Εδώ και αρκετά χρόνια η ΕΛ.ΑΣ κλείνει τους σταθμούς του Μετρό, όταν γίνεται μια μεγάλη διαδήλωση στο κέντρο της Αθήνας, ακόμη και όταν τα μέσα μαζικής μεταφοράς κινούνται κανονικά για να διευκολυνθούν οι διαδηλωτές.
Η επίκληση λόγων ασφάλειας σε αυτές τις περιπτώσεις δύσκολα μπορεί να υποστηριχτεί. Στην πραγματικότητα η εύκολη πρόσβαση στο Μετρό στη διάρκεια μιας κινητοποίησης προσφέρει μια δυνατότητα σε διαδηλωτές να αποχωρήσουν πιο εύκολα και να «εκτονωθεί» μια ένταση.
Ούτε στέκει το σχήμα ότι οι ανοιχτοί σταθμοί διευκολύνουν τα όποια «επεισόδια». Στην πραγματικότητα, η ίδια η εμπειρία δείχνει ότι απλώς επιτρέπουν σε διαδηλωτές π.χ. να ξεφύγουν από την ασφυκτική συνθήκη που δημιουργεί π.χ. η εκτεταμένη χρήση δακρυγόνων από την αστυνομία και να αποχωρήσουν με ασφάλεια.
Κατά συνέπεια είναι εμφανές ότι η επιλογή να κλείνουν οι σταθμοί του Μετρό στη διάρκεια κινητοποιήσεων έχει πολύ περισσότερο να κάνει με την προσπάθεια να υπονομευτούν οι κινητοποιήσεις και να είναι λιγότερο μαζικές, αφού οι διαδηλωτές υποχρεώνονται να περπατήσουν μεγαλύτερη απόσταση για να φτάσουν στη συγκέντρωση. Αρκεί να αναλογιστούμε ότι με βάση τους σταθμούς που θα είναι κλειστοί σήμερα οι διαδηλωτές που θα θελήσουν να πάνε στο κέντρο της Αθήνας, χρησιμοποιώντας το Μετρό θα πρέπει να περπατήσουν από το Μέγαρο Μουσικής, το Μεταξουργείο, τη Βικτώρια ή το Θησείο μέχρι το σημείο των συγκεντρώσεων.
Η εμπειρία, βεβαίως, έχει δείξει ότι σε γενικές γραμμές τέτοια μέτρα μάλλον δεν αποτρέπουν την μαζική συμμετοχή σε συγκεντρώσεις. Ωστόσο, αυτό δεν σημαίνει ότι μπορεί να μένει ασχολίαστος ο βαθύτερος αυταρχισμός που αποτυπώνει αυτή η λογική του «καψονιού», της επιπλέον ταλαιπωρίας, σε ανθρώπους που επιδιώκουν να ασκήσουν ένα θεμελιώδες δημοκρατικό δικαίωμα.
Δουλειά της αστυνομίας, όπως και να το δει κανείς, δεν μπορεί και δεν πρέπει να είναι το να γίνεται πιο δύσκολη η άσκηση βασικών δημοκρατικών δικαιωμάτων όπως είναι αυτό του συνέρχεσθαι.
