Πέντε χρόνια πίσω. Δεύτερη ημέρα του Πάσχα, 9 Απριλίου του ’18. Ο Ολυμπιακός ψάχνεται για την επόμενη ημέρα και καταλήγει σε μια επιλογή που γνωστοποιείται πολύ νωρίς: Πέδρο Μαρτίνς. Ηταν η αρχή της επανεκκίνησης και το απόλυτα επιτυχημένο αποτέλεσμα του σχεδιασμού σε βάθος χρόνου, γνωστό σε όλους.
Επιστροφή στο σήμερα. Ξανά πασχαλιάτικες ημέρες, ξανά σε εγρήγορση όλοι στο Λιμάνι γιατί πρέπει ο Ολυμπιακός να γυρίσει σελίδα. Αυτά τα κανονίζεις νωρίς -αν βέβαια λειτουργείς όπως η διοίκηση του Ολυμπιακού που πασχίζει να τακτοποιεί τις εκκρεμότητες με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.
Η είδηση του φλερτ με τον Τζενάρο Γκατούζο φανερώνει πως οι Ερυθρόλευκοι έχουν βάλει ψηλά τον πήχη των απαιτήσεων. Δεν θέλουν να πάνε σε μια λύση αμφιλεγόμενη αλλά να επανέλθουν δυναμικά στο προσκήνιο εκκινώντας από τη θέση του προπονητή και να δώσουν τα κλειδιά σε άνθρωπο που ταιριάζει γάντι με τον ψυχισμό του κλαμπ. Τίποτα ας μην θεωρηθεί ως δεδομένο. Δεδομένη είναι η αξία του Τζενάρο Γκατούζο. Που τον γνωρίζουν οι πάντες αλλά τον ξέρουμε καλά και στην Ελλάδα.
Αρχικά ας ειπωθεί πως τέτοια ονόματα από μόνα τους ανοίγουν πόρτες. Ο Γκατούζο περιγράφεται ως ποδοσφαιριστής με «πνεύμα μαχητικότητας και αυτοθυσίας, ηγέτης και αποφασιστικός». Θα μπορούσε κάποιος να υποστηρίξει ότι ακριβώς αυτά τα χαρακτηριστικά …κουβαλά και στην περίπου 10ετή καριέρα του στους πάγκους. Εχοντας αγωνιστεί για πάνω από 400 (!) ματς με τη φανέλα της Μίλαν από το 1999 έως το 2012 και «γράφοντας» 73 συμμετοχές με την Εθνική Ιταλίας, είναι ένας άνθρωπος που έχει κατακτήσει τα πάντα στην καριέρα του.
Χορτασμένος. Δύο Τσάμπιονς Λιγκ (2003, ’07) με τη Μίλαν και τον παγκόσμιο τίτλο του 2006 με την Ιταλία στα γήπεδα της Γερμανίας, όχι ως συμπληρωματικός παίκτης αλλά πάντα ως πρωταγωνιστής. Ακριβώς αυτό καταθέτει και στη θητεία του ως κόουτς.
Του ζητούσαν να …τρέχει για τους άλλους και να ανοίγει ο χώρος για τις …πριμαντόνες τύπου Πίρλο και το έκανε αγόγγυστα, αποθεώνοντας τον όρο «ομαδικότητα στο ποδόσφαιρα» μαζί με τη λέξη «αλτρουισμός»! Ισως γι’ αυτό επιλέγει να διαμορφώνει ως προπονητής την (εκάστοτε) ομάδες βασιζόμενος σε καλούς χαφ, σε παίκτες που θα «χτίσουν» από πίσω το παιχνίδι και θα μπορούν παράλληλα να το απλώσουν σε όλο τον χλοοτάπητα. Πήρε το ανώτατο προπονητικό δίπλωμα, το UEFA Pro, το 2014 και κατέφθασε στο Ηράκλειο αναλαμβάνοντας να οδηγήσει τον ΟΦΗ. Σε όχι ακριβώς «ανέφελες ημέρες» για την ομάδα του Ηρακλείου.
Στην Κρήτη ακόμη θυμούνται ότι ξεσπούσε όταν του μιλούσαν για οικονομικά ζητήματα και ενίοτε έβλεπαν έναν τύπο …καυτό να χτυπά τα χέρια στο τραπέζι. Παραιτήθηκε όμως τον Οκτώβριο του 2014 μετά την εντός έδρας ήττα (2-3) από τον Αστέρα Τρίπολης και την επομένη άλλαξε γνώμη!
Όχι, δεν είναι τύπος που λειτουργεί εν θερμώ μολονότι το αίμα του …βράζει. Απλά, όλοι στην Κρήτη και κυρίως οι οπαδοί που παντού και πάντα θέλουν έναν προπονητή που το λέει η καρδιά του, του ζήτησαν να συνεχίσει παρά τις αντιξοότητες και ο Γκατούζο το έκανε. Δεν άντεξε πολύ, ωστόσο, τα τεράστια οικονομικά προβλήματα και έφυγε τις τελευταίες ημέρες του 2014. Εκτοτε, δεν χάσαμε τα ίχνη του και η πορεία του στον χώρο, η ανοδική πορεία, πάντα προκαλούσε το ενδιαφέρον.
Για παράδειγμα, ήρθε και συνάντηση του Ολυμπιακού με τον (προπονητή) Γκατούζο, τον Δεκέμβριο του 2018 όταν στο Νέο Φάληρο οι γηπεδούχοι ζητούσαν νίκη με διαφορά δύο γκολ για πρόκριση στις καλύτερες «32» του Γιουρόπα Λιγκ και την πέτυχαν απέναντι στη Μίλαν του εκρηκτικού κόουτς.
Μια βραδιά που έμεινε στην ιστορία σε ένα γήπεδο που …κόχλαζε. Ποιος ξέρει. Τέτοιες νύχτες μένουν στη μνήμη όλων- ίσως και του Γκατούζο που τώρα έχει στα χέρια του πρόταση- πρόσκληση για να συνεργαστεί με τον Ολυμπιακό, όντας εμπειρότερος και ασφαλώς πανέτοιμος να κρατήσει ένα τιμόνι εξ’ ορισμού δύσκολο και υψηλών απαιτήσεων. Το μεσογειακό ταμπεράμεντο του Τζενάρο Γκατούζο εγγυάται πως παθιάζεται με ό,τι κάνει, είναι τελειομανής και πολύ οργανωτικός.
Δεν του άρεσαν πολλά από όσα έβλεπε στον ΟΦΗ, αλλά στον Ολυμπιακό η οργάνωση φτάνει το 100%! Με ένα του νεύμα θα μπορεί να καλέσει ηχηρά ονόματα του παγκόσμιου ποδοσφαίρου και να στρέψει τους προβολείς πάνω του- εν προκειμένω και πάνω στην ομάδα του.
Όπως και να έχει, ο Τζενάρο Γκατούζο είναι ένας θρύλος του ποδοσφαίρου. Μέσα στους καλύτερους της θέσης του αμυντικού χαφ, ένας (άλλοτε) παίκτης με έφεση να κερδίζει μπάλες και να αρχίζει την επίθεση. Ενας προπονητής που γνωρίζει από πίεση και τα έχει καταφέρει εξαιρετικά. Και μια ομάδα – θρύλος, πάντα κοιτά το καλύτερο!
