Σήμερα όλοι είναι στα χαρακώματα, πας μη δικός μας βάρβαρος

Είπαμε αυτή η συνέντευξη να είναι υβριδική – ευτυχώς όχι για τραγικούς λόγους, όπως συνέβη με τη συνέντευξη που πήρε ο Σταύρος από τον Πρωθυπουργό κι έδωσε την αφορμή για τη δική μας κουβέντα. Κάποιες ερωτήσεις τις απάντησε ενώ περπατούσαμε, κάποιες άλλες ενώ τρώγαμε στο αγαπημένο του «Τριαντάφυλλο», απέναντι από το παλιό δικό του μαγαζί στη Λέκκα, και κάποιες άλλες ήθελε να τις σκεφτεί. Εχει πολλά ελαττώματα ο Σταύρος, δεν υπάρχει αμφιβολία γι’ αυτό, αλλά έχει και σπάνια χαρίσματα: ειλικρίνεια, εντιμότητα, αυτοσαρκασμό, αυτογνωσία, χιούμορ. Να το πω απ’ την αρχή, κι ας συνιστά «σύγκρουση συμφερόντων»: είναι φίλος μου και είμαι υπερήφανος γι’ αυτό.

Είναι αλήθεια ότι έστησες τη συνέντευξη με τον Πρωθυπουργό για να τον ξεπλύνεις;

Οχι μόνο για να τον ξεπλύνω. Το σύνθημά μας είναι «Ντύνει, στολίζει, νοικοκυρεύει». Ηταν της Πειραϊκής Πατραϊκής. Εκλεισε η εταιρεία και της πήραμε το σλόγκαν.

Μήπως σου έχει υποσχεθεί πόστο αν επανεκλεγεί;

Το Αγιο Ορος μού έχει υποσχεθεί. Ή νομίζεις ότι είναι τυχαίο που πέρυσι τέτοια εποχή έκανα δύο εκπομπές για τα μοναστήρια του Αγίου Ορους; Ολα συνδέονται. Ηταν προπαρασκευαστικές ενέργειες, άλλο ότι δεν τις πήρατε χαμπάρι.

Την πήρες με δόσεις τη συνέντευξη; Πώς σου ξέφυγε, εσένα του έμπειρου, και εμφανίζεσαι με διαφορετικά ρούχα σε διάφορα χρονικά σημεία;

Ναι, λάθος μου. Επρεπε να πάω Λάρισα, Τέμπη, Θεσσαλονίκη, Αθήνα, Μαξίμου, παντού, με το λευκό πουκάμισο των συνεντεύξεων. Αν και νομίζω ότι με τρολάρεις τόση ώρα, θα σου εξηγήσω πώς έχουν τα πράγματα. Οι «Πρωταγωνιστές» είχαν προγραμματίσει 2 εκπομπές τότε που όλοι λέγαμε ότι οι εκλογές θα γίνουν τον Απρίλιο. Μια με τον Μητσοτάκη και μια με τον Τσίπρα. Τα πλάνα που βλέπετε λοιπόν να μπαίνω και να βγαίνω στο Μαξίμου ήταν προ Τεμπών. Μόλις όμως έγινε η τραγωδία, ό,τι συνεντεύξεις είχαν γίνει πετάχτηκαν και κρατήσαμε μόνο τα πλάνα. Και έκανα ξανά συνέντευξη στον Πρωθυπουργό αποκλειστικά για τα Τέμπη.

Αρα να περιμένουμε και συνέντευξη με τον Αλέξη Τσίπρα;

Προφανώς.

Θα τον στριμώξεις κι αυτόν αλύπητα;

Εχω παρελθόν με τον Τσίπρα. Σου θυμίζω τη συνέντευξή μας στον Εθνικό Κήπο απέναντι από το Μαξίμου πριν από 10 χρόνια. Καθόμασταν σε ένα παγκάκι, στην πλάτη. Τώρα έχω σκοπό να τον βάλω στη σκοπιά των Ευζώνων. Ορθιο βέβαια με το ένα πόδι.

Κάποιοι είπαν ότι είχες δώσει από πριν τις ερωτήσεις στον Πρωθυπουργό, εξού και αναφέρθηκε ας πούμε με τόσες λεπτομέρειες στα θύματα των Τεμπών. Πράγματι το έκανες; Ετσι κάνεις συνήθως; Ετσι κάνουν έξω;

Δεν ξέρω τι κάνουν έξω γιατί δεν ομιλώ ξένες γλώσσες και δεν μπορώ να εκτιμήσω εύκολα αν μια συνομιλία είναι πηγαία ή στημένη. Αν έχεις πάντως εμπειρία από τηλεόραση και δεις προσεκτικά το βίντεο με τη συνέντευξη του Πρωθυπουργού θα προσέξεις και τις παύσεις του και την αμηχανία του, όπως και την προσπάθειά του να μην απαντήσει σε ορισμένες ερωτήσεις.

Οπως;

Στις ερωτήσεις που αφορούσαν το κομματικό κράτος. Τους προέδρους των νοσοκομείων που είναι πολιτευτές της ΝΔ, τα γαλάζια παιδιά που διοικούν τους Οργανισμούς – και τον ΟΣΕ παρεμπιπτόντως. Αυτή είναι η καρδιά του κακού, κάτι που δεν θέτει έντονα η αντιπολίτευση γιατί και αυτή στο δικό της κομματικό κράτος ομνύει. Η κατάρα της χώρας κατ’ εμέ.

Σε κατηγόρησαν επίσης ότι δεν έκανες ούτε μια ερώτηση για τις υποκλοπές. Εκείνος σου το ζήτησε;

Μα τι σχέση έχουν οι υποκλοπές με τα Τέμπη; Ρώτησα μόνο για όσα συνδέονται με το δυστύχημα που στοίχισε τη ζωή σε 57 ανθρώπους. Εργα που χρυσοπληρώνονται αλλά δεν τελειώνουν ποτέ, διαπλοκή των εργολάβων με τους πολιτικούς και όλα αυτά τα γκρίζα και αφώτιστα. Και στο τέλος τον ρώτησα και για τον χρόνο των εκλογών.

Θα μάθουμε ποτέ την αλήθεια για τις υποκλοπές, τι λες;

Φοβάμαι πως όχι. Οπως δεν μάθαμε ποτέ την αλήθεια για τόσες και τόσες υποθέσεις για τις οποίες συστάθηκαν εξεταστικές επιτροπές στη Βουλή. Εξεταστικές ίσον πόλωση και συσκότιση.

Γενικά πώς τον είδες τον Πρωθυπουργό; Ψύχραιμο, ανήσυχο, αποφασισμένο;

Οταν μιλήσαμε αμέσως μετά τα Τέμπη για να τον ενημερώσω ότι η συνέντευξη που είχαμε κάνει θα πεταχτεί, ακουγόταν συντετριμμένος. Το πώς ήταν στην εκπομπή ας τον κρίνουν οι τηλεθεατές.

Ωραίες συνεντεύξεις έκανες πάντα. Το μυστικό είναι η απλότητα, η αμεσότητα;

Ξέρεις έναν στίχο του μεγάλου Λευτέρη Παπαδόπουλου; «Γλυκά πονούσε το μαχαίρι, έσταζε μέλι η μαχαιριά». Να ρωτάς δηλαδή τα πάντα. Τολμηρά και χωρίς περικοκλάδες. Αλλά με ευγένεια. Και σεβασμό, όπου επιβάλλεται.

Αυτή η συνταγή ισχύει και για τον Μιχαλολιάκο, ας πούμε; Και εκείνη η συνέντευξή σου είχε προκαλέσει πολλές συζητήσεις…

Εγώ τότε ρώτησα τον Μιχαλολιάκο για όσα δεν είχε τολμήσει κανείς να τον ρωτήσει κατά πρόσωπο. Δεν του ζήτησα να μου πει αν είναι καλός πατέρας και πού πάει διακοπές. Για τον Χίτλερ που θαύμαζε και τους ξυλοδαρμούς των μεταναστών τον ρώτησα. Για την εγκληματική δράση της Χρυσής Αυγής δηλαδή, οκτώ χρόνια πριν κυριαρχήσει ο όρος «εγκληματική οργάνωση».

Πώς βλέπεις αλήθεια την προσπάθεια του Κασιδιάρη να επιστρέψει στη Βουλή; Θα τα καταφέρει;

Ολα εξαρτώνται πλέον από το πόσο αποτελεσματική θα είναι η αντίδραση του Αρείου Πάγου. Το παιχνίδι στην κοινωνία χάθηκε και πρέπει να μας προβληματίσει το ότι, παρά τα όσα έχουν αποκαλυφθεί, υπάρχουν άνθρωποι που εξακολουθούν να λατρεύουν τον φασισμό και τη βία.

Δεν σε έχω ρωτήσει ποτέ: στη δημοσιογραφία πώς μπήκες;

Από μια καταπακτή που είχε ξεχαστεί ανοιχτή. Πώς μπήκα; Από πειρατικές εκπομπές στο ραδιόφωνο και μετά την εκπομπή του Νίκου Λακόπουλου. «Θέλουμε τον κόσμο και τον θέλουμε τώρα». Μετά ελεύθερο ρεπορτάζ στην «Πρώτη», πολιτικό στη «Μεσημβρινή», συνεντεύξεις στην «Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία» και «ΤΑ ΝΕΑ»…

Πώς βλέπεις τις εκλογές; Θα έχουμε αναταράξεις ή ο σοφός λαός θα δώσει λύση όπως πάντα;

Δεν είμαι της θεωρίας του «σοφού λαού». Τα πλειοψηφικά κύματα πολλές φορές μάς έχουν ρίξει στα βράχια. Αλλά επειδή οι πρόγονοί μας είχαν καλό όνομα, πάντα βρίσκονται κάποιοι και μας σώζουν.

Θα ήθελες να έχεις την ευκαιρία να ανοίξεις συζήτηση με τους Ρουβίκωνες, όπως προσπάθησε να κάνει ο Βαρουφάκης;

Δεν μιλώ με κουκουλοφόρους. Και δεν πιστεύω στα κινήματα της κουκούλας. Ούτε στα «από εδώ», ούτε στα «από εκεί».

Οι «από εκεί» ποιοι είναι;

Αυτοί που μας κυνηγούσαν στο Κερατσίνι όταν κάναμε την έρευνα για τη δολοφονία του Φύσσα. Ηταν 20 μέρες μετά το μαχαίρωμα του Παύλου και κανείς δεν έλεγε λέξη. Και όταν βγάλαμε την πρώτη από τις δύο εκπομπές με πήρε τηλέφωνο, μεσάνυχτα, η ανακρίτρια να τη φέρω σε επαφή με τους αυτόπτες μάρτυρες της δολοφονίας. Στη συνέχεια, ως γνωστόν, γίναμε όλοι «αντιφασίστες».

Τελικά, για να κλείσουμε το θέμα της συνέντευξης με τον Πρωθυπουργό, σε στεναχώρησαν όλα αυτά που γράφτηκαν στο Twitter για «στημένη συνέντευξη» κ.λπ.;

Δεν τα είδα. Εδώ και χρόνια δεν είμαι ενεργός στο Twitter. Δεν με ενδιαφέρει δηλαδή η μάχη των κομματικών στρατών και των τρολ. Αν πάντως ψάχνεις κάτι που με στεναχώρησε είναι ένα σχόλιο μιας παλιάς φίλης. Αρκετές ώρες πριν προβληθεί η συνέντευξη, έγραψε πόσο κακή συνέντευξη ήταν.

Δεν πιστεύεις όμως στη δύναμη των social; Είναι καθρέφτης της κοινωνίας.

Καθρέφτης; Σπασμένος και παραμορφωτικός. Με τη Συμφωνία των Πρεσπών όλο το Τwitter φώναζε «κρεμάλα στους προδότες» και με απειλούσαν να μην τολμήσω και ανέβω στην Θεσσαλονίκη. Ανέβηκα μετά από μια εβδομάδα και κανείς δεν μου είπε το παραμικρό. Βόλταρα στην παραλία μέχρι που σκοτείνιασε.

Δεν σε απασχολούν δηλαδή οι αντιδράσεις για όλα αυτά που κάνεις;

Με απασχολούν μόνο τα σχόλια και οι παρατηρήσεις ανθρώπων που εκτιμώ. Φίλων, αλλά και αντιπάλων που σέβομαι.

Οταν λες «αντιπάλων»;  

Ανθρώπων που πιστεύουν θεωρίες που εγώ δεν πιστεύω. Ξέρεις τι έχει χαθεί, τώρα που το έφερε η κουβέντα; Το χειροκρότημα του αντιπάλου. Δεν ξέρω αν ακούγεται νοσταλγικό, αλλά υπήρχαν εποχές που τολμούσες να πεις και μια καλή κουβέντα – μισή έστω – για κάτι που έγραψε ή είπε ή έκανε ένας άνθρωπος που πίστευε διαφορετικά πράγματα από εσένα. Σήμερα όλοι είναι στα χαρακώματα. Πας μη δικός μας βάρβαρος.

Τώρα που είπες για τις Πρέσπες, πώς βλέπεις τη λεγόμενη «ελληνοτουρκική άνοιξη»; Κόλπο του Ερντογάν ή μπορεί να κρατήσει;

Η άνοιξη θα κρατήσει αν υπάρξουν Ελληνες και Τούρκοι που θα την υπερασπιστούν. Και αρχίσουν να λένε φωναχτά, ρε μήπως δεν έχουν σε όλα άδικο οι απέναντι;

Υπάρχει δηλαδή και κάτι όπου έχουν δίκιο οι απέναντι;

Σου θυμίζω τη φράση του Κωνσταντίνου Καραμανλή: «Το Αιγαίο δεν είναι ελληνική λίμνη»! Και την είπε το 1978!

Νεοκαραμανλικός;

Παλαιοκαραμανλικός! Ισως γιατί έχω και ενοχές. Ημουν από εκείνους που το 1981 φώναζαν «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο»! Τι βλάκας!

Με τα podcasts πώς την είδες; Είσαι ερωτευμένος με τη φωνή σου;

Πάλι με τρολάρεις; Διευθύνω μια εταιρεία που κάνει 50 podcasts τον μήνα. Ο Γιαννακίδης, η Σολωμού, ο Καναράκης, η Ιωάννα, ο Archaeostoryteller, η Λυμπεράκη, ο Τσίμας – ο καλύτερος όλων μας… Εγώ κάνω μόνο 1-2 podcasts. Αρα μάλλον είμαι ερωτευμένος με το καινούργιο και όχι με τη φωνή μου.

Εχεις πει πως είναι ευτυχία που γνώρισες τη ζωή μέσα από τη φτώχεια. Κι εγώ σκέφτομαι ότι ένα από τα προβλήματα με τους πολιτικούς μας, αριστερούς και δεξιούς, είναι ότι δεν γνώρισαν φτώχεια και δεν μπορούν να νιώσουν τα λαϊκά στρώματα. Είναι έτσι;

Ναι, στην πολιτική σήμερα – όπως και χθες – κυριαρχούν οι γόνοι των πολιτικών και των κομμάτων. Αντε και μερικοί επιφανείς των γραμμάτων και των τεχνών – και κυρίως της δικηγορίας και της ιατρικής. Και δεν είναι ότι δεν νιώθουν τους φτωχούς. Είναι κυρίως ότι δεν πιστεύουν στη δύναμη των χεριών. Και δεν θα κάνουν πολύ εύκολα βήματα έξω από την ευθεία που τους έχουν χαράξει.  Ενας γεννημένος φτωχός, όμως, έχει μόνο τα χέρια του και σε αυτά πιστεύει.

Οταν ο Κρίστοφερ Χίτσενς έμαθε ότι είχε καρκίνο, σκέφτηκε ότι στην ανόητη ερώτηση «Γιατί εγώ;», το Σύμπαν μετά βίας καταδέχεται να απαντήσει «Γιατί όχι;». Εσύ τι σκέφτηκες;

«Γιατί τώρα;». Είχαμε κανονίσει με το Σύμπαν να έρθει ο καρκίνος μετά τα ογδόντα. Βαρήκοο αυτό, θα άκουσε πενήντα.

Θα τον νικήσεις όμως, ε;

Θα τον νικήσουμε, αλλά μην τον «τσαγλάμε» και πολύ, που λέμε και στην Κρήτη.

Θα γίνεις και εσύ, λες, ένας «σιτεμένος πετεινός» που θα ανασύρει πικάντικα περιστατικά απ’ τον καιρό που είχες δύναμη και ομορφιά, όπως έγραψε το περασμένο Σάββατο ο Χωμενίδης;

Ο σιτεμένος πετεινός δεν έχει το ζουμί; Ή αυτό το λέμε μόνο για τις κότες; Πάντως αν θέλεις να μιλήσουμε σοβαρά, το μόνο που φοβάμαι είναι ότι θα αργήσει το ανθρώπινο σώμα να ξαναγίνει μη επικίνδυνο, όπως λέει και η Γαλανάκη. Οπότε ποια ομορφιά και ποια δύναμη όταν το πεδίο είναι ναρκοθετημένο;

Η θητεία του στην πολιτική και το «Ποτάμι»

Επέστρεψες οριστικά στη δημοσιογραφία; ‘Η θα ξαναδοκιμάσεις την τύχη σου στην πολιτική;

Η πολιτική ήταν η δεύτερη θητεία μου – η πρώτη ήταν στο Διδυμότειχο. Μπήκα, με ακολούθησαν λιγότεροι από ό,τι υπολόγιζα, είπα ό,τι είχα να πω και επέστρεψα στη δουλειά μου. Με πολλά τραύματα, μεγάλες απώλειες αλλά και χωρίς απωθημένα.

Τώρα που τα βλέπεις από μια απόσταση, γιατί δεν τράβηξε το «Ποτάμι»; Ποιο από τα τρία συμβαίνει: ο γιαλός είναι στραβός, εσύ αρμένισες στραβά ή τη ζημιά την έκανε ο Μητσοτάκης;

Και στα τρία μέσα είσαι… Αλλά δεν έχω διάθεση αυτή την ώρα ούτε για αποκαλύψεις ούτε για νεκρολογίες.

Μήπως τελικά δεν είσαι συλλογικός τύπος, team player που λέγατε στην Αγία Βαρβάρα;

Στις αλάνες της Santa Barbara το ένα τέρμα ήταν πάντα κατηφορικό. Οποιος το έπαιρνε έπαιζε με έναν παίκτη παραπάνω. Αυτός ήταν ο κανόνας που είχα καταφέρει να βάλω. Δεν ήμουν και ο πρώτος μπαλαδόρος και μου είχαν παραχωρήσει τον τομέα της οργάνωσης. Το ίδιο κάνω και τώρα. Δεν είμαι ο καλύτερος μπαλαδόρος, αλλά ξέρω να στήνω ομάδες.

Κάποιοι λένε ότι έπρεπε να επιμείνεις και να μη διαλύσεις το κόμμα. Το μετάνιωσες ποτέ;

Ναι, και τώρα μου το λένε. «Α ρε Σταύρο, αν ήσουν τώρα θα σε ψηφίζαμε». Δεν είχα άλλες δυνάμεις Μιχάλη μου. Τόσο απλό.

Σε αυτόν που σε χαιρέτησε πριν όταν περπατούσαμε και σε προσφώνησε «κύριε πρόεδρε», γιατί δεν τον ρώτησες «με ψήφισες ρε;».

Μα τι μου έφταιξε ο άνθρωπος; Αυτοί που, αν θέλεις, με εκνευρίζουν είναι αυτοί που γράφουν συνεχώς «να ακούσουμε επιτέλους κάτι διαφορετικό» και όταν υπήρχε το Ποτάμι το ένα τους ξίνιζε, το άλλο τους βρώμαγε.

Γενικά, μετανιώνεις για πράγματα ή πιστεύεις, σαν κι εμένα, ότι δεν έχει νόημα κάτι τέτοιο;

Και μετανιώνω και στεναχωριέμαι και λέω ότι δεν έχει νόημα κάτι τέτοιο.