Ύστερα από δύο χαμένες ευκαιρίες για μέγιστη συναίνεση στο δημοκρατικό τόξο, όπως έδειξαν τα δύο «ναι» (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ), τα τρία «όχι» (ΚΚΕ, Ελληνική Λύση, ΜέΡΑ25), ένα «παρών» και μία αποχή του ΣΥΡΙΖΑ, τον περασμένο Φεβρουάριο και την περασμένη Τρίτη, το βλέμμα του πολιτικού και του δικαστικού συστήματος πέφτει πια στην καθοριστική πρώτη εβδομάδα του Μαΐου.

Η θεσμική επιχείρηση «ανάχωμα» σε κόμματα – βιτρίνες εγκληματιών, με αιχμή το λεγόμενο «κόμμα Κασιδιάρη» υπό τη διαφαινόμενη ηγεσία του πρώην δικαστικού Αναστάσιου Κανελλόπουλου, θα κριθεί τότε στην ουσία της, αφότου πέρασε το κρίσιμο τεστ του συμβολισμού με ευρεία πλειοψηφία (178 βουλευτών), συνεπώς με… μερική, όχι πάντως τη μέγιστη, «αριθμητική» επιτυχία.

Το αρμόδιο Α1 τμήμα του Αρείου Πάγου σε πλήρη σύνθεση – δηλαδή, 10 ανώτατοι δικαστικοί λειτουργοί – θα κρίνει τη συνέχεια, διαμορφώνοντας νέες συνθήκες στο πολιτικό σκηνικό σε ένα περιβάλλον ήδη ρευστό και ενόψει μιας αναμέτρησης με αστάθμητους παράγοντες. Σε είκοσι μέρες θα έχει εκδοθεί η δικαστική απόφαση στη βάση των νομοθετικών παρεμβάσεων της κυβέρνησης για την ανακήρυξη των κομμάτων, ενώ αντίστοιχη αξιολόγηση θα γίνει από το μηδέν και ενόψει της δεύτερης – εφόσον υπάρξει – εκλογικής αναμέτρησης του Ιουλίου.

Ακροδεξιά «αντεπίθεση» (;) στη δεύτερη κάλπη

Πολιτικοί αναλυτές αλλά και δικαστικές πηγές επισημαίνουν την ανάγκη μιας «γερά θεμελιωμένης» δικαστικής κρίσης για δύο λόγους. Ο πρώτος είναι να μη μείνει κανένα «παραθυράκι» ανοιχτό στο ενδεχόμενο οποιασδήποτε «αντεπίθεσης» με νέες ακροδεξιές ντρίμπλες. Τέτοιες εκτιμάται ότι θα επιχειρήσουν ο έγκλειστος Ηλίας Κασιδιάρης και οι όμοιοί του, ώστε να… εμφανιστούν αλλιώς και να «περάσουν» στη δεύτερη αναμέτρηση, ακόμα και αν σε αυτή τη φάση δουν το «απαγορευτικό» του Αρείου Πάγου. Ο δεύτερος λόγος είναι να μη μείνει κανένα περιθώριο αμφισβήτησης της δικαστικής κρίσης εφόσον οποιοσδήποτε από τον κομματικό σχηματισμό «Ελληνες» προσφύγει στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου. Επιπλέον πεδίο προβληματισμού αποτελεί από την πρώτη στιγμή και το ενδεχόμενο να επιχειρηθεί ένας συνασπισμός ανεξάρτητων υποψηφίων – ένα κόμμα, δηλαδή, χωρίς ψηφοδέλτιο Επικρατείας. Ταυτόχρονα, υπάρχει ο ορίζοντας των αυτοδιοικητικών εκλογών του Οκτωβρίου, οπότε εκτιμάται ότι ο πρωτόδικα καταδικασμένος για εγκληματική οργάνωση Κασιδιάρης θα επιχειρούσε εκ νέου να επανέλθει στο προσκήνιο.

Εμφανίζονται στο Διαδίκτυο, λιγότερο στα τηλέφωνα

Επαγγελματίας των μετρήσεων μεταφέρει στο μεταξύ της εξής διαπίστωση: τα ποσοστά του λεγόμενου κόμματος Κασιδιάρη καταγράφονται πολύ πιο «φουσκωμένα» στα διαδικτυακά πάνελ, σε σύγκριση με τις τηλεφωνικές απαντήσεις των πολιτών. Αυτό δημιουργεί ερωτηματικά για το αν υποκρύπτεται (ξανά) η ψήφος, τουλάχιστον ως έναν βαθμό. Στη γενική εικόνα πάντως οι έμπειροι δημοσκόποι δεν θεωρούν ότι έχει διαμορφωθεί το γενικευμένο περιβάλλον «ντροπής» για μια τέτοια προτίμηση, όπως καταγραφόταν κάποτε για τη Χρυσή Αυγή με τους ψηφοφόρους της να περνούν μονίμως κάτω από τα δημοσκοπικά ραντάρ. Σε κάθε περίπτωση το γεγονός ότι δεν είναι γνωστό το αν θα υπάρξει ή όχι «απαγορευτικό» διατηρεί τη ρευστότητα σε σχέση με την τελική εκλογική συμπεριφορά αυτών των ψηφοφόρων. Το ερώτημα «πού θα πάνε όσοι στηρίζουν τους «Ελληνες»;», δεν είναι εύκολο να απαντηθεί. Πολιτικός αναλυτής στοιχηματίζει σε δύο πιθανότητες. Η μία είναι η αποχή. Η άλλη είναι οι ψηφοφόροι αυτοί να κατευθυνθούν σε μικρότερους σχηματισμούς στα δεξιά της Δεξιάς (για παράδειγμα στην «Εθνική Δημιουργία» των Τζήμερου – Κρανιδιώτη κ.λπ.). Πάντως όσο κι αν οι νεοδημοκράτες χρεώνουν στον ΣΥΡΙΖΑ ότι θέλει να ψαρέψει ό,τι μπορεί στα νερά του αντισυστημισμού και όσο κι αν η Κουμουνδούρου κατηγορεί την κυβέρνηση ότι είναι η ίδια που μετατρέπεται σε «χορηγό της Ακροδεξιάς», σύμφωνα με έμπειρο δημοσκόπο «δεν υπάρχουν συγκοινωνούντα δοχεία», δηλαδή κυβέρνηση και αξιωματική αντιπολίτευση δεν συνδιαλέγονται με αυτό το κοινό.

Ο πήχης της αυτοδυναµίας

Σε ό,τι αφορά τον πήχη της αυτοδυναμίας για το πρώτο κόμμα, παρενέργειες μπορεί να υπάρξουν μόνο εάν οι «Ελληνες» (ή με όποιο άλλο όνομα εμφανιστούν στον Αρειο Πάγο), οι οποίοι έχουν πλέον… δική τους μπάρα στις δημοσκοπήσεις βγαίνοντας από την κατηγορία «λοιπά κόμματα», δεν «κοπούν» από τον Αρειο Πάγο. Και αυτό με δεδομένο τον κανόνα ότι το όριο της αυτοδυναμίας ανεβαίνει, όσο πέφτει το συνολικό ποσοστό των εκτός Βουλής κομμάτων. Εάν αυτά κινηθούν αθροιστικά στο 8%, όπως το 2019, τότε η αυτοδυναμία απαιτεί 46,2% στην πρώτη κάλπη και 38% στη δεύτερη, ενώ με περισσότερα κόμματα εντός Βουλής τα ποσοστά ανεβαίνουν: 46,7% και 38,3% με τα εκτός Βουλής κόμματα στο 7%, 47,2% και 38,6% με τα εκτός Βουλής στο 6% κ.ο.κ.