Η Ζεϊνέπ πέρασε περισσότερες από 100 ώρες κάτω από τα ερείπια ενός σπιτιού που γκρεμίστηκε από τον φονικό σεισμό στην Τουρκία και τη Συρία, πριν οι διασώστες καταφέρουν επιτέλους να την ανασύρουν. Ήταν μια από τους «τυχερούς» που άντεξαν αρκετά ώστε να τους προσεγγίσει βοήθεια.

«Η γυναίκα είναι καλά στην υγεία της, δεδομένων των συνθηκών», ανέφερε ένα δελτίο Τύπου της ανθρωπιστικής οργάνωσης Διεθνής Έρευνα και Διάσωση Γερμανίας (ISAR Germany), η οποία και συμμετείχε στη διάσωσή της.

Όμως λίγο μετά την απελευθέρωσή της από τα ερείπια, η Ζεϊνέπ πέθανε.

Μιλώντας στη Deutsche Welle, ο Μπαστιάν Χερμπστ, ένας από τους γιατρούς της οργάνωσης που συμμετείχαν στην προσπάθεια ανάσυρσης της Ζεϊνέπ από τα ερείπια και στη μεταφορά της για νοσηλεία δήλωσε πως η γυναίκα «γελούσε στη διαδρομή προς το νοσοκομείο».

Όπως εξήγησε, υπάρχουν 120.000 διαφορετικές αιτίες θανάτου για τη Ζεϊνέπ. Ίσως είχε υποστεί εσωτερικούς τραυματισμούς, τους οποίους δεν μπορούσαν να διαγνώσουν έγκαιρα οι διασώστες. Ή ίσως βίωσε τον λεγόμενο θάνατο «διάσωσης».

Υποθερμία

«Ο θάνατος διάσωσης έχει πολλές αιτίες», επεσήμανε ο Χερμπστ.

Ένας εξ αυτών είναι και η υποθερμία. Ο παγετός στην περιοχή που επλήγη από τον σεισμό κάνει τα αιμοφόρα αγγεία των εγκλωβισμένων να συστέλλονται. Η συστολή αυτή διασφαλίζει την απώλεια όσο το δυνατόν λιγότερης από την πολύτιμη θερμοκρασία του σώματος μέσα από το δέρμα ή τα άκρα. Η θερμοκρασία του αίματος πέφτει σε αυτά τα μέρη του σώματος, ενώ το θερμό αίμα στον κορμό διασφαλίζει πως τα κρίσιμα για την επιβίωση όργανα συνεχίζουν να λειτουργούν.

Ο απεγκλωβισμός της Ζεϊνέπ δεν ήταν εύκολη υπόθεση. «Χρειάστηκε να τη μετακινήσουμε πολύ για να μπορέσουμε να την απελευθερώσουμε», τόνισε ο Χερμπστ. Ο γιατρός υποπτεύεται ότι αυτή η κίνηση ενδέχεται να έκανε τα αιμοφόρα αγγεία της γυναίκας να διασταλούν, επιτρέποντας το ψυχρό αίμα να κινηθεί προς τον κορμό της. Αυτό με τη σειρά του θα μπορούσε να προκαλέσει τις καρδιακές αρρυθμίες και τον συνεπακόλουθο θάνατό της.

Νεφρική ανεπάρκεια και κολπική μαρμαρυγή

Άλλο ένα σενάριο είναι ότι υπέστη νεφρική ανεπάρκεια και καρδιακές αρρυθμίες.

Αν και ήταν σε θέση να κινήσει τις πατούσες της, «τα πόδια της ήταν θαμμένα κάτω από πέτρες και ερείπια», δήλωσε ο Χερμπστ στη Deutsche Welle. Είναι πιθανό ότι οι ιστοί των ποδιών της υπέστησαν βλάβη, κάνοντας το σώμα της να εκλύσει μυοσφαιρίνη, μια πρωτεΐνη που ευθύνεται για τη μεταφορά του οξυγόνου στα κύτταρα των μυών, όταν οι ιστοί τραυματίζονται.

Μετά την απελευθέρωση των εγκλωβισμένων, όταν το αίμα τους μπορεί να κυλήσει και πάλι ελεύθερα, το σώμα μπορεί να πλημμυρίσει από μυοσφαιρίνη, η οποία μπορεί να προκαλέσει νεφρική ανεπάρκεια και συνεπακόλουθη αύξηση των επιπέδων καλίου. Οι υπερβολικές ποσότητες καλίου στο σώμα μπορεί να οδηγήσουν με τη σειρά τους σε κολπική μαρμαρυγή (έναν τύπο αρρυθμιών που δεν επιτρέπει στην καρδιά να στείλει αίμα στο υπόλοιπο σώμα), η οποία είναι εξαιρετικά επικίνδυνη για τους ανθρώπους με υποκείμενα καρδιακά νοσήματα.

Η μείωση του στρες οδηγεί στον θάνατο

«Το ξέρουμε από τους ναυαγούς: από τη στιγμή που βλέπουν την ομάδα διάσωσης, δεν πρόκειται να αφεθούν ώστε να πνιγούν», εξήγησε ο Χερμπστ, προσθέτοντας ότι οι ορμόνες του στρες μπορούν να συμβάλουν στη διατήρηση της λειτουργίας των οργάνων. Με την υποχώρηση αυτών των ορμονών μετά τη διάσωση, το κυκλοφορικό σύστημα μπορεί να καταρρεύσει.

Η Ζεϊνέπ είχε χάσει τον σύζυγο και τα παιδιά της στον σεισμό.

«Ίσως το έμαθε και έχασε την επιθυμία της για ζωή», υπέθεσε ο Χερμπστ. «Δεν μπορούμε να το γνωρίζουμε».