Silicon Valley Bank: Οι πολλαπλές προειδοποιήσεις που δεν είδε κανείς

Για όσους πιάστηκαν στα δίχτυα του, ο κύκλος φημών και πανικού που κατέστρεψε τη Silicon Valley Bank χτύπησε τόσο βίαια όσο ένας ανεμοστρόβιλος.

«Η ταχύτητα του κόσμου έχει αλλάξει», είπε ο Σαμ Αλτμαν, το στέλεχος τεχνολογίας πίσω από το φαινόμενο της τεχνητής νοημοσύνης ChatGPT, λίγο μετά από την ιστορική μαζική ανάληψη καταθέσεων στην οποία οι πελάτες προσπάθησαν να αποσύρουν τουλάχιστον το ένα τέταρτο των καταθέσεών τους σε κάτι περισσότερο από 24 ώρες. «Οι άνθρωποι μιλάνε γρήγορα», πρόσθεσε. «Οι άνθρωποι μετακινούν χρήματα γρήγορα».

Ωστόσο, οι εβδομάδες από την κατάρρευση της τράπεζας στις 10 Μαρτίου επέφεραν μια άβολη συνειδητοποίηση – τα προβλήματα που προκάλεσαν τη μεγαλύτερη τραπεζική κατάρρευση στην ιστορία δεν ήταν ούτε φρικτό συμβάν ούτε απρόβλεπτη έκτακτη ανάγκη.

Η κρίση που διέλυσε την τράπεζα κρυβόταν σε κοινή θέα

Σε συνεντεύξεις με τους Financial Times – συμπεριλαμβανομένων ορισμένων που πραγματοποιήθηκαν πριν από την κατάρρευση της SVB – περισσότεροι από δώδεκα τραπεζίτες, ρυθμιστικές αρχές και στελέχη έδωσαν τις ειλικρινείς τους εντυπώσεις για τα προβλήματα στην τράπεζα και τον απόηχο της κατάρρευσής της.

Σχεδόν όλοι τώρα συμφωνούν σε ένα πράγμα – η κρίση που διέλυσε την τράπεζα κρυβόταν σε κοινή θέα.

Πάνω από ένα χρόνο πριν την αποτυχία της τράπεζας, ανεξάρτητοι αναλυτές και ορισμένοι από τους συμβούλους της ίδιας της τράπεζας είχαν εντοπίσει τους κινδύνους που ελλοχεύουν στον ισολογισμό της τράπεζας. Ωστόσο, κανένας από αυτούς – ούτε οι οίκοι αξιολόγησης, ούτε οι αναλυτές της Ομοσπονδιακής Τράπεζας των ΗΠΑ, ούτε οι εξωτερικοί σύμβουλοι που προσέλαβε η SVB από τη BlackRock – δεν μπόρεσε να πείσει τη διοίκηση της τράπεζας να λάβει ασφαλέστερη πορεία.

Το γεγονός ότι τέτοιοι προφανείς κίνδυνοι δεν ελήφθησαν υπόψη έχει απογοητεύσει τους επιζώντες προηγούμενων κρίσεων οικονομικού κινδύνου. «Γενικά δεν υποθέτω τι έπρεπε ή δεν έπρεπε να δει κάποιος όταν έχω το πλεονέκτημα να βλέπω εκ των υστέρων», λέει ο Λόιντ Μπλακφάιν, ο οποίος ήταν διευθύνων σύμβουλος της Goldman Sachs κατά τη διάρκεια της κρίσης του 2008. «Θα κάνω εξαίρεση σε αυτή την περίπτωση, γιατί [τα προβλήματα] ήταν πολύ εμφανή».

Εβδομάδες μετά το επιβληθέν στην  SVB καθεστώς επιτήρησης, οι ρυθμιστικές αρχές των ΗΠΑ εξακολουθούν να προσπαθούν να υπολογίσουν τη ζημιά που προκλήθηκε. Η προστασία των χρημάτων στους λογαριασμούς των πελατών της SVB έχει κοστίσει μέχρι στιγμής στις αρχές 20 δισεκατομμύρια δολάρια. Για να περιοριστεί η αναστάτωση, τα ευάλωτα ιδρύματα έχουν λάβει έκτακτη χρηματοδότηση που ανέρχεται σε δεκάδες δισεκατομμύρια δολάρια επιπλέον.

Καθώς η Fed ετοιμάζεται να δημοσιεύσει αυτό που θα είναι η πρώτη από πολλές επίσημες «νεκροψίες» την επόμενη εβδομάδα, όσοι είναι υπεύθυνοι για την ασφάλεια του τραπεζικού συστήματος των ΗΠΑ αναγκάζονται να υπολογίσουν το μέγεθος των λαθών τους.

«Οι ρυθμιστικές αρχές δεν έλαβαν αρκετά ισχυρή θέση», λέει ο Λεβ Μανάντ, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Columbia που εργαζόταν στο παρελθόν σε ρυθμιστικά θέματα στο υπουργείο Οικονομικών και στην Federal Reserve Bank της Νέας Υόρκης.

«Το νομοθετικό σύστημα εξουσιοδοτεί τη Fed να παρακάμψει την επιχειρηματική γνώμη των διευθυντών τραπεζών σε αυτές τις περιπτώσεις», προσθέτει. «Δεν το έκαναν».

Το κόστος αυτών των λανθασμένων βημάτων επιδεινώθηκε από την πιο απότομη αύξηση των επιτοκίων των ΗΠΑ σε πάνω από τέσσερις δεκαετίες. Όταν οι ρυθμιστικές αρχές άρχισαν να συζητούν με την SVB για τη συγκέντρωση του μακροπρόθεσμου χρέους στον ισολογισμό της πριν από σχεδόν 18 μήνες, τα επιτόκια των ΗΠΑ ήταν κοντά στο μηδέν. Μέχρι τον Μάρτιο, τον μήνα που η SVB απέτυχε, τα επιτόκια είχαν φτάσει στο υψηλότερο επίπεδο από το 2007 και η ρητορική της Fed για την καταπολέμηση του πληθωρισμού έδειχνε ότι η κεντρική τράπεζα θα αυξήσει τα επιτόκια πέρα από 5% φέτος.

Αυτή η απότομη αυστηροποίηση της νομισματικής πολιτικής εγγυήθηκε ότι η SVB θα υποστεί εξοντωτικές απώλειες στα σημαντικά αποθέματα που κατείχε σε αμερικανικά κρατικά ομόλογα. Τα σημάδια του προβλήματος βρίσκονταν στο οπτικό πεδίο των καταθετών και των ρυθμιστικών αρχών. Το αν θα μπορούσε να αποφευχθεί η κρίση εξαρτιόταν από το ποιος θα κινείτο πρώτος – οι αρχές και η διοίκηση της τράπεζας ή οι καταθέτες.

Δημοσίως

Οι οίκοι αξιολόγησης ήταν τέτοια πηγή δημόσιας διαθέσιμης πληροφόρησης σχετικά με τα διαφαινόμενα προβλήματα.

Ήδη από τον Οκτώβριο, η S&P σημείωσε τα «πολύ μεγάλα» υπόλοιπα των μεμονωμένων καταθετών – πολύ πάνω από το όριο των 250.000 δολαρίων για την ομοσπονδιακή ασφάλιση καταθέσεων – παράγοντας που παρουσίαζε «ορισμένο κίνδυνο ρευστότητας σε περίπτωση αναλήψεων» πιθανώς επειδή αυτοί οι καταθέτες θα ήταν πιο πιθανό να μεταφέρουν τα μετρητά τους αλλού. Εάν αυτός ο κίνδυνος πραγματοποιείτο, ο οίκος θεώρησε τη SVB ως «απίθανο [να] πουλήσει τίτλους για ρευστότητα, δεδομένου ότι τα αυξανόμενα επιτόκια της αγοράς έχουν συμβάλει σε μια μεγάλη μη πραγματοποιηθείσα ζημία». Αυτό άφησε λίγες επιλογές, εκτός από τον δανεισμό από τη Fed ή άλλους δανειστές έσχατης ανάγκης.

Ακόμα κι έτσι, ορισμένοι επικριτές εύχονται οι υπηρεσίες να είχαν προχωρήσει παραπέρα. Ενώ η ανάλυση της S&P ήταν πολύ πιο απικριτική από οτιδήποτε παρείχαν οι οίκοι αξιολόγησης πριν από την κρίση του 2008, δεν συνήγαγε σαφή συμπεράσματα σχετικά με την καταστροφική τροχιά της SVB. Ούτε η Moody’s ούτε η S&P είχαν αφαιρέσει από την SVB την επενδυτική της βαθμολογία μέχρι τη στιγμή που κατέρρευσε τον Μάρτιο.

Οι  περισσότεροι επενδυτές πιθανότατα δεν διαβάζουν τι γράφουν [οι αναλυτές], διαβάζουν την αξιολόγηση», λέει πιστωτικός αναλυτής που έχει εκτενή γνώση της διαδικασίας αξιολόγησης των τραπεζών από τους οίκους αξιολόγησης. «Η βαθμολογία πρέπει να συνάδει με αυτά που λέει κανείς. [Διαφορετικά], είναι σαν να λέγατε ότι κάποιο ξενοδοχείο είναι το καλύτερο στο Παρίσι, αλλά βαθμολογείται με τέσσερα αστέρια αντί για πέντε.”

Άλλη σημαντική πηγή προληπτικών γνώσεων προήλθε από τους short sellers, οι οποίοι μέχρι το περασμένο φθινόπωρο είχαν εντοπίσει πιθανές ωρολογιακές βόμβες σχεδόν σε κάθε γωνιά της τράπεζας.

Μεταξύ των πιο εντυπωσιακών ήταν η έκθεση της SVB σε εύθραυστες νεοφυείς επιχειρήσεις. Με το χρηματιστήριο σχεδόν κλειστό για νέες προσφορές και τις εταιρείες επιχειρηματικών κεφαλαίων να διστάζουν να αποχωριστούν τα μετρητά τους, οι εταιρείες τεχνολογίας αντιμετώπιζαν τις πιο απότομες πτώσεις στην αποτίμηση από τότε που έσκασε η φούσκα dotcom στις αρχές της δεκαετίας του 2000.

Η SVB παρείχε τραπεζικές υπηρεσίες σε τέτοιες εταιρείες, καθιστώντας την καταθετική της βάση ευάλωτη στην αποστράγγιση χρηματοδότησης από κεφάλαία επιχειρηματικού κινδύνου. Επίσης, τους δάνειζε απλόχερα, προσδοκώντας να έχει επιστροφές όχι από τις ταμειακές ροές της επιχείρησης, αλλά από τα ενδεχόμενα κέρδη όταν οι νέοι επενδυτές θα παρείχαν έναν νέο γύρο κεφαλαίων. Αν και ήταν εξαιρετικά ασυνήθιστο για τράπεζα, η SVB έλαβε εντάλματα σε πολλές από τις εταιρείες που χρηματοδότησε, στην πραγματικότητα ένα στοίχημα ότι τυχόν απώλειες στα χαρτοφυλάκια δανείων της θα μπορούσαν να καλυφθούν εάν λίγες μόνο από τις εταιρείες γίνονταν μονόκεροι.

«Δεν είναι μόνο ότι η τράπεζα αναλαμβάνει μεγάλο ρίσκο», είπε ένας short seller στους FT πριν από την κατάρρευση της τράπεζας. «Είναι σε αυτό το μεγάλο ρίσκο μαζί με τους πελάτες τους να παίρνουν μεγάλο ρίσκο. Ήταν επιχείρηση διαχείρισης πλούτου για τους κλάδους επιχειρηματικών συμμετοχών και ιδιωτικού μετοχικού κεφαλαίου».

Ο δανεισμός της SVB σε μη κερδοφόρες νεοφυείς επιχειρήσεις εξέπληξε όχι μόνο τους short sellers, αλλά και κάποιους από το προσωπικό της τράπεζας. “Εάν είστε τραπεζίτης σε συμβατική τράπεζα, η πιστωτική σας ανάλυση είναι ποσοτικά πολύ αυστηρή και πρέπει να υπάρχει σαφής ανάλυση του τρόπου με τον οποίο επιστρέφεται το κεφάλαιο σας”, λέει πρώην τραπεζικό στέλεχος της SVB. «Το επιχειρηματικό χρέος [της SVB] ήταν πιο ποιοτικό. [Επρόκειτο για] συζητήσεις που έχετε με επενδυτές σχετικά με την προθυμία τους να στηρίξουν την εταιρεία».

Οι κίνδυνοι που ενυπάρχουν στο χαρτοφυλάκιο δανείων της SVB βγήκαν σε δημόσια θέα μετά την κατάρρευση της τον περασμένο μήνα. Η First Citizens Bank, η οποία αγόρασε το χαρτοφυλάκιο από την Federal Deposit Insurance Corporation, διαπραγματεύτηκε έκπτωση 16,5 δισεκατομμυρίων δολαρίων από την αποτίμηση που παρείχε η FDIC, που ισοδυναμεί με περίπου 20%, υποδηλώνοντας ότι πολλοί υποβάλλοντες προσφορές ήταν διστακτικοί.

Στο τέλος, ωστόσο, ήταν κάποιο άλλο κομμάτι του ισολογισμού της SVB που προκάλεσε την πτώση της τράπεζας: το χαρτοφυλάκιό της με υποτιθέμενα ασφαλή ομόλογα. Σε αντίθεση με το χρέος που οφείλουν οι νεοσύστατες εταιρείες της Silicon Valley, οι τίτλοι που εκδίδονται από την κυβέρνηση των ΗΠΑ είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα αποπληρωθούν πλήρως. Ωστόσο, αυτό δεν εμποδίζει η αξία τους να σκαμπανεβάζει από τις διακυμάνσεις: οι τιμές των ομολόγων πέφτουν καθώς αυξάνονται τα επιτόκια και αυτό έκανε την SVB ευάλωτη απέναντι στην οικονομική ευρωστία των πελατών της με τρόπο λιγότερο εμφανή. Καθώς οι εταιρείες που υποστηρίζονται από επιχειρηματικά κεφάλαια πάλευαν να συγκεντρώσουν νέα χρήματα, οι λογαριασμοί όψεως άρχισαν να εξαντλούνται, επισπεύδοντας τη στιγμή που η SVB θα έπρεπε να πουλήσει ομόλογα για να καλύψει τις αναλήψεις και τις επακόλουθες ζημίες.

Σε αυτό το σημείο, η επιβίωση της SVB εξαρτιόταν σε μεγάλο βαθμό από τον διευθύνοντα σύμβουλό της, Γκρεγκ Μπέκερ, του οποίου οι δημόσιες εμφανίσεις ήταν μια τρίτη πηγή πληροφοριών για την υγεία της τράπεζας τους τελευταίους μήνες της. Προσπάθησε να αρθρώσει ένα σχέδιο για την πλοήγηση εν μέσω των απωλειών που θα έδινε εμπιστοσύνη στους καταθέτες και θα εμπόδιζε την σταθερή ροή εκροών να μετατραπεί σε ανεξέλεγκτο χείμαρρο.

Μιλώντας στους FT τον Δεκέμβριο, ο Μπέκερ φαινόταν βέβαιος ότι η τράπεζα θα μπορούσε να αντιμετωπίσει την επιβράδυνση της δραστηριότητας των επιχειρηματικών κεφαλαίων που αποστράγγιζε τα κεφάλαια των πελατών της. «Ετοιμαζόμασταν για [αυτό]», είπε. «Με όλη αυτή την υπερβολική ρευστότητα που έχουμε, πρώτα ας βεβαιωθούμε ότι την επενδύουμε με πολύ συντηρητικό τρόπο».

Τα κρατικά ομόλογα που η SVB σχεδίαζε να κρατήσει μέχρι τη λήξη τους εξακολουθούσαν να είναι χρήσιμα εχέγγυα, ακόμη κι αν μειώνονταν η αξία τους. «Επειδή είναι υψηλής ποιότητας, μπορούμε να δανειστούμε έναντι αυτών για λόγους ρευστότητας», είπε ο Μπέκερ. «Δεν έχουμε καμία πρόθεση να τα πουλήσουμε καθώς μπορούμε να δανειστούμε έναντι αυτών».

Μέχρι τότε, ωστόσο, πολλοί καταθέτες είχαν μπουχτίσει. Τα αιτήματα απόσυρσης [καταθέσεων] άρχισαν να αυξάνονται. Για να ανταποκριθεί, ο Μπέκερ θα αναγκαζόταν τελικά να πουλήσει ομόλογα αξίας 21 δισεκατομμυρίων δολαρίων με ζημία και να ξεκινήσει πώληση 2,25 δισεκατομμυρίων δολαρίων των ιδίων μετοχών της SVB. Όταν δεν βρέθηκαν αγοραστές, τα αιτήματα ανάληψης έφταναν ακόμη πιο γρήγορα.

Μεταξύ των καταθετών που έπρεπε να διαφύγουν ήταν ο Γκιριντάρ Σρινιβασάν, πρώην υπάλληλος της Lehman Brothers, ο οποίος είχε συγκεντρώσει πρόσφατα 2 εκατομμύρια δολάρια για την ίδρυση start-up επιχειρηματικών πληροφοριών.

Αφού διάβασε την συνέντευξη του Μπέκερ στους FT στις 22 Φεβρουαρίου, ο Σρινιβασάν απέσυρε τα μετρητά της εταιρείας του από την SVB. Επειδή δεν είχε καταφέρει να οργανώσει τον αναγκαίο δεύτερο υπογράφοντα, το πρώτο του αίτημα δεν πραγματοποιήθηκε. «Κανένας μας δεν κοιμήθηκε εκείνο το Σαββατοκύριακο», είπε. «Μια τράπεζα είναι απλώς όχημα εμπιστοσύνης. Μπορεί να καταρρεύσει πολύ γρήγορα».

Πέντε μέρες αργότερα, ο δεύτερος υπογράφων κατάφερε τελικά να στείλει τα περισσότερα από τα κεφάλαια της εταιρείας του σε διαφορετική τράπεζα. Όταν η SVB κατέρρευσε στις 10 Μαρτίου, το υπόλοιπο του λογαριασμού του ήταν μόλις 55.000 $.

‘Πως εγινε αυτο;’

Μια εβδομάδα μετά το άγρυπνο Σαββατοκύριακο του Σρινιβασάν, ακολούθησαν λίγες μέρες αποπροσανατολισμού για τον πρόεδρο της Fed, Τζέι Πάουελ. Η SVB είχε γίνει η δεύτερη μεγαλύτερη τραπεζική χρεοκοπία στην αμερικανική ιστορία.

«Εννοώ, αυτό που ρωτούσαμε όλοι τους εαυτούς μας εκείνο το πρώτο Σαββατοκύριακο ήταν «Πώς έγινε αυτό;», θυμόταν αργότερα ο Πάουελ.

Η απάντηση σε αυτό το ερώτημα είναι τώρα καθήκον του ανώτατου αξιωματούχου της Fed για την τραπεζική εποπτεία, Μάικλ Μπαρ, ο οποίος ανέλαβε τη θέση τον Ιούλιο του περασμένου έτους και έχει ήδη χαρακτηρίσει την κατάρρευση «υπόθεση κακοδιαχείρισης για πανεπιστημιακά εγχειρίδια».

Το έργο του Μπαρ θα ξεκινήσει με μια ειλικρινή επανεκτίμηση της κληρονομιάς που άφησε ο προκάτοχος του Ράνταλ Κουάρλ που διορίστηκε από τον Τραμπ, οι μεταρρυθμίσεις του οποίου προστατεύουν τις τράπεζες από την εντατική εποπτεία, εφόσον τα περιουσιακά τους στοιχεία δεν ξεπερνούσαν τα 250 δισεκατομμύρια δολάρια.

Αυτές οι μεταρρυθμίσεις ακολούθησαν τη νομοθεσία που ψηφίστηκε και από τα δύο κόμματα το 2018, η οποία ανέτρεψε τμήματα του νόμου Dodd-Frank μετά την κρίση για μικρές και μεσαίες τράπεζες. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα λιγότερο συχνά stress test, λιγότερο επαχθείς κεφαλαιακές απαιτήσεις και εξαιρέσεις από τον λεγόμενο κανόνα του δείκτη κάλυψης ρευστότητας, ο οποίος απαιτεί από τις τράπεζες να διατηρούν αρκετά υψηλής ποιότητας ρευστά περιουσιακά στοιχεία που μπορούν να πουλήσουν για να καλύψουν εκροές σε περιόδους πίεσης.

Η Ελίζαμπεθ Γουόρεν, η προοδευτική Δημοκρατική από τη Μασαχουσέτη που είχε αντιταχθεί εδώ και καιρό στις αλλαγές των κανόνων, έφτασε στο σημείο να πει ότι οι πρόσφατες χρεοκοπίες τραπεζών «θα μπορούσαν να αποφευχθούν εντελώς αν το Κογκρέσο και η Fed είχαν κάνει τη δουλειά τους και διατηρούσαν την ισχυρή εποπτεία των μεγάλων τραπεζών». .

Οι λομπίστες των τραπεζών χαρακτήρισαν τις αλλαγές στον κανόνα «παραπλανητικό στοιχείο», σημειώνοντας ότι η βασική αιτία ήταν η κακοδιαχείριση των επιχειρήσεων και οι κακές επενδυτικές αποφάσεις σχετικά με τους καταθέτες που αποδείχθηκαν εξαιρετικά κινητικοί. Από την πλευρά του, ο Κουάρλ υποστήριξε ότι το επεισόδιο της SVB «δεν είχε καμία σχέση με τις μέτριες ρυθμιστικές ή εποπτικές βελτιώσεις που κάναμε».

Ακόμη και αν η SVB είχε υπαχθεί στον κανόνα κάλυψης πλήρους ρευστότητας, είπε ο Κουάρλ στους FT, δεν θα έκανε «καμία διαφορά στο αποτέλεσμα».

Ο παλιός κανόνας, είπε ο Quarles, επέβαλε πρόσθετες απαιτήσεις ρευστότητας στις τράπεζες που έκαναν εκτεταμένη χρήση χρηματοδότησης χονδρικής, καταθέσεις από άλλα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα ή άλλες μορφές «ζεστού» χρήματος. Υποστήριξε ότι θα είχε επιβάλει λίγους περιορισμούς στην SVB, η οποία χρησιμοποιούσε πιο συμβατικές πηγές χρηματοδότησης. Το ζεστό χρήμα «δεν θεωρείται γενικά ότι είναι οι καταθέσεις των πελατών [που βρίσκονται στον πυρήνα των δραστηριοτήτων]», πρόσθεσε.

Αλλά ο Γκρεγκ Φέλντμπεργκ, πρώην υπάλληλος της Fed, ο οποίος είναι διευθυντής έρευνας για το Πρόγραμμα του Yale για τη Χρηματοπιστωτική Σταθερότητα, αμφισβητεί αυτήν την αξιολόγηση. Οι υπολογισμοί του υποδηλώνουν ότι η SVB θα είχε πέσει κάτω από το όριο ρευστών περιουσιακών στοιχείων εάν δεν είχε εξαιρεθεί – απόδειξη, λέει, ότι οι αλλαγές στον κανόνα της εποχής Τραμπ ήταν «συνένοχοι στην πορεία και αποτυχία της SVB».

Πέρα της «βαθμολόγησης» της εργασίας του προκατόχου του, ο Μπαρ θα πρέπει να αντιμετωπίσει τους ισχυρισμούς ότι οι επόπτες απέτυχαν να χειριστούν κινδύνους που έγιναν εμφανείς πολύ πριν από την κατάρρευση της SVB.

Σύμφωνα με τον Μπαρ, ενημερώθηκε για την έκθεση της SVB στον κίνδυνο επιτοκίων μόλις τον Φεβρουάριο του τρέχοντος έτους. Όμως τα προβλήματα εμφανίστηκαν στα τέλη του 2021. Οι εποπτικές αρχές εντόπισαν ζητήματα με τον τρόπο με τον οποίο γινόταν η διαχείριση της  η τράπεζας, τα οποία, όπως είπαν, θα μπορούσαν να επιδείνωναν την επίδραση ενός δυσμενούς σοκ. Επισήμαναν ορισμένες από τις ελλείψεις ως «απαιτούν άμεση προσοχή».

Παρά τις προειδοποιήσεις, η τράπεζα δεν έλυσε τα προβλήματα. Δεν είναι σαφές ποιες ενέργειες έλαβαν στη συνέχεια οι ρυθμιστικές αρχές, πέρα από το να αφαιρέσουν τη διοίκηση της τράπεζας από την αξιολόγηση της «δίκαιης» απόδοσης και να την αντικαταστήσουν με μια που συνοδεύεται από αυτόματη απαγόρευση της SVB να αγοράζει άλλες τράπεζες.

Νομοθέτες στα αντίθετα άκρα του πολιτικού φάσματος – Ο Γουόρεν και ο Ρικ Σκοτ, Ρεπουμπλικανός γερουσιαστής για τη Φλόριντα – ζήτησαν να αντικατασταθεί ο εσωτερικός επόπτης που επιβλέπει την κεντρική τράπεζα με γενικό επιθεωρητή με ενισχυμένες εξουσίες που θα προτείνει ο πρόεδρος.

«Αυτό τουλάχιστον ενισχύει την αίσθηση στο ευρύ κοινό ότι θα υπάρξουν πραγματικά διδάγματα», λέει ο Άντριου Λεβίν, βετεράνος της Fed εδώ και δύο δεκαετίες που τώρα διδάσκει στο Dartmouth College, ο οποίος θεωρεί τέτοιο βήμα ως «επιτακτικό». Κάλεσε επίσης τη Fed να ξεκινήσει εθελοντικά stress test για μεσαίου μεγέθους τράπεζες, παρόμοια με τις αναθεωρήσεις κεφαλαίων που βοήθησαν να κατευναστεί ο πανικός που προέκυψε από την παγκόσμια οικονομική κρίση.

Πέρα από αυτό, οι απόψεις διίστανται μεταξύ εκείνων που πιστεύουν ότι οι ρυθμιστικές αλλαγές του 2018 πρέπει να αναιρεθούν και εκείνων που αντ’ αυτού αποδίδουν την καταστροφή στις αποτυχίες της Fed.

Η κυβέρνηση Μπάιντεν τάχθηκε με το μέρος του πρώτου στρατοπέδου, ζητώντας την ανατροπή των κανόνων της εποχής Τραμπ που χαλάρωσαν την εποπτεία μικρότερων τραπεζών.

Αυτό θα σήμαινε συχνότερα stress test, πιο αυστηρές απαιτήσεις κεφαλαίου και ρευστότητας και αναβίωση της απαίτησης να υποβάλλει κάθε ίδρυμα μια «διαθήκη εν ζωή» εξηγώντας τα βήματα που πρέπει να ληφθούν για την ασφαλή διαχείριση της αποτυχίας του. Ακόμη και χωρίς νέα νομοθεσία, ο Μπαρ άφησε να εννοηθεί ότι η Fed ετοιμάζεται να ενισχύσει τους δικούς της κανόνες που διέπουν τις μεσαίες τράπεζες. Αλλά αυτή η διαδικασία είναι πιθανό να διαρκέσει χρόνια.

«Το ερώτημα είναι πώς μπορούμε να επιτύχουμε την εποπτεία για άλλη μια φορά να πιέσει και να ερευνήσει τη διοίκηση σχετικά με το σενάριο βάσης», λέει ο Νταλίπ Σινγκ, ο οποίος στο παρελθόν ηγήθηκε του ομίλου αγορών στη Fed της Νέας Υόρκης προτού υπηρετήσει ως αναπληρωτής διευθυντής του Εθνικού Οικονομικού Συμβουλίου του Μπάιντεν. «Πώς μπορούμε να διασφαλίσουμε ότι οι επόπτες θέτουν άβολες ερωτήσεις και τουλάχιστον να αναστατώσουν τους επικεφαλής της διοίκησης ώστε να δουν τα τυφλά σημεία τους;»

Ενώ η κυβέρνηση Μπάιντεν βλέπει αδυναμία στις μεταρρυθμίσεις που πέρασε ο προκάτοχός της, οι Ρεπουμπλικάνοι κατηγορούν τη Fed για την αποτυχία να παράσχει επαρκή εποπτεία εντός των υφιστάμενων κανόνων.

Ορισμένοι αξιωματούχοι εντός της Fed έχουν επιχειρηματολογήσει κατά των εκτεταμένων αλλαγών του ρυθμιστικού καθεστώτος. Ανάμεσά τους είναι η Μισέλ Μπάουμαν – μέλος του διοικητικού συμβουλίου διοίκησης της Fed που διορίστηκε από τον Τραμπ – η οποία είπε πρόσφατα ότι, ενώ «μπορεί να δικαιολογούνται κάποιες αλλαγές», οι χρεοκοπίες τραπεζών δεν αποτελούσαν «κατηγορητήριο εναντίον του ευρύτερου ρυθμιστικού πλαισίου».

Οι προτάσεις για νέους κανονισμούς έχουν προκαλέσει ακόμη πιο έντονες επιθέσεις από ορισμένους Ρεπουμπλικάνους νομοθέτες.

«Νομίζω ότι αυτό μισούν οι άνθρωποι στην Ουάσιγκτον», είπε η Κέιτι Μπριτ, Ρεπουμπλικανή γερουσιαστής από την Αλαμπάμα, στον Μπαρ σε ακροάσεις στο Κογκρέσο που διερεύνησαν την κατάρρευση της SVB τον περασμένο μήνα. «Έχουμε κρίση και μπαίνεις εδώ χωρίς να ξέρεις αν έκανες ή όχι τη δουλειά σου. Λέτε ότι θέλετε ακόμη περισσότερα.

«Δεν είναι αυτός ο τρόπος που λειτουργούν τα πράγματα. Πρέπει να λογοδοτήσετε, ο καθένας από εσάς».