρα του. Είναι προφανές ότι υπάρχει απόπειρα εκβιασμού» ανέφερε, χαρακτηρίζοντας, λίγο αργότερα, τη θέση του ΠΑΣΟΚ για τις μετεκλογικές συνεργασίες «επαμφοτερίζουσα».
Η απάντηση της Χαριλάου Τρικούπη
Η αντίδραση δεν άργησε να έρθει από τη Χαριλάου Τρικούπη: «Το ΠΑΣΟΚ-Κίνημα Αλλαγής και προσωπικά ο Νίκος Ανδρουλάκης ανέδειξαν το σκάνδαλο των υποκλοπών στη Δικαιοσύνη, στην ελληνική Βουλή και στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και δεν δέχονται μαθήματα από κανέναν» ανέφερε το σχόλιο. «Οι γκεμπελικές πρακτικές «λέγε, λέγε, κάτι θα μείνει» είναι πάντα στην εργαλειοθήκη των στελεχών και των επικοινωνιακών βραχιόνων της αξιωματικής αντιπολίτευσης».
Δεν είναι λίγοι εκείνοι εντός του ΠΑΣΟΚ που «διαβάζουν» στον τρόπο της αξιωματικής αντιπολίτευσης μια απόπειρα συσπείρωσης του κεντροαριστερού κοινού στο πρόσωπο του Αλέξη Τσίπρα, με στόχο ο ΣΥΡΙΖΑ να πετύχει το καλύτερο δυνατό ποσοστό στις εκλογές, με πρώτο ψηφίο το «3». Εξ ου και οι τακτικές πια αναφορές στη Δημοκρατική Παράταξη, αλλά και στην «πορεία προς τον λαό», σε μια απόπειρα να εγείρει αντανακλαστικά απέναντι στη ΝΔ, που θα στείλουν τους προοδευτικούς πολίτες στο κόμμα που θεωρούν πιο πιθανό να «κόψει» τον δρόμο της εξουσίας στη ΝΔ. Από την άλλη και το ΠΑΣΟΚ έχει όπλα στη φαρέτρα του: οι θεσμικές κινήσεις του Νίκου Ανδρουλάκη στην υπόθεση των παρακολουθήσεων και η ρεαλιστικότερη προσέγγιση σε ζητήματα της επικαιρότητας και στην προγραμματική γραμμή του κόμματος κρατούν στο ΠΑΣΟΚ ένα ακροατήριο που πριν από λίγα χρόνια δεν ήταν δεδομένο – στις επόμενες νομοθετικές κινήσεις, εφόσον υπάρξουν, με δεδομένη την αποχή του ΣΥΡΙΖΑ η κύρια αντιπολιτευτική φωνή θα είναι αυτή του τρίτου κόμματος.
Σε κάθε περίπτωση, η επόμενη μέρα περνάει μέσα από τη μάχη της Κεντροαριστεράς, ακόμα και μέσα από την απόσταση που θα έχουν ανάμεσά τους τα δύο κόμματα στην κάλπη της απλής αναλογικής. Η λογική «ο θάνατός σου, η ζωή μου», που φαίνεται πως είναι η προσέγγιση του ΠΑΣΟΚ, που θέλει να θεωρείται το ίδιο ο κορμός του προοδευτικού χώρου αποκαθιστώντας τη μεταπολιτευτική κανονικότητα, δεν είναι το ίδιο δεδομένη για τον ΣΥΡΙΖΑ. Κι αυτό γιατί με βάση τις δημοσκοπήσεις που έχουν δει το φως της δημοσιότητας δεν μπορεί να αποξενώσει πλήρως την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ – ο μόνος τρόπος να ξαναβρεθεί στην εξουσία περνάει μέσα από μια ενδεχόμενη συνεργασία των δύο πλευρών.
