Την Τετάρτη ο Αμπουζίντ Εμπάρακ, ο αιγύπτιος ψαράς που παραλίγο να χάσει τη ζωή του από τη δολοφονική επίθεση των χρυσαυγιτών το 2012, θα βρεθεί ως μάρτυρας στο Εφετείο που διεξάγεται η δίκη της ναζιστικής οργάνωσης σε δεύτερο βαθμό.
«Ελπίζω ότι το δικαστήριο θα τους καταδικάσει πάλι και θα μείνουν φυλακή», δηλώνει στα tanea.gr. «Αν αποφασίσει διαφορετικά και βγουν έξω, τότε θα έχουμε όλοι πρόβλημα. Όχι μόνο εγώ που είμαι Αιγύπτιος. Όλοι. Η Χρυσή Αυγή είναι πολύ μεγάλο πρόβλημα στην Ελλάδα. Πρέπει να είναι φυλακή. Και τα χρόνια που καταδικάστηκαν λίγα είναι για αυτούς τους εγκληματίες», προσθέτει.
Ο ίδιος είναι έτοιμος να σταθεί ξανά ενώπιον του δικαστηρίου και να περιγράψει τα όσα έζησε, ζητώντας δικαιοσύνη. Εξάλλου η κατάθεση η δική του και των συμπατριωτών του πρωτόδικα ήταν καθοριστική στο να αναδείξει τον χαρακτήρα της Χρυσής Αυγής ως εγκληματικής οργάνωσης αλλά και να φωτίσει το ναζιστικό κίνητρο που όπλισε το χέρι των μελών της, βοηθώντας την αποδεικτική διαδικασία που στοιχειοθέτησε την ιστορική απόφαση.
Έτσι έχει καταγραφεί στην απόφαση του πρώτου δικαστηρίου ο ρόλος του ρατσιστικού λόγου των στελεχών της χρυσής αυγής στις δολοφονικές επιθέσεις σε μετανάστες και πρόσφυγες. Ένας λόγος που τους στοχοποιούσε ως «εισβολείς», «σκουπίδια», «κατσαρίδες» που ουσιαστικά τους αφαιρούσε την ανθρώπινη ιδιότητα και την ίδια στιγμή δημιουργούσε δράστες χωρίς καμιά ηθική αναστολή να σκοτώσουν κάποιον που ούτε καν γνωρίζουν, μόνο και μόνο γιατί είναι ξένος, όπως συνέβη στην περίπτωση των αιγύπτιων ψαράδων.
Η προαναγγελία της επίθεσης
Στην επίθεση που είχε προαναγγείλει ο Λαγός και οργάνωσε ο πυρηνάρχης της Νίκαιας Πανταζής συμμετείχαν περίπου είκοσι χρυσαυγίτες. Έφτασαν μετά τις 03:00 τα ξημερώματα της 12ης Ιουνίου στο σπίτι των Αιγύπτιων αλιεργατών στο Πέραμα με σκοπό να σκοτώσουν.
Στην ταράτσα που κοιμόταν ο Αμπουζίντ βρήκαν το θύμα τους αφού είχαν προσπαθήσει να εισβάλουν στο εσωτερικό του σπιτιού σπάζοντας τα παράθυρα. Τον χτυπούσαν με λοστούς και παλούκια και έφυγαν όταν νόμιζαν ότι τον είχαν αποτελειώσει, μετά από το παράγγελμα του αρχηγού.
Από την επίθεση υπέστη βαρύτατο διπλό κάταγμα στην κάτω γνάθο και στα ρινικά οστά, καθώς και θλάση πνεύμονα, βαθιά θλαστικά τραύματα προσώπου και κεφαλής και μεγάλο οίδημα προσωπικού και σπλαχνικού κρανίου.
Μέχρι σήμερα δεν έχει επανέλθει πλήρως. Ταλαιπωρείται από ημικρανίες, δεν αντέχει να μείνει για ώρες όρθιος, ούτε να μασήσει κανονικά την τροφή του. Η κατάσταση της υγείας του επηρεάζει και τη δουλειά του. «Είναι μέρες που νιώθω πολύ χάλια», μας λέει. «Έντεκα χρόνια μετά και δεν μπορώ να πω ότι είμαι καλά», συνεχίζει.
Αν και ο Αμπουζίντ ήταν μόλις ένα χρόνο στην Ελλάδα όταν έπεσε θύμα της ναζιστικής βίας, δεν έφυγε ούτε μίσησε τη χώρα και τους ανθρώπους της, αν και αυτοί που προσπάθησαν να τον σκοτώσουν το έκαναν κραδαίνοντας ελληνικές σημαίες. Αντιθέτως είχε το θάρρος να βγει μπροστά και να σταθεί απέναντι στους φασίστες σε μια περίοδο μάλιστα που η Χρυσή Αυγή σκορπούσε τον τρόμο ανενόχλητη καθώς πλέον είχε και τη νομιμοποίηση του κοινοβουλευτικού κόμματος.
Έβαλε το δίκιο πάνω από τον φόβο, κατήγγειλε τους δράστες, πήγε μάρτυρας στο δικαστήριο και έπαιξε ρόλο στο να αποκαλυφθεί η εγκληματική δράση της ναζιστικής οργάνωσης και η ηγεσία της να οδηγηθεί στη φυλακή.
Η προσφορά στη Δημοκρατία και η τιμητική ιθαγένεια
Έντεκα χρόνια μετά τη δολοφονική επίθεση και τέσσερα μετά την καταδικαστική απόφαση του δικαστηρίου, που χαρακτηρίστηκε ως τομή για τη Δημοκρατία από σύσσωμο το πολιτικό σύστημα, φαίνεται πως το θάρρος και η συνεισφορά των αιγύπτιων αλιεργατών δεν έχει αναγνωριστεί από την Πολιτεία.
Η δημόσια συζήτηση για την τιμητική πολιτογράφηση του Τόμας Γουόκαπ, ενός κορυφαίου αθλητή, άνοιξε εκ των πραγμάτων το ζήτημα του τι συμβαίνει με τους χιλιάδες μετανάστες που ζουν και εργάζονται στην Ελλάδα και παρά την προσφορά τους αδυνατούν να λάβουν την ελληνική υπηκοότητα ακόμα και αν διαμένουν στη χώρα για δεκαετίες.
Η απόδοση όμως τιμητικής ιθαγένειας που συμβαίνει σε εξαιρετικές περιπτώσεις όπως αυτή του Τόμας Γουόκαπ, γεννά αυτομάτως ακόμη ένα ερώτημα. Γιατί δεν έχει αναγνωριστεί και στον Αμπουζίντ Εμπάρακ ότι έχει προσφέρει «εξαιρετικές υπηρεσίες προς τη χώρα» με τη χορήγηση επίσης τιμητικής ιθαγένειας.
Κι αυτό όχι γιατί ο Αμπουζίντ ήταν ένα από τα θύματα της ναζιστικής βίας – γεγονός που επίσης θα μπορούσε να αξιώσει την κτήση τιμητικής ιθαγένειας – αλλά γιατί ήταν ένας από αυτούς που έπαιξαν καθοριστικό ρόλο για να καταδικαστεί η Χρυσή Αυγή και να απονομιμοποιηθούν οι ναζί.
Αν σωστά τιμάται από το ελληνικό κράτος η προσφορά στον αθλητισμό, στον πολιτισμό ή στην οικονομία της χώρας, η προσφορά στην υπεράσπιση της Δημοκρατίας αξίζει τουλάχιστον την ίδια τιμή.
Εξάλλου όπως συνέβη και στην περίπτωση των συμπατριωτών του Αμπουζίντ, των αιγύπτιων ψαράδων που έσωσαν κόσμο από το φλεγόμενο Μάτι και που πολύ σωστά η Πολιτεία τους είχε δώσει τιμητική ιθαγένεια, η υπηκοότητα διευκολύνει με καταλυτικό τρόπο την καθημερινότητα των μεταναστών που είναι γεμάτη από εμπόδια.
Η πολυπόθητη άδεια μικροπωλητή
Όπως φαίνεται όμως για την Πολιτεία ο Αμπουζίντ είναι αόρατος. Συνεχίζει να εργάζεται σκληρά για να ζήσει ο ίδιος και η οικογένειά του. Η σύζυγος και τα παιδιά του βρίσκονται στην Αίγυπτο. Όπως μας λέει είναι δύσκολο να έρθουν στην Ελλάδα γιατί υπάρχουν πολλά γραφειοκρατικά προβλήματα. Το μόνο που θα ήθελε ο ίδιος είναι μία άδεια μικροπωλητή για να μπορεί να πουλάει τα ψάρια του στη λαϊκή. Σε συνέντευξη που μας είχε παραχωρήσει πριν από δύο χρόνια ζητούσε το ίδιο, αλλά μέχρι σήμερα δεν τα έχει καταφέρει.
Τώρα ωστόσο αγωνιά για το αποτέλεσμα της δίκης. Η υπόθεση της επίθεσης στους αιγύπτιους αλιεργάτες είναι η μοναδική για την οποία ο εισαγγελέας άσκησε έφεση και έτσι υπάρχει η δυνατότητα να αυξηθούν οι ποινές των καταδικασμένων χρυσαυγιτών. Αυτό επιθυμεί και ο Αμπουζίντ που στη συνέντευξη Τύπου της ΚΕΕΡΦΑ κάλεσε τον κόσμο να συμμετέχει στην αντιφασιστική συγκέντρωση έξω από το Εφετείο το πρωί της Τετάρτης που ο ίδιος πρόκειται να καταθέσει στη δίκη.
Όλα αυτά τα χρόνια εξάλλου οι αιγύπτιοι ψαράδες βρήκαν συμπαράσταση στη μάχη ενάντια στη Χρυσή Αυγή. Η γειτονιά τους, ο κόσμος που τους γνώρισε σε όλη αυτή τη διαδρομή και φυσικά οι χιλιάδες που συσπειρώθηκαν για να καταδικαστεί η Χρυσή Αυγή στάθηκαν στο πλευρό τους.
Η Πολιτεία θα μπορούσε έστω και με μια συμβολική κίνηση όπως αυτή της απόδοσης τιμητικής ιθαγένειας να αναγνωρίσει τη συνεισφορά τους δίνοντας ταυτόχρονα ένα χτύπημα στον ρατσισμό που τροφοδοτούσε και συνεχίζει να τροφοδοτεί τους ναζί που αν και καταδικασμένοι ετοιμάζονται να φορέσουν ξανά μια προβιά πολιτικού κόμματος και να κατέβουν στον πολιτικό στίβο.
