Η Λίνα Νικολακοπούλου συναντάει ξανά δημιουργικά τον Ara Dinkjian  (Δυνατά – Δυνατά, Μένω Εκτός, κ.α.) μετά από 31 χρόνια στη νέα δισκογραφική δουλειά που ετοιμάζει ο Θοδωρής Βουτσικάκης. Μια ακόμη ευτυχής συγκυρία είναι η παρουσία του δημοφιλούς Ισραηλινού τραγουδοποιού Idan Raichel. Ο σημαντικός τραγουδιστής μιλάει για τον σταθερό, λαμπερό  αλλά πάντα μετρημένο βηματισμό του, με αφορμή τις παραστάσεις στο Θέατρο Τέχνης οι οποίες μετά την επιτυχία τους πήραν μερικές μέρες ακόμη παράταση.

Ο Θοδωρής Βουτσικάκης μιλάει στα ΝΕΑ:

“Στην Οδό Φρυνίχου… ξανά”  με τη Λίνα Νικολακοπούλου.  Γιατί επιστρέψατε ξανά σε μια θεατρική Σκηνή;

Επιστρέψαμε στη σκηνή του θεάτρου τέχνης γιατί πέρσι ξεκίνησε εκεί, στην οδό Φρυνίχου, να συμβαίνει κάτι αληθινά ωραίο. Από όσα έχω κάνει αυτά τα χρόνια, η στιγμή μου αυτή είναι η πιο προσωπική. Αυτό δείχνει σίγουρα την ανάγκη μου αλλά και μια εξέλιξη θα έλεγα. Η σκηνή αυτή έχει κάτι ξεχωριστό, ένα αίσθημα μοναδικά χειροποίητο. Μαζί με τους δυο σολίστες μας, τον Νεοκλή Νεοφυτίδη στο πιάνο και τον Βαγγέλη Μαχαίρα στα νυκτά όργανα, διανύουμε σχεδόν δυο ώρες με μεγάλη μουσική διαδρομή. Ξέρετε, το να βρεις συνεργάτες που να αναπνέεις μαζί τους από το πρώτο μέχρι το τελευταίο λεπτό της παράστασης, είναι σπάνιο. Ο χώρος όμως επιτρέπει να φανεί κιόλας αυτό, ανάγλυφα. Εγώ νιώθω κάθε φορά που μπαίνω στη Φρυνίχου, ακόμα και για πρόβα, ότι με παίρνει κάποιος από το χέρι να με οδηγήσει κάπου, που μπορεί να μη ξέρω που, αλλά έχω την ησυχία ότι θα είναι ωραία. Και αυτή την «χειραψία» ζεσταίνει με το μοναδικό της τρόπο και η Λίνα, που προτείνει πάντα πράγματα, και στους συνεργάτες της και στους θεατές, ουσιαστικά.

Φωτό: Ευαγγελία Θωμάκου

Το πρόγραμμά σας είναι δομημένο με τραγούδια από διαφορετικά είδη και χώρες. Ποιο είναι εκείνο το στοιχείο που τα συνδέει;

Φέτος, σε ένα πρόγραμμα τελείως διαφορετικό από το περσινό – νομίζω από τα 25 τραγούδια μόνο ένα είναι κοινό, η όμορφη ζωή (γέλια) – είναι σαν να πηγαίνουμε μια βόλτα προς το μέσα μας. Με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Τα τραγούδια έχουν μια άλλη σωματικότητα. Η Μεσόγειος είναι πάντα ένα σημείο αναφοράς μου αλλά πιστεύω πως η ανάγκη μας να φωτίσουμε κι άλλες πλευρές, συμπίπτει και με το νέο υλικό που ετοιμάζουμε. Πάνω από πέντε δεκαετίες συνυπάρχουν μέσα στο playlist. Μετά την πρεμιέρα μας ήθελα να δοκιμάσουμε κάποιες μικρές αλλαγές κι ένιωσα σαν κάτι να πάει να τρίξει. Αυτό σημαίνει ότι αυτή η αόρατη σύνδεση έχει ήδη γράψει έντονα μέσα μου. Ένα ξεχωριστό στοιχείο της φετινής μας παράστασης είναι οι 5 ηθοποιοί-σπουδαστές του θεάτρου τέχνης που συμμετέχουν με τα σώματα και τις ωραίες φωνές τους αλλά και τα μικρά ηχητικά αποσπάσματα σημαντικών προσωπικοτήτων που ακούγονται και χτίζουν πολύτιμες γέφυρες ανάμεσα από τα μουσικά περιεχόμενα.

Φωτό: Ευαγγελία Θωμάκου

Η νέα δισκογραφική σας δουλειά πότε θα κυκλοφορήσει και τι θα περιλαμβάνει;

Αυτόν τον καιρό ηχογραφούμε. Η Λίνα Νικολακοπούλου συναντάει ξανά δημιουργικά τον Ara Dinkjian μετά από 31 χρόνια (Δυνατά – Δυνατά, Μένω Εκτός, κ.ά.) αλλά έχουμε και την παρουσία του Idan Raichel, ενός Ισραηλινού τραγουδοποιού, ιδιαίτερα πετυχημένου και βασικά πολύ αγαπημένου μου πλέον.  Δισκογραφικά έχω την ευκαιρία με αυτά τα τραγούδια να πάω σε μέρη που δεν έχω τολμήσει ξανά, σαν από πάντα να ήθελα αλλά τώρα είναι η στιγμή.

Με ποιο κριτήριο επιλέγετε κάθε φορά τα τραγούδια που θα παρουσιάσετε;

Νομίζω τα κριτήρια αλλάζουν κάθε φορά. Έχει να κάνει με τη φάση που βρίσκομαι, και καλλιτεχνικά, τί καινούργιο ετοιμάζουμε για παράδειγμα, αλλά θα έλεγα και ψυχοσυναισθηματικά. Συνδέεται επίσης  με αυτό που απορροφάμε από ό,τι συμβαίνει γύρω μας, κοινωνικά. Ο, τι μας επηρεάζει καθημερινά. Νιώθω αυτή τη διαδικασία πολύ ζωντανή και κρατάει καιρό. Ειδικά για τη Φρυνίχου, ανταλλάσουμε ιδέες με τη Λίνα για μήνες. Μπρος – πίσω τα τραγούδια, μέχρι το καθένα να πάρει τη θέση του στο μωσαϊκό που φτιάχνουμε. Και είναι φανταστικό πως το κάθε κομμάτι ταιριάζει μόνο στη σωστή θέση. Όπως σε ένα παζλ. Έτσι νιώθω κάθε φορά που φτιάχνουμε πρόγραμμα.

Η συνεργασία σας με τη Λίνα Νικολακοπούλου συνεχίζεται και σίγουρα δίνει την ασφάλεια της ποιότητας του πρωτογενούς υλικού.  Σας προβληματίζει η συνέχεια της πορείας σας;

Αν με προβληματίζει κάτι είναι η συνθήκη γενικότερα του ελληνικού τραγουδιού στο παρόν και το μέλλον. Μέσα σε αυτή τη συνθήκη εγώ πρέπει να ισορροπήσω και να βρω τρόπους να εκφραστώ, να μεταφράσω να το πω κι αλλιώς αυτό που νιώθω σε κάτι που έχει λόγο να υπάρχει καλλιτεχνικά. Η συνεργασία με τη Λίνα Νικολακοπούλου είναι αδιαμφισβήτητα εγγύηση ποιότητας αλλά και αυτό για να έχει νόημα πρέπει να βρίσκουμε κάθε φορά μια γόνιμη αιτία. Όταν κλείσανε όλα με την πανδημία και κρατούσα στα χέρια μου το άλμπουμ μας με τον Πιοβάνι, χρειάστηκα αρκετό χρόνο μέχρι να ξανανιώσω ότι βρήκα κάτι που να με αφορά. Μιλάω φυσικά για τα καινούργια μας τραγούδια και το πώς αυτά άρχισαν να καταλαμβάνουν το μυαλό μου με έναν τρόπο που ξέρεις όταν συμβαίνει ότι κάτι σημαντικό έρχεται. Σημαντικό και για μένα αλλά και για αυτό που θα γεννηθεί. Το ότι είναι πάλι με τη Λίνα δεν είναι καθόλου τυχαίο.

Αλλάζει η σχέση σας με το κοινό στο πέρασμα των χρόνων; Και μέσα από ποια διαδικασία;

Νομίζω πως ναι. Αν ήταν να πω μια κουβέντα, θα έλεγα πως βαθαίνει. Mπορώ να κοιτάω πια τον ακροατή στα μάτια χωρίς να νιώθω ότι εκτίθεμαι. Αλλάζουμε όλοι μας, δεν μπορεί αυτή η σχέση να μείνει αμετακίνητη.

Για τι θα θυσιάζατε μια άρτια ερμηνεία;

Για ένα ταξίδι και οτιδήποτε άλλο θα μπορούσε να μου δώσει τροφή για μια επόμενη «άρτια» ερμηνεία. (γέλια).

Ποια είναι η θέση της τέχνης σήμερα ή ποια θα έπρεπε να είναι; 

Κάποιος είπε ότι αν η ζωή ήταν αρκετή δεν θα υπήρχε η τέχνη ή για να παραφράσω λίγο τη φράση του Νίτσε, αν δεν υπήρχε η τέχνη, η ζωή θα ήταν ένα λάθος. Η τέχνη μας θυμίζει ότι η ζωή είναι κάτι πιο πλατύ από αυτό πού εμείς πολλές φορές αντιλαμβανόμαστε, κάτι πιο όμορφο από αυτό που εμείς πολλές φορές βλέπουμε στην καθημερινότητα μας. Η τέχνη μας ξυπνάει, μας βυθίζει, μας δονεί, μας γαληνεύει. Η θέση της δημιουργίας είναι σταθερή για μένα. Η δική μας θέση απέναντι της αλλάζει και μας κάνει ενίοτε να νιώθουμε στεγνοί. Το μόνο ουσιαστικό χρέος που έχει «η τέχνη» είναι το πηγαίο, το αληθινό.

Η μουσική σας εξέλιξη είναι όπως την οραματιστήκατε;

Είναι νωρίς για να το απαντήσω αυτό, ωστόσο μέχρι τώρα νιώθω ότι ωριμάζω με έναν τρόπο που μου ταιριάζει, συμβατά με την προσωπικότητα μου αλλά και τα όνειρά μου.

INFO 

Θέατρο Τέχνης Καρόλου Κουν , Φρυνίχου 14.   21, 22, 25 Απριλίου στις 21.00 & 23 Απριλίου στις 20.00. Καλλιτεχνική επιμέλεια: Λίνα Νικολακοπούλου. Νεοκλής Νεοφυτίδης – πιάνο, Βαγγέλης Μαχαίρας, ούτι- μαντολίνο- λαούτο. Εισιτήρια: τηλ. 2103222464 και 2103236732, https://www.viva.gr/tickets/music/thodoris-boutsikakis-stin-odo-frynixou-ksana/