Είναι ιστορικό πλέον το ανέκδοτο σχετικά με τις τρεις επιστολές που βρίσκει κάθε πρωθυπουργός όταν αναλαμβάνει τα καθήκοντά του στο Μαξίμου.
– Η πρώτη γράφει: «Φταίει ο προηγούμενος».
– Η δεύτερη γράφει: «Φταίνε οι υπουργοί σου» (κατ’ άλλους γράφει ότι φταίνε τα διαπλεκόμενα).
– Η τρίτη γράφει: «Ετοίμασε τις δικές σου» (επιστολές προς τον επόμενο πρωθυπουργό).
Το είχε γράψει το 2003 ο Σταύρος Ψυχάρης για τον Κώστα Σημίτη, αλλά επανέρχεται όταν κάθε κυβέρνηση και κάθε πρωθυπουργός βρίσκονται στριμωγμένοι στη γωνία.
Μη φανταστείτε. Το ίδιο είχαν πει και για τον Αλέξη Τσίπρα, μετά την τραγωδία στο Μάτι, έτσι είναι… η μοίρα των κυβερνώντων. Να επωμίζονται τις ευθύνες τους, ακόμη και αυτές που δεν τους αναλογούν.
Όμως, πιστεύαμε ότι η εποχή που κάποιος πρωθυπουργός ή μια κυβέρνηση φτιάχνει επιστολές με τις οποίες ρίχνει το φταίξιμο στους άλλους, μέχρι να γραφτεί η τρίτη και τελευταία, είχε περάσει.
Προσωπικά νόμιζα ότι η χώρα μετά από τόσες εθνικές τραγωδίες, με τα δάκρυα να μην έχουν στεγνώσει ούτε για τα θύματα της Μάνδρας, ούτε γι’ αυτά στο Μάτι, θα έπαιρνε μαθήματα. Και θα γινόταν καλύτερη, και η χώρα και οι πολιτικοί μας φυσικά.
Και φυσικά είναι ανόητο, αν όχι τραγικό να λέει κάποιος ότι οι… θυσίες κάνουν καλύτερη την Ελλάδα. Στην πατρίδα μας δεν περισσεύουν οι πολίτες, πολλώ δε μάλλον οι νέοι, για να τους θυσιάζουμε στο βωμό μιας εγκληματικής, διαχρονικής αβελτηρίας ως προς το πώς πρέπει να φτιάξουμε ένα σοβαρό κράτος.
Ωστόσο, κι ενώ ακόμη θάβουμε τους νεκρούς των Τεμπών, βλέπουμε μια οξεία πολιτική αντιπαράθεση η οποία από την πλευρά της κυβέρνησης κωδικοποιείται ως εξής: «Ναι κάναμε κι εμείς λάθος που δεν ολοκληρώσαμε το σύστημα τηλεδιοίκησης, αλλά και ο ΣΥΡΙΖΑ… βασανίζει τους μαύρους».
Ή σε απλά ελληνικά, η κυβέρνηση γίνεται… σταθμάρχης ενός εγκλήματος και αναλαμβάνει μόνο το… μερίδιο που της αναλογεί. Για τα υπόλοιπα φταίει ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΠΑΣΟΚ, κάποιοι άλλοι, το παρελθόν γενικότερα.
Ωστόσο, από την τραγωδία στα Τέμπη, και με τις αντιδράσεις που βλέπουμε, το συμπέρασμα που βγαίνει είναι ότι η πρώτη επιστολή δεν περνάει στην κοινωνία. Δεν είναι αντιμετώπιση μιας εθνικής τραγωδίας η επίκληση της ευθύνης του προηγούμενου.
Φαίνεται ότι δεν περνάει και η δεύτερη επιστολή. Ότι δηλαδή φταίνε οι υπουργοί (ή τα διαπλεκόμενα), διότι ο κόσμος δεν «τσιμπάει» ούτε με επικοινωνιακές παραιτήσεις, ούτε με κροκοδείλια δάκρυα.
Οι πολίτες θέλουν έργα, όχι λόγια και σκοτωμούς στα social media. Θέλουν να μάθουν γιατί σκοτώνονται τα παιδιά τους ή τι πρέπει να γίνει για να μην σκοτωθούν άλλοι άνθρωποι.
Δεν τους ενδιαφέρει αυτή η στείρα αντιπαράθεση των κομμάτων και η διάχυση ευθυνών. Αυτό το πινγκ πονγκ των κατηγοριών έχει κουράσει κι έχει εξοργίσει διότι επί της ουσίας στο τέλος δεν υπάρχουν ένοχοι, κανείς δεν τιμωρείται (δικαστικά ή πολιτικά) και η ζωή συνεχίζεται, χωρίς να διορθώνονται τα κακώς κείμενα.
Σε ένα ωραίο σκίτσο ο προφήτης του Αρκά αναρωτιέται: «Όταν το σήμερα ρίχνει το φταίξιμο στο χθες, είναι ήδη ένοχο απέναντι στο αύριο».
Οπερ μεθερμηνευόμενον εστί… και αυτή η κυβέρνηση ήδη λογοδοτεί στο αύριο και φαίνεται ένοχη απέναντι στο μέλλον που έρχεται ταχύτατα.
Η πτώση της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ επιταχύνθηκε από την τραγωδία στο Μάτι και τη διαχείριση αυτής κατά τη διάρκεια της τρομερής φωτιάς και μετά. Και τότε το φταίξιμο έπεφτε στους προηγούμενους, στην άναρχη δόμηση, στους εμπρηστές.
Η κυβέρνηση της ΝΔ κάνει τα ίδια λάθη, ρίχνοντας την ευθύνη αλλού. Θα είχε ενδιαφέρον να δούμε πότε θα γραφτεί και τι θα περιέχει η τρίτη επιστολή.
