Η σημερινή συνάντηση των πολιτικών αρχηγών με την πρόεδρο της Δημοκρατίας δεν απέβη ακριβώς άκαρπη. Ουσιαστικά, επιβεβαίωσε τις προθέσεις που είχαν ήδη εκφράσει: δεύτερες εκλογές.
Για τα τρία πρώτα κόμματα, ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ οι δεύτερες εκλογές αποτελούν στοίχημα παντοδυναμίας για τον πρώτο και πολιτικής καθιέρωσης (με ταυτοτικά χαρακτηριστικά) για τους δεύτερους.
Η ΝΔ στοχεύει σε 180 έδρες, με σκοπό τη συνταγματική αναθεώρηση και την ολοκλήρωση όσων είχε ξεκινήσει την προηγούμενη τετραετία, ειδικά στο πεδίο της «αποκρατικοποίησης» του κράτους.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, μία ημέρα πριν την έκτακτη σύγκλιση της Κεντρικής Επιτροπής του κόμματος, έχει άτυπα αποφασίσει ότι ξεκινά δεύτερη προεκλογική καμπάνια με την λογική ότι «η κάλπη είναι κενή». Λαμβάνοντας υπόψη τους λόγους της ηχηρής ήττας, αφού δεν κατάφερε να δείξει ένα ξεκάθαρο πολιτικό προφίλ στην κοινωνία, ο ΣΥΡΙΖΑ δίνει τη μάχη της μεγαλύτερης δυνατής νίκης. Δηλαδή, μία μάχη για ισχυρή αξιωματική αντιπολίτευση, που θα ασκεί έλεγχο στην κυβέρνηση.
Πάντως, θέμα αλλαγής προέδρου δεν τίθεται, τουλάχιστον μέχρι της 25 Ιουνίου. Πρέπει να σημειωθεί, επίσης, ότι ο Αλέξης Τσίπρας είναι ένας αγαπητός, δημοφιλής πρόεδρος στα μέλη του κόμματός του.
Το δε ΠΑΣΟΚ ουσιαστικά επανεφευρίσκει τον εαυτό του με νέο πρόεδρο και μάλιστα έναν άνθρωπο, τον Νίκο Ανδρουλάκη, που δεν είναι γνωστός στην ελληνική κοινωνία για την πολιτική του φυσιογνωμία, αφού υπήρξε επί χρόνια ευρωβουλευτής. Το ΠΑΣΟΚ επιθυμεί να πάρει από τον ΣΥΡΙΖΑ τις παραδοσιακές του ψήφους που αυτομόλησαν από το 2012 και έπειτα προς το κόμμα του Αλέξη Τσίπρα. Το δεύτερο στοίχημα του ΠΑΣΟΚ, είναι ο ίδιος ο Νίκος Ανδρουλάκης, ένα πολιτικός που θα συστηθεί ως αρχηγός κόμματος στο ευρύ κοινό και θα κληθεί να κερδίσει την εμπιστοσύνη των ψηφοφόρων.
Η πόλωση θα πλήξει τα μικρά κόμματα;
Ενδιαφέρον θα έχει να δούμε αν η αναπόφευκτη πόλωση των δεύτερων εκλογών επιδράσει στα μικρά κόμματα. Είδαμε για πρώτη φορά το νεοσύστατο ΝΙΚΗ, που κινείται βασικά στην βόρεια Ελλάδα, να είναι μία ανάσα πριν την Βουλή και την Πλεύση Ελευθερίας της Ζωής Κωνσταντοπούλου να εμφανίζεται στο πολιτικό σκηνικό με όρους κοινοβουλευτικής ένταξης. Θα απορροφηθούν αυτοί οι ψηφοφόροι από τα μεγάλα κομμάτα; Και αν ναι, πώς;
Όσο για το ΜεΡΑ25, η δική του επόμενη ημέρα είναι ένας πραγματικός γρίφος. Φαίνεται πως ακολούθησε την πορεία και άλλων νεοσύστατων κομμάτων, αυτήν της μίας κοινοβουλευτικής θητείας. Το ΜεΡΑ25 επιχείρησε να καλύψει το εξ αριστερών κενό που επέτρεψε ο ΣΥΡΙΖΑ να εμφανιστεί, επιλέγοντας μια -ασαφή- στροφή προς το κέντρο. Τώρα, οι πιθανότητες του ΜέΡΑ25 να εισέλθει στην βουλή δεν είναι υπέρ του με δεδομένη την πόλωση των δεύτερων εκλογών, οπότε μένει να φανεί αν θα συνεχίσει την πολιτική του δράση γενικώς.
