«Οι δημοκρατικοί άνθρωποι είναι ζωντανοί και είναι έτοιμοι να σηκώσουν πάλι το ανάστημά τους. Πρόκειται για μια καθαρή εντολή για πραγματική αλλαγή». Με αυτή τη δήλωση, το βράδυ της Κυριακής, υποδέχθηκε τη – μη αναμενόμενη για τους περισσότερους, όπως και για τις δημοσκοπήσεις – επικράτησή της στην αναμέτρηση για τη νέα ηγεσία του Δημοκρατικού Κόμματος η Ελι Σλάιν.

Κάτι που σημαίνει ότι για πρώτη φορά στην πολιτική ιστορία της Ιταλίας επικεφαλής τόσο της κυβέρνησης όσο και της αξιωματικής αντιπολίτευσης θα είναι γυναίκες, με αρκετούς να αναμένουν ήδη με μεγάλο ενδιαφέρον τις πρώτες «μονομαχίες» ανάμεσα στη Σλάιν και την πρωθυπουργό Τζόρτζια Μελόνι.

Αυτό, βεβαίως, δεν συμβαίνει μόνο επειδή πρόκειται για γυναίκες, αλλά και εξαιτίας των ριζικά διαφορετικών θέσεων που πρεσβεύουν. Σε αντίθεση με την πρώην ακροδεξιά Μελόνι, η οποία εξελέγη ως υπέρμαχος των παραδοσιακών αξιών της θρησκείας και της οικογένειας, η Σλάιν είναι μια 37χρονη πολιτικός η οποία τοποθετείται στην αριστερή πτέρυγα του κόμματός της.

Για του λόγου το αληθές, υποστηρίζει την αναδιανομή του πλούτου υπέρ των κοινωνικά αδύναμων, την ενίσχυση του δημόσιου χαρακτήρα υγείας και παιδείας, την πιο αποφασιστική στροφή στην πράσινη οικονομία.

Επίσης, θεωρεί προτεραιότητά της την υπεράσπιση των ατομικών και δημοκρατικών ελευθεριών, των μεταναστών και των μειονοτήτων – η ίδια, εξάλλου, είναι γνωστό ότι διατηρεί σχέση με μια γυναίκα. «Θα θέσουμε στο επίκεντρο τη μάχη ενάντια σε κάθε τύπου ανισότητα και διάκριση» υπογράμμισε στις δηλώσεις της. Δεν είναι τυχαίο, από αυτή την άποψη, ότι αρκετοί έχουν σπεύσει να την παρομοιάσουν με την Αλεξάντρια Οκάσιο-Κορτέζ, τη γνωστή ακτιβίστρια βουλευτή των Δημοκρατικών στις ΗΠΑ. Εκεί, δηλαδή, όπου η νέα επικεφαλής των Ιταλών Δημοκρατικών έχει αποκομίσει σημαντικές πολιτικές εμπειρίες, θητεύοντας στο επιτελείο του Μπαράκ Ομπάμα πριν από τις εκλογές του 2008 και του 2012.

Η μονομαχία με τη Μελόνι

Το σίγουρο, σε κάθε περίπτωση, είναι ότι η επικράτησή της, με ποσοστό της τάξης του 54%, έναντι 46% του αντιπάλου της και θεωρούμενου αδιαφιλονίκητου φαβορί – του περιφερειάρχη της Εμίλια Ρομάνα, Στέφανο Μπονατσίνι – δημιουργεί νέα δεδομένα στο πολιτικό σκηνικό της Ιταλίας.

Η αναμενόμενη «αριστερή στροφή» των Δημοκρατικών μοιάζει να είναι η μοναδική επιλογή που τους έχει απομείνει για να ξεφύγουν από τη βαθιά κρίση στην οποία βρίσκονται εδώ και πολλά χρόνια. Οπως, επίσης, και για να καταφέρουν να αντεπιτεθούν απέναντι στο κυβερνητικό μπλοκ και ειδικά τη Μελόνι και τα Αδέλφια της Ιταλίας, που επιχειρούν να εδραιώσουν την πολιτική και ιδεολογική τους ηγεμονία.

«Κάναμε μια μικρή μεγάλη επανάσταση και ούτε αυτή τη φορά δεν μας είδαν που ερχόμασταν» ισχυρίστηκε η Σλάιν. «Θα πετύχει εκεί όπου εγώ απέτυχα» διεμήνυσε από την πλευρά του ο απερχόμενος γραμματέας των Δημοκρατικών Ενρίκο Λέτα. Παρά το γεγονός, λοιπόν, ότι οι επόμενες βουλευτικές εκλογές απέχουν πολύ (τυπικά πρέπει να διεξαχθούν το 2027), είναι φανερό ότι οι πολιτικές δυνάμεις της Ιταλίας αναπροσαρμόζουν από τώρα την τακτική και το προφίλ τους. Εξάλλου, σπανίως οι εκλογές κρίνονται στο παρά πέντε ή πάνω από την κάλπη…

Τελευταία Νέα