Σε βρασμό ψυχικής ορμής επιμένει ότι ήταν o Μπάμπης Αναγνωστόπουλος την ώρα της δολοφονίας της συζύγου του Καρολάιν Κράουτς σε μια ύστατη προσπάθεια να σπάσουν τα ισόβια στη δίκη που ξεκίνησε σήμερα μετά από τρεις διακοπές στο Μεικτό Ορκωτό Εφετείο της Αθήνας.

Για πρώτη φορά οι συνήγοροί του κατηγορουμένου πρότειναν έξι μάρτυρες υπεράσπισης του 35χρονου καταδικασθέντα, ανάμεσα τους και οι γονείς του οι οποίοι ήταν στην πρώτη δίκη.

Αποδέχομαι τις κατηγορίες όχι όμως με τον τρόπο που περιγράφονται στο σκεπτικό της απόφασης. Υπάρχει σφάλμα. Για τις πράξεις αυτές ντρέπομαι και σε καμία περίπτωση δεν ήθελα να βλάψω τη σύζυγό μου. Δεν είχα κανένα όφελος. Ό,τι αγαπούσα χάθηκε εκείνη την ημέρα. Ντρέπομαι για εκείνη την στιγμή και μισώ τον εαυτό μου. Ζητώ από όλους ένα μεγάλο συγγνώμη» είπε ο κατηγορούμενος με την έναρξη της διαδικασίας ενώ η υπεράσπιση επανέφερε ως αυτοτελή ισχυρισμό τον βρασμό ψυχικής ορμής.

Στη συνέχεια στο βήμα του μάρτυρα ανέβηκε και κατέθεσε ο αστυνομικός Χρ. Βαρδίκος, ο οποίος είχε πάρει αγκαλιά τη μικρή Λυδία και την είχε βγάλει έξω από τη μεζονέτα των Γλυκών Νερών μετά τη δολοφονία της μητέρας της.

«Υπηρετούσα τότε στην Άμεση Δράση. Γύρω στις 6: 15 το πρωί λάβαμε σήμα για άτομο που καλεί σε βοήθεια. Φτάσαμε άμεσα στο σημείο γιατί ήμασταν κοντά. Είδαμε μια γειτόνισσα που κράταγε ένα τηλέφωνο και το έχει σε ανοιχτή ακρόαση. Ακούσαμε μια ανδρική φωνή που φώναζε πνιχτά «βοήθεια μιας σκοτώνουν». Μας πήγε η γειτόνισσα στη πίσω πλευρά του σπιτιού και εκεί ήταν ένα παράθυρο που σαν πρώτη εικόνα φαίνονταν να ήταν παραβιασμένο. Όταν είδαμε ότι υπάρχει πιθανή διάρρηξη ενημερώσαμε το κέντρο και ήρθαν ενισχύσεις. Συνολικά ήμασταν στο σημείο πέντε αστυνομικοί. Μπήκαμε στο σπίτι οι τέσσερις. Στο υπόγειο δεν υπήρχε τίποτα ήταν όλα εντάξει. Ανεβήκαμε στο ισόγειο όπου ήταν η κουζίνα και το σαλόνι. Ανεβαίνοντας είδα ένα περιφραγμένο χώρο για κατοικίδια και εκεί υπήρχαν κόπρανα ζώου. Μετά στην αρχή του ισόγειο είδαμε το σκυλάκι νεκρό στη κουπαστή της σκάλας. Ανεβήκαμε στη σοφίτα και είδαμε μισάνοιχτη την πόρτα. Υπήρχε ένα κρεβάτι διπλό. Εκεί ήταν ξαπλωμένη μπρούμυτα με το κεφάλι κάτω η γυναίκα. Φαίνονταν ότι ήταν νεκρή. Αριστερά δεμένος σε χέρια και πόδια ήταν ο κατηγορούμενος. Το στόμα και τα ματιά του ήταν κλειστά με καφέ ταινία».

Πρόεδρος. Υπήρχε και το παιδί;

Μάρτυρας: Ναι, πάνω στο κρεβάτι με τα χέρια του στη μητέρα του. Ήταν μωρό δεν έκλαιγε όταν μπήκαμε εμείς. Γύρισε και μας κοίταξε.

Πρόεδρος: Το θύμα σε τι κατάσταση ήταν;

Μάρτυρας: Πισθάγκωνα δεμένο με ένα ύφασμα και επίσης δεμένο στο λαιμό με ύφασμα τύπου ότι την έχουν στραγγαλίσει

Πρόεδρος: Μετά τι έγινε;

Μάρτυρας: Πήρα το μωρό στην αγκαλιά. Οι συνάδελφοι μου έλυσαν τον κατηγορούμενο ο οποίος λύθηκε έκατσε στο κρεβάτι και άρχισε να σκουντάει τη νεκρή λέγοντας της «Καρολάιν αγάπη μου». Του είπαμε να απομακρυνθεί γιατί ήταν σκηνή εγκλήματος. Ζήτησε το μωρό του το έδωσα. Άρχισε μετά να κάνει κάποιες κινήσεις λίγο άγαρμπες …Σαν να θρηνούσε έχοντας το μωρό αγκαλιά. Του το πήραμε ευγενικά και του είπαμε να φύγουμε γιατί ήταν σκηνή εγκλήματος. Μας είπε ότι τους λήστεψαν 3 άντρες με πιστόλια.

Πρόεδρος: Ήταν σφιχτά δεμένος ο κατηγορούμενος;

Μάρτυρας: Απ΄ ότι ενημερώθηκα απ το συνάδελφο που τον έλυσε η ταινία στο λαιμό ήταν σφιχτά από τη μύτη και πάνω ήταν χαλαρά. Κατεβαίνοντας είδαμε το ζώο κρεμασμένο εκεί. Δεν υπήρξε καμία αντίδραση του κατηγορουμένου. Σαν να μην το είδε. Πέρασε και δεν ακούμπησε που λέμε.

Πρόεδρος: Από τη στιγμή που βγήκατε έξω τι έγινε;

Μάρτυρας: Εκεί άρχισαν πολλά περίεργα. Είδαμε ότι δεν υπήρχε ίχνος παραβίασης στο παράθυρο, ήταν απλά βγαλμένο. Μας έκανε εντύπωση η ψυχραιμία του. Υπήρχε μια πραότητα… Του έλεγα να πάρει κάποιον συγγενή του να πάρει το μωρό για εξετάσεις και μου έλεγε «όχι ακόμη θα πάρω σε λίγο». Από δική μου προτροπή του έδωσα το κινητό μου να πάρει τηλέφωνο τους γονείς του. Επέμενε ότι πήρε τηλέφωνο εκείνες τις στιγμές με τη μύτη.

Πρόεδρος: Τι εκδοχή σας έδωσε για το θάνατο της συζύγου του;

Μάρτυρας: Μας έλεγε ότι επειδή τον δέσανε στο λαιμό ότι λιποθυμούσε και ξυπνούσε και δεν είδε πως έγινε και πως δεν ήξερε ότι ήταν νεκρή.

Πρόεδρος: Δηλαδή η εντύπωση που σας έδωσε ήταν ότι ήταν σε πανικό;

Μάρτυρας: Ναι. Ότι ήταν σε πανικό, ότι τους είχαν ληστέψει και ότι δεν ήξερε ότι η γυναίκα του ήταν νεκρή. Μόλις κατεβήκαμε κάτω ο βοηθός μου είπε: «Αυτός το έκανε». Και αυτό το αναφέραμε μάλιστα.

Πολιτική Αγωγή: Ήταν ψύχραιμος η ψυχρός;

Μάρτυρας: Και τα δύο.

Πολιτική Αγωγή: Της έλεγε είσαι καλά αγάπη μου ενώ ήταν νεκρή; Τι λέει σε εσάς αυτό;

Μάρτυρας: Σε μένα τι λέει; Ας μη το πω καλύτερα εδώ στο δικαστήριο, ας τα πουν οι ειδικοί.

Υπεράσπιση: Είδατε ένα καλά σκηνοθετημένο σκηνικό μέσα στο σπίτι ή πρόχειρο;

Μάρτυρας: Ήταν σκηνοθετημένο. Μπορεί να υπήρχε προχειρότητα, έλλειψη εμπειρίας. Δε θα πω αν ήταν καλά ή κακά, θα πω ότι ήταν κουτά, χαζά σκηνοθετημένο.

Στη συνέχεια, κατέθεσε ο αστυνομικός Κλεάνθης Αντωνόπουλος. Στην κατάθεσή του ο μάρτυρας περιέγραψε ως εξής τα όσα είδε και βίωσε όταν έφτασε στη μεζονέτα των Γλυκών Νερών. «Στο υπόγειο είδα το παράθυρο ακουμπισμένο δεν ήταν άτσαλα τοποθετημένο. Μου έκανε εντύπωση αυτό. Φτάσαμε στο ισόγειο και είδα το κλουβάκι του σκύλου και κόπρανα. Ανεβήκαμε πάνω και βλέπω το σκυλί κρεμασμένο, το λέω και μου σηκώνεται η τρίχα. Ακούσαμε μια πνιχτή φωνή να καλεί σε βοήθεια. Ακούγονταν σαν μεγάλος άνθρωπος. Μπαίνοντας στη σοφίτα βλέπω το μωρό να με κοιτάει στα μάτι με ηρεμία. Ακούμπαγε τα χέρια του πάνω στο άψυχο σώμα της μητέρας του. Μου έκανε εντύπωση πως το αφήσανε στο κρεβάτι και πως 2,5 ώρες μετά δεν είχε πέσει από αυτό. Είδα τον κατηγορούμενο δεμένο με σπάγκο και ταινία. Ζήτησα ένα μαχαίρι και άρχισα να τον λύνω..

Πρόεδρος: Η εντύπωση που σας ήταν ότι κινδυνεύει;

Μάρτυρας: Ναι νόμιζα ότι μπορεί να πεθάνει

Συνεχίζοντας ο μάρτυρας ανέφερε: «Είδα τη ταινία να πέφτει. Την είχε βάλλει ανάποδα όχι με την κόλλα στα μάτια, ανάποδα. Προφανώς για να μη κάνει ζημιά στα μάτια. Το δέσιμο στα χέρια και τα πόδια είχε μια χαλαρότητα. Με το που σηκώνεται πηγαίνει στη γυναίκα του την ακουμπάει μια στο ώμο και λέει «αγάπη μου», αν θυμάμαι καλά

Πρόεδρος. Πως ήταν το θύμα;

Μάρτυρας: Ήταν παγωμένη. Ήταν πρόχειρα δεμένη με ένα ρούχο. Μου έκανε και αυτό εντύπωση πως το θύμα ήταν δεμένο με ρούχο και ο κατηγορούμενος με σπάγκο. Ο κατηγορούμενος πήγε μια φορά στο θύμα και μετά δεν ασχολήθηκε άλλο, καθόλου. Όταν ο συνάδελφός μου του είπε «τελείωσε» είχε καμία αντίδραση. Μας  έλεγε ότι μπήκαν τρεις με όπλο. Μας περιέγραψε και τη μάρκα του όπλου, κάτι που στα 20 χρόνια που υπηρετώ αυτό δεν έχει γίνει ποτέ. Μας είπε ότι εκείνον δεν τον σκότωσαν γιατί ήταν ψύχραιμος και ότι η Καραλάιν φώναζε και προσπαθούσε να αντισταθεί. Δεν είπε μια φορά «καταστράφηκα, τι έπαθα;». Εγώ είπα και στο ανθρωποκτονιών όταν πήγα να καταθέσω ότι αυτός το έχει κάνει. Μου είπαν «καλύτερα ένας ένοχος έξω παρά ένας αθώος στη φυλακή» εξηγώντας μου ότι δεν υπάρχουν αποδείξεις.