Αναζήτηση
Όπου φτωχός κι η μοίρα του… Αυτό απέδειξε η διπλή ισχυρή σεισμική δόνηση σε Τουρκία και Συρία.
Γιατί, αν στην πρώτη χώρα τα 7.8 Ρίχτερ και τα 7.7 Ρίχτερ που ακολούθησαν έπληξαν τις υποβαθμισμένες περιοχές των ξένων, δηλαδή των Αρμενίων, των Αράβων και των Χριστιανών, στην δεύτερη χτύπησε τα εδάφη των εκτοπισμένων από κάθε γωνιά της χώρας που κατέληξαν στην εξορία, επειδή αντιστάθηκαν στον Μπασάρ αλ Άσαντ και το καθεστώς της Δαμασκού.
«Που ήταν ο κόσμος όταν τον χρειαζόμασταν», ρωτά ο 58χρονος Ρουκάγια Μοχάμεντ Μουσταφά, καθισμένος στα συντρίμμια του κτιρίου, που κάποτε αποτελούσε το σπίτι του, και σήμερα είναι τάφος 80 ανθρώπων, που ακόμα δεν έχει καταστεί δυνατόν να ανασυρθούν.
Άνιση αντιμετώπιση
Την ώρα που η βοήθεια έφτανε στην πρωτεύουσα της Συρίας και την μεγαλύτερη πόλη της, το Χαλέπι, που ελέγχονται από τις δυνάμεις του Άσαντ, στο Τζιντίρες οι επιζώντες έδιναν μάχη με τα χέρια, κάποιες φορές και με τα δόντια τους, για να απεγκλωβίσουν από τα ερείπια τα δικά τους άτομα. 
Έσωσαν όσους μπορούσαν, όσους δεν τους πρόλαβαν, απλά πέθαναν, εξήγησε ο ίδιος στον απεσταλμένο του Guardian. Δεν είναι η πρώτη φορά που οι άνθρωποι στη βόρεια Συρία νιώθουν ότι έχουν εγκαταλειφθεί και ξεχαστεί από όλους.
Ο 10ετής εμφύλιος πόλεμος τους έκανε ανεπιθύμητους στην ίδια τους την πατρίδα, που λόγω των κυρώσεων δεν μπορεί να δεχτεί απευθείας ανθρωπιστική βοήθεια.
Τα Ηνωμένα Έθνη ανακοίνωσαν τη Δευτέρα ότι πέτυχαν την έγκριση του Σύρου προέδρου για να ανοίξουν περάσματα και προς τα εδάφη που ελέγχει η αντιπολίτευση των ισλαμιστικών ένοπλων οργανώσεων για να δοθεί βοήθεια και στους ανθρώπους που βρίσκονται εκεί.
«Χειρότερος ο Άσαντ»
Ο Ταρέκ Ααμέρ δεν κρύβει τα λόγια του. Επιβίωσε της τελευταίας καταστροφής, αλλά δηλώνει ευθαρσώς ότι «ο Άσαντ είναι χειρότερος από τον σεισμό. Και τα Ηνωμένα Έθνη μας σκοτώνουν περισσότερο με την πολιτική, που ακολουθούν απέναντι του. Δεν χρειάζεται να περιμένουμε να ανοίξουν τα σύνορα. Είναι ήδη ανοιχτά. Γιατί ζητούν την άδεια του;», ρωτά.
Το πρώτο μη προγραμματισμένο κομβόι βοήθειας πέρασε τα σύνορα την Τρίτη από το Μπαμ παλ Σαλάμ κουβαλώντας τέντες, φάρμακα και κουβέρτες – σταγόνα στον ωκεανό για μια περιοχή της γης που επλήγη περισσότερο την τελευταία δεκαετία από κάθε άλλη χώρα της Μέσης Ανατολής. 
«Το καθεστώς του Άσαντ δεν έχει κανένα δικαίωμα να είναι η υπέρτατη εξουσία για τη μοίρα εκατομμυρίων ανθρώπων στις περιοχές της Συρίας που δεν είναι υπό τον έλεγχο του», λέει ο Μουάζ Μουσταφά, επικεφαλής της συριακής ομάδας ΄έκτακτης ανάγκης.
Ηθικό στα τάρταρα
«Τα Ηνωμένα Έθνη δεν χρειάζονται ψήφισμα (του Συμβουλίου Ασφαλείας) για να περάσουν την ανθρωπιστική βοήθεια από τα σύνορα, κι όμως επιτρέπουν στον Άσαντ να είναι ο μόνος αντιπρόσωπος των ανθρώπων που καταπιέζει 12 χρόνια τώρα», προσθέτει.
«Πήγα στην Ουκρανία και είδα τα αυτοκίνητα των Ηνωμένων Εθνών να βρίσκονται παραταγμένα κάθε πέντε μέτρα», είπε στον απεσταλμένο της βρετανικής εφημερίδας, ένας από τους λίγους πολίτες του Τζιντίρες που έχει το δικαίωμα να περάσει τα σύνορα για την Τουρκία και από εκεί για όπου επιθυμεί.
«Καταλαβαίνω τι έχουν περάσει. Το ίδιο όμως και εμείς και συνεχίζουμε να το περνάμε», καταλήγει, στρέφοντας την προσοχή στα παιδιά του σεισμού που επέζησαν αλλά χρειάστηκαν ακρωτηριασμούς και στα νοσοκομεία της περιοχής του, όπου το ιατροφαρμακευτικό υλικό είναι ανεπαρκές και το ηθικό χρόνια τώρα στα τάρταρα.
