«Oι νύμφες της γειτονιάς που εζήτησαν μόνιμον στρατόπεδον, όπου θα μπορούσαν να κρατήσουν καλά της θέσεις των, το ευρήκαν εις την ρωμαντικωτάτη πλατεία του Ζαππείου…
»Η πλατεία πέρα-πέρα έχει μεταβληθή σε ανθόκηπον: Κούκλες, κουκλίτσες, απόπειρες κουκλών επιτυχημένες και απόπειρες αποτυχημένες. Μάτια που διατηρούν ακόμα την συνήθεια να χαμηλώνουν μπροστά σε μιάν απότομη διασταύρωσιν και μάτια που παιχνιδίζουν, ερευνούν, προκαλούν.
»Χαμόγελα που προβάλλουν άτολμα, και γέλια που ηχούν αργυρόηχα, ντεκολτέ που ψελλίζουν μυστικά πράγματα συγκεχυμένα και καρρέ τολμηρά, θαρραλέα, που φλυαρούν τα θελκτικά περιεχόμενα. Γάμπες κλεισμένες ερμητικώς πίσω από την αυλαίαν του ποδόγυρου, και γάμπες με σηκωμένην την αυλαίαν, ένα γοητευτικόν ανακάτωμα του σεμνού που κάνει τα πρώτα του βήματα και του ξεβγαλμένου που σταματά, ερευνά, κατατοπίζεται και παίρνει στο τέλος ύφος οσίας Μαρίας…».
Αυτά γράφει στα «Αθηναϊκά Νέα» το 1931 ο Δημήτρης Ψαθάς περιγράφοντας το νέο στέκι της πόλης, το οποίο έσφυζε από ζωή και παλμό.
Στην εποχή του Μεσοπολέμου και τα μεταπολεμικά χρόνια
«Το πλέον απολαυστικόν κέντρον των Αθηνών» σχολίαζαν οι διαφημιστικές μπροσούρες της εποχής.
Από το 1904 η Αίγλη Ζαππείου αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της κοινωνικής ζωής της Αθήνας. Στις αρχές του 20ου αιώνα, το «Ζυθεστιατόριον η Αίγλη» συνδέθηκε με τη μικρή Αθήνα της belle epoque και των Βαλκανικών Πολέμων.
Στην εποχή του Μεσοπολέμου και τα μεταπολεμικά χρόνια όρισε την κοινωνική ζωή και την καθημερινότητα των Αθηναίων, αποτελώντας έναν κοινωνικό-δημόσιο χώρο με διαστρωματική εμβέλεια ενώ στα τέλη της δεκαετίας του 1910 λειτούργησε ο κινηματογράφος της Αίγλης, ένας από τους πρώτους θερινούς που λειτούργησαν στην Αθήνα.
Αυτά διαβάζουμε στη σελίδα hapco.gr ψάχνοντας την ιστορία του θρυλικού αυτού τοπόσημου.
«Must» στα 90s
«Η Αίγλη άνοιξε τις πόρτες της το 1904 σε μία Αθήνα που ήταν φυσικά τελείως διαφορετική σε σχέση με τη σημερινή.
»Αμέσως αποτέλεσε πόλο έλξης για τους κατοίκους της πρωτεύουσας, σημείο συνάντησης για όλες τις εξέχουσες προσωπικότητες της εποχής, εκκολαπτήριο ιδεών, σκηνικό για αποσυμπίεση από τα της καθημερινότητας. Στα τέλη του 1910 η πρωτεύουσα απέκτησε σε εκείνο ακριβώς το σημείο θερινό κινηματογράφο ο οποίος, όπως ήταν φυσικό, έγινε και “must” για τις δεκαετίες που ακολούθησαν.
Η Αίγλη, ανανεωμένη και πιο ακμαία από ποτέ, συνεχίζει μια παράδοση που είναι πλέον σφυριλατημένη στο DNA των Αθηναίων. Υπάρχει άλλωστε άλλο spot στην πόλη που να κουβαλάει τόσο συναίσθημα;» αναρωτιέται πριν κάποια χρόνια το athenshotspots.gr όταν ακόμα η Αίγλη συνέχιζε την πολύβουη και ζωηρή ιστορία της, έχοντας φυσικά ζήσει ένα μεγάλο και εντυπωσιακό κεφάλαιο στις αρχές των 90s όταν ο επιχειρηματίας Λάκης Ραπτάκης δημιουργεί το πιο «it» κλαμπ της εποχής, από το οποίο παρελαύνουν άπαντες, η crème de la crème της αθηναίικής αλλά και της διεθνούς επικαιρότητας: Από την Αλίκη Βουγιουκλάκη μέχρι τον Ιταλό σχεδιαστή μόδας Τζιανφράκο Φερέ.
Η νέα σελίδα
Σήμερα, όπως διαβάζουμε στον Οικονομικό Ταχυδρόμο η Αίγλη Ζαππείου είναι έτοιμη να γυρίσει σελίδα. «Το εμβληματικό συγκρότημα στην καρδιά της πρωτεύουσας παραμένει κλειστό από τον Οκτώβριο του 2020 αναμένεται πολύ σύντομα να αποκτήσει καινούργιο ενοικιαστή που θα της δώσει νέα ζωή.
Και αυτός δεν είναι άλλος από την αλυσίδα γρήγορης εστίασης Γρηγόρης του επιχειρηματία Βλάσση Γεωργάτου. Όπως είχε γράψει πρώτος ο ΟΤ, η Γρηγόρης ήταν η μόνη εταιρεία που κατέθεσε προσφορά στο σχετικό διαγωνισμό μίσθωσης στα τέλη του περασμένου έτους» γράφει και συμπληρώνει:
«Το συγκρότημα παραμένει κλειστό από τον Οκτώβριο του 2020. Μέχρι τότε, το ακίνητο εκμεταλλευόταν, μέσω μακροχρόνιας συμφωνίας μίσθωσης εταιρεία συμφερόντων του αποβιώσαντος επιχειρηματία Δ. Κοντομηνά. Η συγκεκριμένη εταιρεία ύστερα σειρά δικαστικών αποφάσεων, εξαναγκάστηκε να αποχωρήσει λόγω αδυναμία καταβολής των οφειλών ενώ άφησε στο Ζάππειο «φέσια» ύψους περίπου 350.000 ευρώ.
Το καλοκαίρι του 2022, η Επιτροπή Ολυμπίων και Κληροδοτημάτων, που διαχειρίζεται το Ζάππειο Μέγαρο πραγματοποίησε διαγωνισμό για την εικοσαετή μίσθωση του Αίγλης. Στον εν λόγω διαγωνισμό, που έθετε ως προϋπόθεση ο μισθωτής να διαθέτει κατώτατο όριο εγγυημένου ετήσιου κύκλου εργασιών, το ποσό των 5 εκατ. ευρώ, τη μοναδική προσφορά κατέβαλε η αλυσίδα καφεστίασης Γρηγόρης».
Μένει να δούμε την ιστορία αυτού του ιστορικού σημείου της πόλης να εξελίσσεται.