Η υποψηφιότητα Χριστοδουλίδη στην Κύπρο αποτέλεσε καταλύτη για τα πολιτικά πράγματα της Μεγαλονήσου. Επί της ουσίας «σάρξ εκ της σαρκός» του ιστορικού κόμματος Δημοκρατικός Συναγερμός, που ίδρυσε ο Γλαύκος Κληρίδης, κατέβηκε κόντρα στην επίσημη υποψηφιότητα του κόμματος και άφησε τον επίσημο υποψήφιο και νυν πρόεδρο Αβέρωφ Νεοφύτου εκτός δεύτερου γύρου.

Τώρα, το κόμμα του Νίκου Αναστασιάδη, του απερχόμενου προέδρου της Δημοκρατίας, βρίσκεται αντιμέτωπο με μία ιστορική απόφαση που μπορεί να είναι και καθοριστική για το μέλλον του.

Να στηρίξει τον Νίκο Χριστοδουλίδη ή τον Ανδρέα Μαυρογιάννη ο οποίος επίσης προέρχεται από το ΔΗΣΥ αλλά υποστηρίχθηκε από το Κομμουνιστικό ΑΚΕΛ.

Και οι δύο προέρχονται από το διπλωματικό σώμα της Κύπρου. Ο μέν πρώτος διετέλεσε από το 2018 έως το 2022 υπουργός Εξωτερικών, δεν ακολούθησε την κομματική διαδικασία για να διεκδικήσει το χρίσμα και ακολούθησε αυτόνομη πορεία εδώ και ένα χρόνο ενώ ο δεύτερος έχει χειριστεί τις διαπραγματεύσεις για την επίλυση του Κυπριακού στο πλευρό των Κληρίδη και Παπαδόπουλου ενώ ήταν επικεφαλής διαπραγματευτής και του απερχόμενου πρόεδρου Αναστασιάδη.

Μισό αιώνα υπό κατοχή το βόρειο τμήμα της Κύπρου

Όμως, φαίνεται να έχουν διαφορετικές προσεγγίσεις για την επίλυσή του. Και εδώ είναι η πρώτη επίδραση στην Ελλάδα και τις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Η σκληρή αλήθεια είναι ότι το κατεχόμενο τμήμα της Κύπρου κινδυνεύει να γίνει τουρκική επαρχία, παρά τις αντιδράσεις της διεθνούς κοινότητας. Ο κ. Χριστοδουλίδης φαίνεται ότι ακολουθεί μία γραμμή ακινησίας με σκληρές θέσεις ότι θα πρέπει να ειδωθούν τα πράγματα «εξ’ υπαρχής». Ο κ. Μαυρογιάννης εμφανίζεται πιο ρεαλιστής μπροστά στον κίνδυνο να χαθεί οριστικά το βόρειο τμήμα και να διχοτομηθεί και νομικά το νησί.

Άλλωστε, το 2024, σε σχεδόν ενάμισυ χρόνο κλείνουν 50 χρόνια κατοχής με την ανοχή της διεθνούς κοινότητας.

Αν παραμείνει η «μαύρη τρύπα» στην Κύπρο και δεν επιλυθεί το θέμα, τυχόν προσάρτηση στην Τουρκία θα επιφέρει επιπτώσεις σε όλα τα μέτωπα και ιδίως στα ακανθώδη ζητήματα της ΑΟΖ και της υφαλοκρηπίδας και για την Ελλάδα. Και ως εκ τούτου όλα θα είναι δυσχερέστερα για την Αθήνα και τις κινήσεις της στην περιοχή, όπως και στις σχέσεις της με τις άλλες χώρες.

Ουδείς θέλει ή μπορεί να υποστηρίξει μία μη βιώσιμη λύση. Η λύση θα πρέπει να είναι λειτουργική εντός του πλαισίου της πραγματικότητας που υπάρχει και αναγνωρίζοντας τον κίνδυνο ότι μία ακόμη αποτυχία θα δώσει το άλλοθι στην Τουρκία να προχωρήσει στην τελευταία κίνηση.  Και φυσικά η Κύπρος έχει τον πρώτο και τελευταίο λόγο.

Το ακροδεξιό φλερτ

Στην Κύπρο το αδελφάκι της «Χρυσής Αυγής», το ΕΛΑΜ υπό τον Χρίστο Χρίστου συγκέντρωσε περί το 6% στις προεδρικές εκλογές. Και ο Νίκος Χριστοδουλίδης τους έχει κλείσει το μάτι προεκλογικά, όπως και εκείνοι για συνεργασία στην κυβέρνηση. Φανταστείτε να υπάρχει στην Κύπρο μία κυβέρνηση που θα στηρίζεται ή θα έχει υπουργούς από το ΕΛΑΜ. Την ώρα που στην Ελλάδα έχουμε με συντριπτική πλειοψηφία αποφασίσει ότι δεν θέλουμε ναζί στη Βουλή μας. Πόσο άραγε θα αποτελέσει άλλοθι για κάποιους να αθωώσουν τους εδώ Χρυσαυγίτες;

Επιπλέον, μια συνεργασία του κ. Χριστοδουλίδης με το ΕΛΑΜ είναι προφανές ότι θα οδηγήσει σε πιο σκληρές και αμετακίνητες εθνικιστικές  θέσεις για την επίλυση του Κυπριακού και ως εκ τούτου θα υπονομευθούν τυχόν νέες προσπάθειες.

Ο κ. Χριστοδουλίδης μπορεί να έχει την υποστήριξη των μικρότερων κομμάτων στη Βουλή εκτός από ΔΗΣΥ (αυτή τη στιγμή) και ΑΚΕΛ.

Ο ΔΗΣΥ μπροστά στον κίνδυνο διάσπασης και οριστικής κατάρρευσης

Όπως μετέδωσε η απεσταλμένη του in.gr στη Λευκωσία, Αλεξάνδρα Φωτάκη,  ο ΔΗΣΥ έχει καταλήξει σε μεσοβέζικη απόφαση τι θα πράξει στο δεύτερο γύρο, αν και 8 στα 10 μέλη του Πολιτικού του Γραφείου τάσσονται υπέρ της καθαρής στήριξης Μαυρογιάννη και όχι υπέρ της ψήφου κατά συνείδηση που αποφασίστηκε, και επικρατεί ένταση μεταξύ των στελέχων του.

Πως θα στηρίξουν και θα επιβραβεύσουν τον «αποστάτη» Νίκο Χριστοδουλίδη;

Πως θα στηρίξουν τον ανεξάρτητο υποψήφιο που στηρίζεται από τον αιώνιο αντίπαλο ΑΚΕΛ;

Λογικό είναι κάποια στελέχη να γλυκοκοιτάζουν το νέο ανερχόμενο αστέρι για να εξασφαλίσουν το πολιτικό τους μέλλον.

Λογικό είναι, άλλα , να μην θέλουν να επιβραβεύσουν εκείνον που «έγραψε στα παλαιά των υποδημάτων του», τις αρχές του κόμματος. Θα είναι η αρχή της διάλυσης του κόμματος με επίσημη «βούλα». Μαθηματικά, ο Χριστοδουλίδης αν εκλεγεί πρόεδρος θα ακολουθήσει το μοντέλο «Μακρόν». Δηλαδή θα φτιάξει δικό του κόμμα και ο ΔΗΣΥ θα οδεύσει στο χρονοντούλαπο της ιστορίας.

Η πολιτική επιβίωση του ΔΗΣΥ φαντάζει μονόδρομος. Να μην εκλεγεί ο Χριστοδουλίδης πρόεδρος.

Το ζήτημα είναι τι θα κάνουν οι ψηφοφόροι του. Γιατί καλές είναι οι κομματικές γραμμές αλλά πρέπει να περνούν και στη βάση ή να μπορεί να πεισθεί η βάση.

Και είναι προφανές πως οι σεισμικές μεταβολές στο πολιτικό σύστημα της Κύπρου επηρεάζουν τις σταθερές στην Ελλάδα.