Οι οκτώ φορές που ο Ολυμπιακός πάλεψε για την κορυφή της Ευρώπης

Από το Τελ Αβίβ το μακρινό 1994, μέχρι το Κάουνας τη φετινή σεζόν. Ο Ολυμπιακός έχει γράψει τη δική του ιστορία στη Euroleague συμμετέχοντας συνολικά σε εννέα τελικούς (μαζί με τον αποψινό). Οι Ερυθρόλευκοι απέναντι στη Ρεάλ Μαδρίτης θα επιδιώξουν να κατακτήσουν το τέταρτο τρόπαιο της ιστορίας τους, κλείνοντας με τον καλύτερο τρόπο μια άκρως επιτυχημένη ευρωπαϊκή σεζόν.

Πριν το Κάουνας, οι Πειραιώτες έχουν πάρει μέρος σε άλλους οκτώ τελικούς. Άλλοι επιτυχημένοι και άλλοι όχι. Έτσι είναι ο αθλητισμός άλλωστε. Πότε νικάς και πότε χάνεις. Τo10.gr, λοιπόν, θυμάται και σας παρουσιάζει τι έχει κάνει η ελληνική ομάδα όσες φορές κατάφερε να φτάσει μέχρι το τέλος της διαδρομής.

Η πρώτη φορά στο Τελ Αβίβ

Το 1994 στο Ισραήλ ο Ολυμπιακός καταφέρνει να ξεπεράσει το εμπόδιο του «αιώνιου» αντιπάλου του και παίρνει την πρόκριση για τον πρώτο τελικό της ιστορίας του όπου θα αντιμετώπιζε την Μπανταλόνα του Ζέλικο Ομπράντοβιτς που θεωρούνταν και το φαβορί.

Η υπερπροσπάθεια του ημιτελικού δεν εμπόδισε το σύνολο του Γιάννη Ιωαννίδη να είναι μπροστά στο σκορ λίγα δευτερόλεπτα πριν το φινάλε. Ωστόσο, ένα τρίποντο του Κορνίλιους Τόμπσον διαμόρφωσε το τελικό 59-57 που χάρισε και τον τίτλο στους Ισπανούς.

Το ανυπέρβλητο εμπόδιο της Ρεάλ Μαδρίτης

Την αμέσως επόμενη σεζόν ο Ολυμπιακός θα έδινε το παρόν σε άλλο ένα Final Four. Εκείνο του 1995. Ο Παναθηναϊκός δεν μπόρεσε ούτε εκείνη τη φορά να σταματήσει την ομάδα του Γιάννη Ιωαννίδη που πέρασε στον τελικό, όπου τον περίμενε άλλη μια ισπανική ομάδα. Η Ρεάλ Μαδρίτης.

Ωστόσο σε ακόμα έναν τελικό δεν ήρθε το πολυπόθητο αποτέλεσμα. Οι «μερένχες» του σπουδαίου Άρβιντας Σαμπόνις και του Τζο Αρλαόυκας δεν είχε πάει απλά για να χάσει. Ήταν το φαβορί και το απέδειξε στο παρκέ, παίρνοντας τη νίκη με το τελικό 73-61.

Ρώμη του… αγαπημένη

Ό,τι δεν κατάφερε σε δύο τελικούς το κατάφερε στη Ρώμη. Η ομάδα του Ντούσαν Ίβκοβιτς επέστρεψε το 1997 σε Final Four. Αυτή τη φορά ήταν αποφασισμένη. Η Ολίμπια Λιουμπλιάνας δεν είχε τη δύναμη να σταματήσει τον «κόκκινο τυφώνα» και έτσι ήρθε ο τελικός.

Εκεί περίμενε η Μπαρτσελόνα. Μια εξαιρετική ομάδα υπό τις οδηγίες του σπουδαίου Αϊτο Ρενέσες. Ο Ντέιβιντ Ρίβερς όμως δεν είχε καμία διάθεση να φύγει με σκυμμένο το κεφάλι. Μετά τη μεγάλη εμφάνιση του ημιτελικού, ήρθε ο τελικός να αποδείξει την εξαιρετική κατάσταση στην οποία είχε βρεθεί. Φέρνοντας το πρώτο τρόπαιο στον Πειραιά.

Επιστροφή 13 χρόνια μετά

Για περίπου δέκα χρόνια ο Ολυμπιακός δεν είχε τις ίδιες επιτυχίες με τη δεκαετία του ’90. Τα λεγόμενα zeros (’00) δεν είχαν… φερθεί καλά στους Ερυθρόλευκους. Ωστόσο, οι Πειραιώτες άφησαν πίσω τους την ήττα στον ημιτελικό του 2009 και έναν χρόνο μετά έκαναν αυτό που επιθυμούσαν διακαώς.

Το 2010, και πάλι στο Παρίσι, οι Ερυθρόλευκοι πέρασαν δύσκολα το εμπόδιο της Παρτίζαν στον ημιτελικό με ένα καλάθι του Τζος Τσίλντρες. Στον τελικό όμως περίμενε η Μπαρτσελόνα. Το σύνολο του Τσάβι Πασκουάλ επιβλήθηκε 86-68 και πήρε τη Euroleague.

Το θαύμα της Πόλης

Δύο χρόνια αργότερα, το 2012, ο Ολυμπιακός εμφανίστηκε σε Final Four εντελώς διαφορετικός. Ο Βασίλης Σπανούλης ήταν ο αδιαμφισβήτητος ηγέτης, έχοντας όμως αρκετά νεαρά παιδιά δίπλα του. Ο «Kill Bill» έκανε μεγάλη εμφάνιση στον ημιτελικό και έστειλε τους Πειραιώτες στον τελικό.

Η πανίσχυρη ΤΣΣΚΑ περίμενε να έχει εύκολο έργο. Η διαφορά δυναμικότητας ήταν μεγάλη. Το +19 των Ρώσων στο τελείωμα της τρίτης περιόδου έδειχνε να λήγει τη σεμνή τελετή. Τα φοβερά «μωρά» του αείμνηστου Ίβκοβιτς έκαναν το θαύμα στην Κωνσταντινούπολη και με το καλάθι του Γιώργου Πρίντεζη να διαμορφώνει το τελικό 62-61 τρέλαναν όλη την Ευρώπη.

Το ιστορικό back to back

Την αμέσως επόμενη σεζόν ακόμα ένα Final Four ήρθε για τους Ερυθρόλευκους. Η ομάδα του Γιώργου Μπαρτζώκα πέρασε… αέρα από την ΤΣΣΚΑ με τρομερό μπάσκετ και προκρίθηκε στον τελικό του Λονδίνου. Εκεί θα έφτανε λίγο αργότερα η Ρεάλ Μαδρίτης.

Η πρώτη περίοδος ήταν αρκετά δύσκολη, φτάνοντας στο -17 για τους Πειραιώτες. Η επιστροφή έγινε στο δεύτερο δεκάλεπτο, αλλά χρειαζόταν και κάτι παραπάνω. Φυσικά γι’ αυτό υπήρχε ο Βασίλης Σπανούλης. Η τρομερή εμφάνιση του Έλληνα θρύλου γύρισε τούμπα το ματς και έφερε το δεύτερο σερί ευρωπαϊκό με το ιστορικό 100-88. Κάτι που είχε πετύχει μόνο η διαβόητη Γιουκοπλάστιγκα και θα έκανε μερικά χρόνια μετά και η Αναντολού Έφες.

Ο πρώτος… εκτός έδρας τελικός

Ένα διάλειμμα μίας σεζόν και ο Ολυμπιακός επέστρεψε στη γιορτή του μπάσκετ. Στη Μαδρίτη πρώτος αντίπαλος ήταν η ΤΣΣΚΑ. Οι Ρώσοι είχαν το προβάδισμα σχεδόν σε όλο το ματς. Τα πράγματα ήταν δύσκολα, ειδικά από την στιγμή που ο Σπανούλης ήταν άστοχος. Ο αρχηγός των Ερυθρόλευκων όμως «ξύπνησε» όταν έπρεπε και έστειλε την ομάδα του στον τελικό.

Δυστυχώς για την ομάδα του Γιάννη Σφαιρόπουλου αντίπαλος ήταν η Ρεάλ. Μέσα στην έδρα της, με τον κόσμο της στο πλευρό της. Η μεγάλη εμφάνιση του Τζέισι Κάρολ και του Αντρέας Νοτσιόνι χάρισε το τρόπαιο στους «μερένχες» επικρατώντας με σκορ 78-59.

Στο… ίδιο έργο θεατές

Το 2017 ο Ολυμπιακός επέστρεψε σε Final Four. Αυτή τη φορά στην αγαπημένη του Πόλη. Αντίπαλος στον ημιτελικό ξανά η ΤΣΣΚΑ. Το σενάριο ίδιο. Μπροστά οι Ρώσοι, ο Σπανούλης βάζει τα μεγάλα σουτ και οι Πειραιώτες είναι στον τελικό.

Το σενάριο όμως παρέμεινε ίδιο. Πριν δύο χρόνια ήταν η Ρεάλ στη Μαδρίτη. Τότε ήταν η Φενέρμπαχτσε στην Κωνσταντινούπολη. Οι Τούρκοι κατέκλεισαν το γήπεδο και αποδείχθηκαν ανυπέρβλητο εμπόδιο για τους παίκτες του Γιάννη Σφαιρόπουλου με το 80-64.

Αυτός ήταν και ο τελευταίος τελικός για τον Ολυμπιακό. Αφού πέρυσι το καλάθι του Βασίλιε Μίσιτς του στέρησε αυτό το επίτευγμα. Απόψε έχει άλλη μία ευκαιρία. Αυτή τη φορά θα έχει και τον δικό του κόσμο στο πλευρό του. Σε αντίθεση με τις δύο τελευταίες. Ελπίζοντας το αποτέλεσμα να είναι διαφορετικό.