Σαν σήμερα, 45 χρόνια πριν, η ταινία «Ουράνιο Τόξο» του Μαρκ Ντονσκόι προβάλλεται για πρώτη φορά στον κινηματογράφος «Έλλη» στο κέντρο της Αθήνας.
Δεκάδες κόσμου έκοψαν εισιτήρια για να παρακολουθήσουν το αντιφασιστικό φιλμ, όμως δεν περίμεναν τα όσα ακολούθησαν.
Το ημερολόγιο έγραφε 11 Μαρτίου του 1978 όταν σημειώθηκε η πρώτη τρομοκρατική επίθεση από την ακροδεξιά σε χώρο συνάθροισης, μια επίθεση που πρόκειται να επαναληφθεί λίγους μήνες αργότερα.
Λίγο μετά τις 9 το βράδυ, οι δρόμοι γύρω από τον κινηματογράφο κλείνουν και στο σημείο καταφτάνουν περιπολικά, ασθενοφόρα και πυροτεχνουργοί.
Οι νεοφασίστες είχαν κρύψει κάτω από τα καθίσματα της αίθουσας του κινηματογράφου, που προβαλλόταν η ταινία, εκρηκτικό μηχανισμό, με αποτέλεσμα να τραυματίσουν 18 άτομα. Το άτομο που καθόταν πάνω από τον εκρηκτικό έχασε και τα δύο του πόδια, αλλά κατάφερε να κρατηθεί στη ζωή.
Οι αρχές διαπίστωσαν ότι πρόκειται για βόμβα με γόμωση από δυναμίτιδα αναμεμιγμένη με ρινίσματα σιδήρου. Λίγες εβδομάδες μετά θα είναι η πρώτη φορά που το όνομα του Νίκου Μιχαλολιάκου γράφεται στις σελίδες των εφημερίδων.
Η επίθεση στο ΡΕΞ και η εμπλοκή Μιχαλολιάκου
Λίγους μήνες μετά, το καλοκαίρι του 1978 στις 20 Ιουνίου, μία ακόμη παρόμοια επίθεση καταγράφεται στο «Ρεξ», όπου τραυματίστηκαν 15 άτομα. Τα κίνητρα των δραστών φαίνεται να ήταν κοινά με την επίθεση στο «Έλλη» καθώς και σε αυτήν την αίθουσα προβαλλόταν σοβιετική ταινία «Ο πόλεμος σε όλα τα μέτωπα».
Ο εκρηκτικός μηχανισμός είχε κοινά στοιχεία και οι αστυνομικοί από την πρώτη στιγμή εξέφρασαν τη βεβαιότητα ότι τα δύο χτυπήματα οργανώθηκαν και εκτελέστηκαν από τους ίδιους δράστες.
Λίγες ημέρες αργότερα έγιναν οι συλλήψεις. Οι αστυνομικές αρχές πέρασαν χειροπέδες σε εννέα άτομα.
Ανάμεσά τους ο Νίκος Μιχαλολιάκος, ο αρχηγός της εγκληματικής οργάνωσης της «Χρυσής Αυγής».
Οι κατηγορούμενοι παραπέμπονται σε δίκη για κατοχή εκρηκτικών στις 29 Σεπτεμβρίου του 1978 και ο Μιχαλολιάκος θα καταδικαστεί σε φυλάκιση 13 μηνών.
Η αντιφασιστική ταινία «Ουράνιο Τόξο»
Το «Ουράνιο Τόξο» είναι ασπρόμαυρο φιλμ του 1943 και αποτελεί παραγωγή της Σοβιετικής Ένωσης.
Σύμφωνα με την περιγραφή της ταινίας, «οι Γερμανοί κατακτητές δε σταματούν μπροστά σε τίποτε, ούτε καν στη σφαγή μικρών παιδιών, προκειμένου να σπάσουν το ηθικό των σοβιετικών αιχμαλώτων τους. Περισσότερο από τους υπόλοιπους υποφέρει η Όλγκα, μια γυναίκα της αντίστασης που επιστρέφει στο χωριό της για να γεννήσει, αλλά πέφτει θύμα ναζιστικών βασανιστηρίων. Οι συντοπίτες της Όλγκα θ’ αποφασίσουν να πάρουν την ευθύνη της τιμωρίας στα χέρια τους».