Κρατήστε δύο πράγματα από την δήλωση του Αλέξη Τσίπρα έξω απ’ το Προεδρικό Μέγαρο –που δεν έκανε χρήση της διερευνητικής εντολής από την Πρόεδρο: την πρώτη αυτοκριτική με το «προσωπικά αναλαμβάνω ακέραια την ευθύνη γι’ αυτό το αποτέλεσμα» και το «να παραμείνει η Αριστερά, ο ΣΥΡΙΖΑ, βασικός κορμός και εκφραστής των λαϊκών αγώνων και διεκδικήσεων».
Με αυτά στον νου του, θα πάει την Τετάρτη στη δύσκολη συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής του κόμματος (η συνεδρίαση θα ανοίξει με ομιλία του Αλέξη Τσίπρα, στις 17:00) για να διαμορφώσει μια φαστ τρακ στρατηγική μερικών εβδομάδων μέχρι την επόμενη κάλπη της 25ης Ιούνη.
Στο πρώτο σκέλος, με βεβαιότητα θα μιλήσει και για τις δικές του ευθύνες για την βαριά στρατηγική ήττα. Για το δεύτερο, υπάρχει ήδη μια συζήτηση στον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ για το τι πλεύση πρέπει να έχουν μέχρι τις εκλογές. Ήδη γίνεται μια κριτική από κορυφαία στελέχη πως και το μήνυμα ήταν θολό ως τώρα λόγω της εμμονής ή και επιλογής για την προοδευτικής διακυβέρνηση ή και συμπόρευση.
Και πώς τώρα είναι μονόδρομος να ξαναπάνε αριστερά, να μιλήσουν στα ευάλωτα στρώματα, στις αριστερόστροφες δεξαμενές και με εκείνη ακριβώς την ρητορική που δεν θα αναιρεί μια προσπάθεια να επαναπροσεταιριστούν το σύνολο του εκλογικού σώματος αλλά με έμφαση στο αριστερό μέρος του και προφανώς και με στόχευση να κινητοποιήσουν το αντιδεξιό κοινό που διαχύθηκε σε όμορους χώρους την προηγούμενη Κυριακή.
Η γραμμή πάμε αριστερά θα είναι όπως φαίνεται και ένα σημείο όπου θα συναντώνται αύριο στην ΚΕ και στελέχη της Ομπρέλας αλλά και ευρύτερα κορυφαία στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ αν και σε αυτή την φάση λόγω κάλπης, τα εσωτερικά ρεύματα και τάσεις θα αποφύγουν τους υψηλούς τόνους ακριβώς για να μην χρεωθούν κάποιου είδους σπιράλ εσωστρέφειας που μπορεί να αποβεί καταστροφικό. Από την άλλη, ειδικό σημείο αυτές τις ημέρες θα είναι για τον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ η στάση του απέναντι στο ΠΑΣΟΚ.
Η απλή αναλογική «κάηκε» και το ενισχυμένο πλειοψηφικό διαμορφώνει όρους περιβάλλοντος δικομματισμού.
Τον έναν πόλο τον ξέρουμε και είναι η ΝΔ. Ο έτερος, επειδή ακριβώς από μεριάς Χαριλάου Τρικούπη θα υπάρξει προσπάθεια να είναι οι ίδιοι, θα είναι και η αιτία ενός μπρα ντε φερ στην προοδευτική περιοχή μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ.
Η Κουμουνδούρου θα επιχειρήσει να είναι εκείνη ο πόλος ανάσχεσης της παντοδυναμίας Μητσοτάκη και το φρένο σε μια ανοικοδόμηση ενός δικομματισμού αλά 2000 (ΝΔ-ΠΑΣΟΚ).
Από τον ΣΥΡΙΖΑ βέβαια θα δοθεί «γραμμή» προσεχτικού μαρκαρίσματος του Νίκου Ανδρουλάκη αλλά και ένταση του επιχειρήματος πως ένας κυρίαρχος Μητσοτάκης θα είναι «κίνδυνος για την Δημοκρατία». Πώς το είπε ο Τσίπρας έξω απ’ το Προεδρικό; «Φανταστείτε λοιπόν έναν παντοδύναμο, ανεξέλεγκτο ηγεμόνα πρωθυπουργό».
