Υπέροχη χώρα, δεν σε εκπλήσσει ποτέ. Η Ελλάδα του «θα φτάσει το μαχαίρι στο κόκκαλο», που ποτέ δεν φτάνει, βρήκε τους ενόχους.
Και θα τους τιμωρήσει παραδειγματικά. Ο αλλοπρόσαλλος σταθμάρχης, ο επιθεωρητής που τον τοποθέτησε στην καίρια θέση, ο άλλος σταθμάρχης που έφυγε μισή ώρα νωρίτερα.
Και όλα καλά. Ελληνα μπορείς να κοιμάσαι πλέον ήσυχος. Βρέθηκαν οι ένοχοι, ξαναγυρνάμε στην παλιά μας ζωή. Τους «άλλους» ενόχους θα τους βάλουμε… πλυντήριο.
Με… ασφαλή τρένα, με επίλυση όλων των παθογενειών που χαρακτηρίζουν τη χώρα, με «αθώωση» του πολιτικού συστήματος, με αθώωση αν θέλετε και των πολιτών που τροφοδοτούν, που συντηρούν ένα άχρηστο, αναποτελεσματικό, επικίνδυνο πελατειακό κράτος.
Α, μην ξεχνάμε. Διέρρευσαν και οι διάλογοι εκείνη την κρίσιμη ώρα στα Τέμπη. Ακούσαμε και τον απαράδεκτο σταθμάρχη να λέει «τράκα έχουμε», λες και μίλαγε για απλό τροχαίο.
Τους ακούσαμε όλους –πόσο τυχαία και επιλεκτικά άραγε- τους διαλόγους, τι ακριβώς έγινε το βράδυ της Τρίτης και καταλάβαμε. Για όλα φταίει ο… ανθρώπινος παράγοντας.
Φταίει ότι κάποιος τον έβαλε εκεί, ότι κόλλησε το κλειδί, ότι δεν ήταν νηφάλιος (όπως διαρρέεται τις τελευταίες ώρες).
Φταίει και ο κλασσικός τύπος νεοέλληνα δημόσιου υπαλλήλου που έτρεξε να πάρει αναρρωτική λόγω… αδυναμίας. Και ο άλλος, ο γιατρός που του έδωσε την άδεια χωρίς να τον εξετάσει.
Ο Ανθρώπινος Παράγοντας, με απλά λόγια, φταίει για τους 57 νεκρούς. Σιγά – σιγά φτιάχνεται το «αφήγημα», διότι πρέπει να βιαστούμε, έρχονται κι εκλογές.
Μήπως και στο Σάμινα ο ίδιος ανθρώπινος παράγοντας δεν έφταιγε;
Μήπως και στο Μάτι οι άνθρωποι δεν έκαναν τις ανοησίες και κάηκαν 104 συμπολίτες μας;
Πάντα ο Ανθρώπινος Παράγοντας.
Κι έτσι «ξεπλένουμε» τις διαχρονικές παθογένειες της χώρας.
Ένα ατέλειωτο «πλυντήριο» αυτός ο ανθρώπινος παράγοντας.
Ας ασχοληθούμε λοιπόν με τους ανόητους και ανίκανους σταθμάρχες, επιθεωρητές και υπεύθυνους βάρδιας.
Ας ξοδέψουμε όλη μας τη σκέψη και την ενέργεια στη λογική που λέει «ε, τι να κάνουμε; Βρέθηκε ένας ανεκπαίδευτος και του… σκασε η στραβή στη βάρδια».
Όχι, λοιπόν. Δεν μπορεί η αυτή η χώρα να πορεύεται με «στραβές στη βάρδια» κάποιων ανίκανων.
Δεν μπορεί η ζωή μας να κρέμεται από μια κλωστή που θα τραβήξει ένας ανόητος, αμόρφωτος σταθμάρχης, ένα ρουσφέτι του κάθε κομματάρχη ή ένας βαριεστημένος δημόσιος υπάλληλος που πήγε να κάνει τα ρεπό των άλλων.
Γιατί το πρόβλημα δεν είναι οι ανίκανοι άνθρωποι που τους… έσκασε η στραβή στη βάρδια. Τέτοιοι θα ξαναϋπάρξουν.
Το πρόβλημα είναι ότι επιτρέπουμε όλοι μας να γίνονται τέτοια εγκλήματα.
Το πρόβλημα είναι ότι οι υπεύθυνοι, διαχρονικά, δεν κάνουν αυτά που πρέπει και αυτά για τα οποία έχουν ορκιστεί. Να υπηρετούν την πατρίδα και τους πολίτες. Να κάνουν τα πάντα για να τους προστατεύουν.
Το πρόβλημα είναι ότι τους ενδιαφέρουν τα «νταραβέρια», η διαπλοκή με συμφέροντα που λυμαίνονται το δημόσιο χρήμα, η αίσθηση της εξουσίας που νιώθουν όσοι γίνονται βουλευτές, υπουργοί, γενικοί γραμματείς, γενικώς νταραβεριτζήδες πέριξ της Βουλής και της πλατείας Κολωνακίου.
Και το πρόβλημα είναι ότι όσες συγγνώμες κι αν ζητήσουν, όσα εγκλήματα κι αν παραδεχθούν, θα ξανακάνουν τα ίδια.
Είτε γιατί τα λεφτά είναι πολλά, είτε γιατί το «μέλι» της εξουσίας είναι γλυκό.
Και τέλος, το πρόβλημα είναι ότι κι όλοι εμείς, ψηφοφόροι – πελάτες, ή αδιάφοροι με την πολιτική πολίτες, συντηρούμε αυτό το άρρωστο κράτος.
«Ελα μωρέ. Και τι έγινε που ένας 59χρονος έβαλε βύσμα και πήγε σταθμάρχης στη Λάρισα; Να είναι δίπλα στις κόρες του ήθελε…». Πόσοι θα το είπαν πριν γίνει το δυστύχημα…
Και πόσοι συντηρούν καθημερινά το φαύλο, πελατειακό, απρόσωπο, εγκληματικό πολλές φορές κράτος;
Πόσοι θα πάνε να ψηφίσουν τον «υπεύθυνο» υπουργό, τον μεθύστακα βουλευτή, τον ανίκανο πολιτευτή, τον ακροδεξιό ψεκασμένο, τον τηλεπωλητή κηραλοιφών, τον χρυσαυγίτη φασίστα, ή αυτόν που εμφανίζεται ξανά ως σωτήρας;
Και οι δημοσιογράφοι δεν εξαιρούμαστε από αυτό. Μέρος του άθλιου συστήματος που κυβερνά τη χώρα είμαστε.
Κι εμείς, και οι γελωτοποιοί, παρατρεχάμενοι κάθε εξουσίας, και οι τιμητές των πάντων.
Και κάπως έτσι πορευόμαστε. Χάνοντας τα παιδιά, τα εγγόνια, τους γονείς, τα αδέρφια μας.
Γιατί δεν έγιναν αυτά που έπρεπε ώστε να διασφαλίσουμε ότι καμιά στραβή στη βάρδια δεν θα μας αφαιρέσει τη ζωή.
Αν, όμως, και αυτή τη φορά που χάσαμε τόσα παιδιά, επιμείνουμε στο ίδιο εξοργιστικό σχέδιο των επιλεκτικών διαρροών, των στοχευμένων επιθέσεων και των… αδιάφορων τιμωριών συγκεκριμένων κατηγορουμένων, θα έχουμε χάσει το δάσος.
Και μαζί κάποια στιγμή, ίσως σύντομα, θα έχουμε χάσει τη ζωή μας σε μια άλλη στραβή στη βάρδια κάποιου.
Κι όπως έλεγε και ο σπουδαίος Νίκος Γκάτσος:
Μα τώρα που η φωτιά φουντώνει πάλι
εσύ κοιτάς τα αρχαία σου τα κάλλη
και στις αρένες του κόσμου μάνα μου Ελλάς
το ίδιο ψέμα πάντα κουβαλάς.
