Η σεξουαλική κακοποίηση αποτελεί ειδεχθές έγκλημα και αυτό οφείλουν όλοι να το θυμούνται.
Όπως, επίσης, ότι όταν ένα θύμα έχει το σθένος και καταγγέλλει το θύτη του αποτελεί μία επώδυνη αλλά συνάμα γενναία κίνηση και όλοι ανεξαιρέτως πρέπει να βρίσκονται δίπλα του. Όσο, πιο ισχυρός είναι ο θύτης τόσο υπό αμφισβήτηση είναι το τεκμήριο αθωότητας.
Όμως, στην υπόθεση Γεωργούλη αιφνιδίως οι υπερασπιστές του τεκμηρίου αθωότητας έγιναν πιο πολλοί. Αυτό, από μόνο του δεν αποτελεί πρόβλημα. Γίνεται σοβαρό πρόβλημα όταν δεν συνοδεύεται από σαφή στήριξη του θύματος, όταν δεν προβάλλεται η απεχθής όψη της κακοποίησης και κυρίως όταν συνοδεύεται από υπαινιγμούς για το θύμα.
Οι κακοποιητές, οι βιαστές, οι παιδοβιαστές, οι διεφθαρμένοι δεν έχουν πολιτικό χρώμα. Εμφορούνται από την πατριαρχική και εξουσιαστική αντίληψη του φύλου, της θέσης τους!
Δυστυχώς, η υπόθεση «έσκασε» μέσα στην προεκλογική περίοδο και μπορεί να χρησιμοποιηθεί για εκλογικές σκοπιμότητες.
Αλλά αντί να κυριαρχεί στο δημόσιο λόγο το πρόβλημα, να αναπτυχθούν σκέψεις, ιδέες, προτάσεις για την ανάγκη αλλαγής κουλτούρας και για τον σεβασμό στα θύματα και γενικά στους ευάλωτους, η συζήτηση έχει μετατοπιστεί σε πολιτικά χτυπήματα στο υπογάστριο, κάτω από τη ζώνη.
Δηλαδή, πιστεύει κανείς σοβαρός και όχι τρολ ότι ο ΣΥΡΙΖΑ γνώριζε και το «κουκούλωσε»; Το ίδιο ισχύει και για τις κατηγορίες του παρελθόντος για τη ΝΔ, από τα αντίθετα τρολ και πολιτικάντηδες.
Οι φήμες δεν αποτελούν στοιχειοθετημένες κατηγορίες και τότε ισχύει το τεκμήριο της αθωότητας.
ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ έχουν κατασκευάσει ένα «βιαστόμετρο» για να καταγγείλουν τον αντιπαλό τους.
Μα υπάρχει σοβαρός και λογικός πολίτης, που θα ακούσει όσα απίστευτα εκστομίζονται; Ο κακοποιητής, ο βιαστής, ο διεφθαρμένος είναι αυτά τα πρόσωπα. Τα κόμματα θα πρέπει να κρίνονται από την αντίδρασή τους όταν μαθαίνουν, τεκμηριώνουν την παραβατική συμπεριφορά.
Πόσο μελάνι χύθηκε, πόσες καταγγελίες έγιναν και τώρα και στο παρελθόν; Πόσες φωτογραφίες πολιτικών με κακοποιητές και ανήθικους που τραβήχτηκαν σε παρελθόντα χρόνο, αξιοποιήθηκαν στη συνέχεια μετά τις καταγγελίες που έγιναν;
Ας τα αναλογιστούμε όλα αυτά. Λες και ήξερε ο τάδε αρχηγός όταν διάλεγε υποψήφιο βουλευτή ή ευρωβουλευτή ή στέλεχος τι συμβαίνει στον βόρβορο του μυαλού, της απληστίας και της ψυχοσύνθεσής του. Αν αποδειχθεί ότι γνώριζε, συμμετείχε, προφανώς είναι διαφορετικά τα κριτήρια και η κριτική.
Αλλά, τώρα σοβαρά θα ακολουθήσει ο πολιτικός διάλογος την πλατεία και την αρένα των τρολ που δολοφονούν χαρακτήρες και θα συμμετέχουν στον παραλογισμό της κατασκευής «βιαστόμετρου»; O τάδε δικός σας έκανε εκείνο, ο δείνα έκανε το άλλο και τανάπαλιν; Εσείς έχετε τόσους και εμείς τόσους και αντίστροφα;
Είναι άνευ σημασίας οι τοποθετήσεις πολιτικάντηδων, υποψηφίων βουλευτών που αφήνουν υπαινιγμούς για τη γυναίκα; Όχι, γιατί αναδεικνύουν πολιτικές και κοινωνικές προκαταλήψεις και στερεότυπα.
Ουδείς μπορεί να τις πάρει σοβαρά για την ουσία της υπόθεσης. Μεγαλύτερο ζήτημα είναι πάντως ότι αρκετές διατυπώνονται από γυναίκες. Διότι, κάποιες εξ αυτών μεγαλώνουν αγόρια με αντίληψη πατριαρχίας ή και κορίτσια που τα γαλουχούν με ανοχή σε τέτοιες συμπεριφορές.
Ας σταματήσει η πολιτική εκμετάλλευση ή υπεράσπιση κάθε τέτοιας υπόθεσης για να δούμε το δάσος και για να μάθουν πραγματικά οι πολίτες πως πρέπει να αντιμετωπίζουν τέτοια φαινόμενα και η κοινωνία να γίνει καλύτερη και πιο συμπεριληπτική ειδικά για τους ευάλωτους.
Ας μπουν οι μεζούρες στα συρτάρια. Υπάρχουν μια σειρά από θέματα που μπορούν να μετρηθούν τα κόμματα για τις εκλογές.
