Όσο περνούν οι μέρες μετά τους φονικούς σεισμούς στην Τουρκία, τόσο φουντώνουν τα σενάρια για αναβολή των εκλογών στη γειτονική χώρα. Στενοί συνεργάτες και σύμμαχοι του Τούρκου προέδρου ήδη έχουν ζητήσει την αναβολή των εκλογών της 14ης Μαΐου αφού, σύμφωνα με τους ίδιους, η χώρα πρέπει να βάλει προτεραιότητα την ανοικοδόμηση της και την ανακούφιση των πληγέντων.

Από την άλλη μεριά η αντιπολίτευση στην Τουρκία «σφυροκοπά» τον Ερντογάν, καταλογίζοντας του ανεπαρκή αντίδραση μετά το χτύπημα του Εγκέλαδου, ενώ αυξάνονται τα ερωτήματα για τις αμαρτωλές «αμνηστίες» σχετικά με τη δόμηση των κτιρίων στη γειτονική χώρα, αλλά και πού πήγαν τα δισεκατομμύρια από τον «φόρο σεισμού» που επιβλήθηκε μετά τον φονικό και καταστροφικό σεισμό στην Κωνσταντινούπολη.

Ο «πονόψυχος» Σουλτάνος και οι ρωγμές της αντιπολίτευσης

«Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα» για τον Ερντογάν

Ο Τούρκος πρόεδρος έχει να αντιμετωπίσει μια κατάσταση που θυμίζει την παροιμία «μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα». Αν επιλέξει να αναβάλει τις εκλογές, τότε θα πρέπει να βρει λύση για το πώς θα είναι υποψήφιος.

Ο καθηγητής Συντάγματος Ιμπραΐμ Καμπόγλου, εκπρόσωπος της συνταγματικής επιτροπής του CHP, δήλωσε ότι ο νυν πρόεδρος θα έχει δικαίωμα να είναι υποψήφιος στις εκλογές μόνο εάν αυτές διεξαχθούν πριν από τον Ιούνιο (όταν και λήγει η θητεία του στις 18/6).

Το Σύνταγμα θέτει όριο δύο θητειών για τους προέδρους, αλλά μπορούν να διεκδικήσουν άλλη μια θητεία αν το κοινοβούλιο προκηρύξει πρόωρες εκλογές πριν από τη λήξη της δεύτερης θητείας.

Εάν ο Ερντογάν θέσει υποψηφιότητα αργότερα, θα πρέπει να αλλάξει το Σύνταγμα, υπογράμμισε ο Καμπόγλου. Το Σύνταγμα της Τουρκίας, πάντως, λέει ότι αναβολή των εκλογών γίνεται μόνο σε περίπτωση πολέμου.

Η ανάρτηση του Καμπόγλου

Αν ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν τελικά δεν αναβάλει τις εκλογές, τότε κινδυνεύει να πληρώσει στις κάλπες την οργή του τουρκικού λαού για την ανεπαρκή αντιμετώπιση των επιπτώσεων των σεισμών, το σκάνδαλο γύρω από τις «αμνηστίες» και τα αναπάντητα ερωτήματα για τα χρήματα του «φόρου σεισμού».

Ο Τούρκος πρόεδρος όλες τις προηγούμενες ημέρες δείχνει να βρίσκεται σε σύγχυση. Τη μία ρίχνει τις ευθύνες στο «κισμέτ», αναφέροντας ότι η καταστροφή δεν μπορούσε να προβλεφθεί και από την άλλη δίνει υποσχέσεις που δύσκολα μπορούν να τηρηθούν. Θυμίζουμε ότι κάτω από την πίεση των επικρίσεων υποσχέθηκε ότι σπίτια για τους πληγέντες θα κατασκευαστούν μέσα στον επόμενο ένα χρόνο, ενώ δεσμεύτηκε για την καταβολή 100.000 λιρών στους συγγενείς των θυμάτων της τραγωδίας.

Θα τον «γκρεμίσει» ο σεισμός;

Πολλά είναι τα διεθνή ΜΜΕ που ήδη κάνουν το ερώτημα, αν ο σεισμός θα είναι αυτός που θα γκρεμίσει τον Ερντογάν που κυριαρχεί στην πολιτική ζωή της Τουρκίας εδώ και πάνω από 20 χρόνια.

Το Spectator, σε ανάλυσή του, θυμίζει ότι ο νυν Τούρκος πρόεδρος κατάφερε να ανελιχθεί μετά τον καταστροφικό σεισμό της Κωνσταντινούπολης το 1999.

Ο σεισμός του 1999 κατέστρεψε τη φήμη μιας ολόκληρης πολιτικής γενιάς – συμπεριλαμβανομένου του τότε ισχυρού τουρκικού στρατού, ο οποίος κατά τη διάρκεια των κρίσιμων πρώτων ημερών της προσπάθειας διάσωσης, καθόταν με σταυρωμένα τα χέρια καθώς η καταστροφή εκτυλισσόταν.

Αποκάλυψε τους εργολάβους που έκαναν περικοπές σε χάλυβα και τσιμέντο, τους συνεργάτες τους στην τοπική αυτοδιοίκηση και τους πολιτικούς που έδιναν αμνηστία για παραβιάσεις των κανονισμών δόμησης με αντάλλαγμα ψήφους.

Τώρα, ο Ερντογάν έχει να αντιμετωπίσει μια παρόμοια κατάσταση αφού στην πραγματικότητα τίποτα δεν άλλαξε στην Τουρκία. Αυτοί που επωφελούνταν από τις «αμνηστίες» είναι εκείνοι που σε μεγάλο βαθμό ευθύνονται για την τραγωδία.

Έτσι ήρθε ο «καταιγισμός», όπως τον αποκαλεί το Spectator, των ενταλμάτων σύλληψης για τους 131 εργολάβους που ευθύνονται για τα κτίρια «παγίδες» που κατέρρευσαν σαν χάρτινοι πύργοι μετά τους σεισμούς. Το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα ήταν η σύλληψη του εργολάβου που επιχείρησε να διαφύγει στο Μαυροβούνιο. Ο ίδιος ήταν υπεύθυνος για ένα πολυτελές συγκρότημα 250 διαμερισμάτων στην Αντιόχεια, το οποίο οι σεισμοί έκαναν σκόνη.

Η αντιπολίτευση στην Τουρκία δεν αποδέχεται το επιχείρημα ότι τώρα δεν είναι η ώρα για πολιτική και θέτει το ερώτημα «αν όχι τώρα, πότε».

Τελευταία Νέα