Ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν έχει τη γοητεία ενός ροκ σταρ στις προεκλογικές του συγκεντρώσεις.
Ξεκινά μιλώντας ήρεμα στο πλήθος, απευθύνεται στα θρησκευτικά του αισθήματα και κάποια στιγμή παίρνει φωτιά, αλωνίζει στη σκηνή, απειλεί τους εχθρούς της Τουρκίας και δεσμεύεται ότι με τον ίδιο στο τιμόνι θα κερδίσει επιτέλους τη θέση που της αξίζει στο παγκόσμιο σκηνικό.
Με αυτά τα λόγια οι New York Times εξηγούν γιατί στον β’ γύρο των εκλογών ο Τούρκος πρόεδρος έχει τη νίκη στο τσεπάκι του.
Στα 69 του κατάφερε να βγει μπροστά στην πιο σκληρή μάχη της πολιτικής του καριέρας, που μετρά 20 χρόνια στην πρώτη γραμμή, όταν όλοι εντός και εκτός Τουρκίας στοιχημάτιζαν πριν από τον α’ γύρο ότι είχε έρθει το τέλος του, γράφει η αμερικανική εφημερίδα.
Ο ασταμάτητος Ερντογάν
Έκτοτε δεν έχει σταματήσει να δίνει πολλές ομιλίες μέσα σε μία μέρα, με τις περισσότερες από αυτές να ξεπερνούν τα 40 λεπτά η καθεμία, εμμένοντας στα θέματα που τόσα χρόνια τον έχουν κρατήσει στην κορυφή.
Υπόσχεται, δηλαδή, ότι θα πολεμήσει τους ιμπεριαλιστές, την γνωστή κωδική λέξη για τη Δύση, υπενθυμίζοντας σε όλους τον αγώνα για την ανεξαρτησία από τις ευρωπαϊκές δυνάμεις που οδήγησε στην ίδρυση της Τουρκίας πριν από 100 χρόνια, προειδοποιεί για «παγίδες» και «σχέδια» εναντίον του τουρκικού έθνους, όπως η απόπειρα πραξικοπήματος εναντίον του το 2016 και καταφέρεται εναντίον των «οικονομικών εκτελεστών» και «των αιμοδιψών δανειστών», που κρύβονται, όπως λέει, πίσω από τις σημερινές οικονομικές δυσκολίες της χώρας.
Πέρα και πάνω από όλα επαναφέρει το αφήγημα της Γαλάζιας Πατρίδας, όποτε αισθάνεται ότι ο λαός χρειάζεται μια επιπλέον δόση εθνικισμού, και ανεβάζει ακόμα παραπάνω την ένταση στο κόκκινο, όπως έκανε πρόσφατα στην Κωνσταντινούπολη, μιλώντας για τη Μεγάλη Ρούμελη.
«Τα αδέρφια μας από τη Δυτική Θράκη, τη Βουλγαρία και τα Βαλκάνια δεν είναι μετανάστες αυτής της χώρας, είναι γνήσιοι γιοι της Τουρκίας», είπε χαρακτηριστικά.
Ο άνευρος Κιλιτσντάρογλου
Μπροστά σε αυτόν τον σίφουνα ο Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου δεν έχει χαρτιά για να παίξει που θα μπορούσαν να γυρίσουν το εκλογικό αποτέλεσμα υπέρ του. Επενδύοντας κατ’ αποκλειστικότητα στην αύξηση του πληθωρισμού και στην πτώση της λίρας με τα περιβόητα «πανάκριβα» κρεμμύδια στην κουζίνα του στον πρώτο γύρο, και θεωρώντας ότι ο καταστροφικός σεισμός της 6ης Φεβρουαρίου έχει κάνει τη μισή δουλειά για εκείνον και τον 6κομματικό συνασπισμό του, έχασε το τρένο για την προεδρία.
Ήταν μόνο θέμα προσωπικότητας η αναπάντεχη εξέλιξη της μη δικαίωσης των δημοσκοπήσεων που τον έβγαζαν σταθερά πρώτο ή μήπως η απουσία συγκεκριμένων εθνικιστικών υποσχέσεων και γενναίων «δώρων» που τον άφησαν εξαρχής να τρώει τη σκόνη του αντιπάλου του;
Είναι λες και ο ένας τα κάνει όλα σωστά και ο άλλος όλα λάθος, λένε οι αναλυτές που βλέπουν τον Κιλιτσντάρογλου να στήνεται στον τοίχο επειδή τα «βρήκε» με τον ηγέτη του τουρκικού ακροδεξιού κόμματος Zafer, τον Ουμίτ Οζντάγ, πικραίνοντας τους Κούρδους που τον στήριξαν μέχρι εδώ, όταν ο υπερεθνικιστής Σινάν Ογάν προσφέρει το 5.2% των ψήφων του στον Ερντογάν με αντάλλαγμα το νέο υπουργείο Εκτάκτων Καταστάσεων και χειροκροτείται γι’ αυτό.
Δίπλα στον Κιλιτσντάρογλου, που τα παίζει όλα για όλα υποσχόμενος ότι θα σβήσει όλα τα χρέη από τις πιστωτικές κάρτες, μοιάζει να στέκεται μόνο η 6κομματική αντιπολίτευση που τον έχρισε υποψήφιο της με μισή καρδιά και με πολλές διαφωνίες ανάμεσα στα μέλη της που δεν μπορούν να κρυφτούν από κανέναν.
Η επόμενη μέρα
Τι κι αν ο δημοφιλής δήμαρχος της Κωνταντινούπολης πηγαίνει πόρτα πόρτα για να κερδίσει την στήριξη και της τελευταίας νοικοκυράς και η Μεράλ Ακσενέρ του Καλού κόμματος ξιφουλκεί εναντίον του Ερντογάν κατηγορώντας τον ότι εξαιτίας της εχθρικής πολιτικής του προς την Αίγυπτο τα βρήκαν ο Φατάχ αλ Σίσι και ο Κυριάκος Μητσοτάκης με αποτέλεσμα να χαθεί η μισή «Γαζάζια Πατρίδα», και πάλι ο Κιλιτσντάρογλου είναι χαμένος από χέρι. Όλες οι τελευταίες δημοσκοπήσεις δείχνουν σαφή προβάδισμα στον Ερντογάν με 53,4 έναντι 46,6 του Κιλιτσάρογλου.
Η συμμετοχή του λαού είναι αυτή που θα καθορίσει τα τελικά ποσοστά στη γειτονική χώρα, λένε οι αναλυτές, που φαίνεται ήδη από τις ανταποκρίσεις από τα εδάφη της αυτές τις μέρες ότι έχει προχωρήσει ήδη στην επόμενη μέρα, διερωτώμενη για το πώς θα βελτιωθεί η οικονομία της.
Από τα παραπάνω είναι προφανές ότι αν ο Κιλιτσντάρογλου είχε καλό momentum, ο Ερντογάν είχε πάντα σωστότερο timing…