Οι επερχόμενες εκλογές θα διεξαχθούν με το σύστημα της απλής αναλογικής, όπως αυτό ψηφίστηκε από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ με το ν. 4406/2016. Για πολλά χρόνια στην δημόσια συζήτηση τα κόμματα της Αριστεράς διεκδικούσαν την υιοθέτηση της απλής αναλογικής ως ένα σύστημα δικαιότερο που αποτυπώνει καλύτερα την λαϊκή βούληση και το εκλογικό αποτέλεσμα. Επειδή δύσκολα μπορεί κανείς να διαφωνήσει με μια τόσο ωραιοποιημένη και ηθικά φορτισμένη επιλογή, ιδίως μάλιστα όταν χώρες της Δυτικής Ευρώπης εμφανίζονται ως παραδείγματα επιτυχημένης εφαρμογής, πολλοί θέτουν το ερώτημα γιατί η Ν.Δ. τίθεται παραδοσιακά υπέρ των συστημάτων που εξασφαλίζουν σταθερές και αυτοδύναμες Κυβερνήσεις.
α) Πρώτα απ’ όλα η γνώση και οι μνήμες της ουσιαστικής ακυβερνησίας που προκλήθηκε από τις διαδοχικές εκλογικές αναμετρήσεις των ετών 1989-1990 αλλά και στη συνέχεια οι δυσκολίες διακυβέρνησης της χώρας από μια κυβέρνηση οριακής πλειοψηφίας, θα έπρεπε να είναι αρκούντως διδακτικές, ώστε οι επόμενες κυβερνήσεις να αποφύγουν να αποτολμήσουν παρόμοια εγχειρήματα. Ο ΣΥΡΙΖΑ ωστόσο, σε μια ακόμα κίνηση ελαφρότητας, προχώρησε στην υιοθέτηση της απλής αναλογικής: τα αποτελέσματα τα βιώσαμε ήδη στον χώρο της αυτοδιοίκησης με χάος και αδυναμία λήψης αποφάσεων.
β) Η απλή αναλογική προϋποθέτει στη βάση της μια πολιτική κουλτούρα συναινέσεων και προγραμματικών συγκλίσεων, που στην Ελλάδα δεν υφίσταται, ακόμα και μεταξύ σχηματισμών όμορου ιδεολογικού περιεχομένου. Μπορούμε να επικαλούμαστε την Γερμανία ή την Ολλανδία ή όποια άλλη χώρα με παρόμοια εκλογικά συστήματα, αλλά η ειλικρινής αποτύπωση της δικής μας πραγματικότητα απέχει παρασάγγας.
γ) Το Σύνταγμά μας λειτουργεί αποτρεπτικά στο ενδεχόμενο ουσιαστικών μετεκλογικών συνεργασιών. Η διαδικασία των διερευνητικών εντολών του άρθρου 37 δίδει ένα χρονικό διάστημα 10 περίπου ημερών για τον σχηματισμό κυβέρνησης συνεργασίας, διαφορετικά προβλέπεται προκήρυξη νέων εκλογών. Αν προεκλογικά, όταν και υπάρχει επάρκεια χρόνου, είναι αδύνατο να προκύψουν συμπράξεις στη διαμόρφωση κοινών προγραμματικών θέσεων, πόσο πιθανό είναι να συμβεί αυτό μετά τις εκλογές, υπό το ασφυκτικό συνταγματικό χρονικό πλαίσιο; Μοιραία, οι μετεκλογικές συγκλήσεις καταλήγουν συχνά σε απλές διευθετήσεις ή πολιτικούς καιροσκοπισμούς τύπου ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ.
Τα παραδείγματα άλλων χωρών δεν είναι ενδεικτικά διότι οι συνταγματικές τους προβλέψεις επιτρέπουν την αναζήτηση σχηματισμού κυβέρνησης συνεργασίας επί μήνες. Στην Ελλάδα τέτοιο ενδεχόμενο δεν είναι ούτε συνταγματικά ούτε πολιτικά ανεκτό.
δ) Τις ανωτέρω προβληματικές ενισχύει ο Πρωθυπουργοκεντρικός χαρακτήρας του Συντάγματός μας, σε συνδυασμό με την αδυναμία του κράτους να λειτουργήσει δίχως πολιτική επιστασία. Είναι αδιαμφισβήτητο ότι τόσο η εκτελεστική όσο και η νομοθετική εξουσία έχουν στο επίκεντρό τους τον Πρωθυπουργό, ως εκφραστή και φορέα των πρωτοβουλιών της κυβερνητικής βούλησης. Αδυναμία σχηματισμού κυβέρνησης οδηγεί αναπόφευκτα σε παράλυση του κρατικού μηχανισμού, δεδομένης και της από καιρού κατάργησης των μονίμων γραμματέων στα Υπουργεία που εξασφάλιζαν την συνέχεια της λειτουργίας του Κράτους.
Ας μη γελιόμαστε. Το σύστημα της απλής αναλογικής για την Ελλάδα και τις συνθήκες της είναι όχι απλά δυσλειτουργικό, αλλά και δυνητικά επικίνδυνο σε μια περίοδο οικονομικής κρίσης και έντονων γεωπολιτικών μεταβολών. Η υιοθέτηση της από τον ΣΥΡΙΖΑ δεν ήταν παρά μια συνειδητή και επικίνδυνη για τη χώρα επένδυση στην αποσταθεροποίηση .
Ο πολίτης με την ψήφο του στις εκλογές της 21ης Μαΐου πρέπει να δώσει το μήνυμα σταθερότητας και ασφάλειας που ο τόπος έχει ανάγκη. Η ψήφος στη Νέα Δημοκρατία και τον Κυριάκο Μητσοτάκη είναι η μόνη επιλογή ευθύνης.
