Θα άλλαζε κάποιος γνώμη και θα πειθόταν απ’ το ντιμπέιτ των πολιτικών αρχηγών του κοινοβουλευτισμού; Μάλλον όχι και παρά το ακόμη μεγάλο ποσοστό των αναποφάσιστων. Οι κομματικοί στρατοί θα είδαν τον αρχηγό τους καλύτερο, ο ενδιάμεσος κόσμος δεν θα είδε πιθανώς καθόλου απ’ την proxy τηλεμαχία.

Και αυτοί που αποτελούν την κρίσιμη μάζα για την εκλογική έκβαση ίσως κούνησαν το κεφάλι τους συναινετικά αλλά και χωρίς να πουν τι σκέφτονται. Εξαίρεση ο Βελόπουλος που έχει ζωτικό χώρο να ξαναμπεί στην Βουλή και του δόθηκε η ευκαιρία να συνομιλήσει με αυτό το κοινό ακόμη και με τον γνωστό του ανορθολογισμό.

Σε μια γενικά εικόνα ο Κυριάκος Μητσοτάκης επιχείρησε να δώσει την αίσθηση της συνέχειας της διακυβέρνησής του αν και αφήνοντας αναπάντητα ερωτήματα για την μέγιστη σκιά των υποκλοπών – εδώ ήταν αμήχανος και δεν απάντησε επαρκώς- αλλά και του σχεδίου που έχει για την συγκράτηση του πληθωρισμού.

Πολιτική αλλαγή

Ο Αλέξης Τσίπρας με δεδομένη την επικοινωνιακή του ικανότητα επανέλαβε την αναγκαιότητα της πολιτικής αλλαγής (το είπε τέσσερις φορές στο τελικό του μήνυμα) μέσω της απλής αναλογικής της 21ης Μάη.

«Της «απλής λογικής», συμπλήρωσε. Ο Νίκος Ανδρουλάκης – για πρώτη του φορά σε τηλεμαχία- στάθηκε καλά αν και χορογραφώντας στον χώρο που είχε καταλάβει ο Τσίπρας. Πλην του άρθρου 16 για τα μη κρατικά ΑΕΙ.

Είχε ενδιαφέρον η θέση του για διασύνδεση της απιλιγνιτοποίησης με τις επενδύσεις, τα δίκτυα και την αποθήκευση αλλά δεν αποσαφηνίστηκε επαρκώς- εδώ ή ευθύνη είναι στο περιορισμένο του χρόνου και όχι στον Πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ. Πάντως άχαρο σε θεματική για την οικονομία να ερωτάται για τις συγκλίσεις με τα άλλα κόμματα και στην θεματική για την εξωτερική πολτική γιατί δεν συναντήθηκε με τον…Μητσοτάκη.

Ο Δημήτρης Κουτσούμπας επανακοινοποίησε πως το ΚΚΕ δεν μπαίνει καν σε μια κουβέντα διαχείρισης έχοντας όμως θολό σημείο την συμμετοχή του λαού και σε ποιο βαθμό σε ένα μελλοντικό σενάριο ριζικής μεταβολής. Η παγίδευση στο μοντέλο του θυμόσοφου ήταν στα αρνητικά της παρουσίας του ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ αν και τα σήματα που ήθελε να αποστείλει στο κοινό του πήγαν και με το παραπάνω.

Ο Βαρουφάκης στόχευσε στους νέους αν και εδώ ήταν θολό το σχέδιο για διέξοδο από το 4ο μνημόνιο (όπως είπε). Ο Βελόπουλος αλίευσε απ’ τα ξενοίκιαστα διαμερίσματα της δεξιάς πολυκατοικίας με όρους έμπειρου τηλεπωλητή.

Διαφάνηκε πως για τον Κυριάκο Μητσοτάκη υπάρχει επίσης ασάφεια στην πιο επείγουσα διαχείριση που απαιτεί η εποχή της ακρίβειας. Δεσμεύτηκε για επέκταση του market pass, όμως την ίδια στιγμή αυτό είναι αναιρετικό της ίδιας της στρατηγικής του. Φιλελεύθερος με κουπόνια και επιδόματα ή με στόχο την διεύρυνση της παραγωγής; Στα δυνατά του σημεία η αίσθηση μέλλοντος για τις δεσμεύσεις του.

Τσίπρας και Ανδρουλάκης

Ο Αλέξης Τσίπρας έχει πρόγραμμα αλλά δεν ήταν πειστικός στους όρους κοστολόγησής του. Δεν μπορεί να ασπάζεσαι τις δυσοίωνες οικονομικές προβλέψεις του Αλέκου Παπαδόπουλου- σωστές δε- και να μην προσέχεις σημείο -σημείο τι θα θες να κάνεις. Πάντως η πρόσφατη πρόταση του για ΠΝΠ με ακύρωση πλειστηριασμών της πρώτης κατοικίας, κατάργηση της ΕΒΕ και μείωση τιμών στα βασικά είδη, είναι όντως μιας χειροπιαστή αιχμή που πάντως δεν την ακούσαμε στο ντιμπέιτ. Το «γκολ» που έβαλε ήταν ο τρόπος που πίεσε για τις υποκλοπές τον Μητσοτάκη και η εικόνα πως το παίρνει πάνω του.

Και παρά του γεγονότος πως ο Νίκος Ανδρουλάκης στο πεδίο των θεσμών, ήταν πιο σκληρός απέναντι στον Μητσοτάκη μιλώντας για τον επικίνδυνο «δρόμο προς την Ουγγαρία». Συνέκλιναν πάντως οι Τσίπρας – Ανδρουλάκης στο αφήγημα πως η χώρα «πρέπει να γίνει εκ νέου ευρωπαική» και προφανώς με μομφή για τους θεσμούς επί ημερών της ΝΔ. Αμήχανος ήταν ο Τσίπρας στο θέμα των συνταξιούχων προδίδοντας πως η απουσία συνολικού και έγκαιρου αναστοχασμού στις κυβερνητικές ημέρες του ΣΥΡΙΖΑ, αντανακλά πάντα και στον τελικό εκφραστή της στρατηγικής που είναι ο πολιτικός αρχηγός.

Οι υποκλοπές

Αμήχανος ο Μητσοτάκης στις υποκλοπές, ήταν δυσάρεστο για εκείνον πως το όλο θέμα- σκάνδαλο (μίλησε κι ο ίδιος για σκάνδαλο πρώτη φορά) ανακινήθηκε με όρους τηλεοπτικού γεγονότος μετά την έξοχη ερώτηση της Ράνιας Τζίμα. Ο Μητσοτάκης περιέγραψε την Μύκονο- διεθνή προορισμό πάνω από 8 δεκαετίες- ως τόπο ανομίας επινοώντας τα νέα του πλωτά Εξάρχεια. Συνήθως αυτό δεν πάει καλά και επίσης το μοντέλο Μύκονος είναι εγγύτερα στην δική του ιδεολογία.

Συνόψισε πάντως στο μήνυμα του πως επί ημερών του η χώρα ήταν ασφαλής, παρά τις διαδοχικές κρίσεις και αυτό δεν είναι αμελητέο επιχείρημα για τους μεσαίους και τους συνταξιούχους.Ο Τσίπρας απευθύνθηκε σε όλους – συνεχίζοντας μια υπερπαραταξιακή στρατηγική αλίευσης.

Ο Νίκος Ανδρουλάκης δεν έταξε πολλά ξορκίζοντας βερμπαλισμούς. Ο Κουτσούμπας προεξόφλησε πως η επόμενη κυβέρνηση θα είναι σαφώς και δεδομένα αντιλαική. Η συνέχεια στην κάλπη.