Αναζήτηση
Οι δεύτερες εκλογές, εξαιτίας του αποτελέσματος των πρώτων, έχουν εντελώς διαφορετικό χαρακτήρα: τώρα δεν παλεύουν δύο κόμματα για την κυβέρνηση, αλλά δύο κόμματα για την αντιπολίτευση.
Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει διαφορά 20 μονάδων από τη ΝΔ και σχεδόν 9 από ένα ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ που ήρθε πραγματικά με φόρα. Βέβαια, κανένας από τους δύο χώρους δεν κατάφερε να “κλέψει” από τη ΝΔ, όμως αυτήν την στιγμή έχουμε δύο σοβαρά τινά: ο ΣΥΡΙΖΑ είναι -ακόμη- σε σοκ και το ΠΑΣΟΚ εξακολουθεί να μην έχει εκτεθεί, ποντάροντας σε επιπλέον απώλειες από τον ΣΥΡΙΖΑ τις οποίες θα καρπωθεί.
Ταυτόχρονα, και οι δύο ποντάρουν σε απώλειες από τη ΝΔ. Το θέμα είναι πως το ΠΑΣΟΚ δεν έχει επ’ουδενί να ελπίζει στην αριστερή ψήφο, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ είναι υποχρεωμένος να την διεκδικήσει, όπως θα διεκδικήσει και την λαϊκή ψήφο.
Υπάρχει η πιθανότητα ο ΣΥΡΙΖΑ να χάσει τόσο πια πολύ και το ΠΑΣΟΚ να κερδίσει αντιστοίχως, ώστε να βρεθεί το κόμμα του Αλέξη Τσίπρα στην τρίτη θέση;
Θέλω να πω “όχι”, αλλά αυτές οι εκλογές ξέφυγαν από κάθε πλαίσιο μετρημένων πιθανοτήτων.
Οπότε, ας δούμε πού βρισκόμαστε 26 ημέρες πριν τις κάλπες. Ο ΣΥΡΙΖΑ ανασυγκροτείται με δύο νέες Επιτροπές, αλλά η περίπτωση Μαραντζίδη έχει ξεσηκώσει τις αντιδράσεις εξ αριστερών του εκτός του κόμματος, όπως, όμως και εντός.
Όσο δεν ξεκαθαρίζει το πεδίο γύρω από τον Νίκο Μαραντζίδη, ο ΣΥΡΙΖΑ -όσο κι αν φανεί περίεργο για μόνο ένα άτομο να χάνει και κόσμο και, κυρίως κάποιες σταθερές- θα είναι έρμαιο της ασάφειάς του.
Διότι είναι ένα πράγμα να πληρώσεις κάποιον πολιτικό αναλυτή, διαβόητο για τις αντικομμουνιστικές του θέσεις, για μία δουλειά ερευνητική και ένα εντελώς άλλο να τον έχεις επικεφαλής. Πολλώ δε μάλλον, όταν μία ημέρα μετά τις εκλογές έθετε ζήτημα αρχηγού για τον ΣΥΡΙΖΑ.
Από εκεί και πέρα, ο ΣΥΡΙΖΑ επισήμως ξεκινά αύριο, Τετάρτη, με την ομιλία του Αλέξη Τσίπρα στη Νίκαια. Αφού ο πρόεδρος του κόμματος είναι ο αδιαμφισβήτητος αρχηγός του κόμματος και πήρε πάνω του όλη την ευθύνη της ήττας, τώρα θα πρέπει να επικοινωνήσει την ταυτότητα του ΣΥΡΙΖΑ: είναι ένα αριστερό, προοδευτικό κόμμα που μπορεί να σταθεί ανάχωμα στη ΝΔ; Και, κυρίως, γιατί είναι το μοναδικό κόμμα που μπορεί να το κάνει;
Την ίδια στιγμή το ΠΑΣΟΚ του Ανδρουλάκη κάνει το ίδιο λάθος που έκανε και ο ΣΥΡΙΖΑ. Περιμένει, δηλαδή, να “έρθει μόνος του ο κόσμος”. Με τη μη εκλογή του Ανδρέα Λοβέρδου, οι δικοί του ψηφοφόροι δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι θα παραμείνουν ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ ΚΙΝΑΛ και στην κάλπη της 25ης Ιουνίου, ούτε και ότι θα πειστούν νέοι ψηφοφόροι να δώσουν το πολιτικό παρόν τους.
Το μεγάλο ατού του ΣΥΡΙΖΑ έναντι του ΠΑΣΟΚ, είναι ότι δεν του χρεώνεται καμία συγκυβέρνηση με τη ΝΔ και παραμένει ένα κόμμα με ριζοσπαστική παρουσία σε κρίσιμες περιόδους.
Το μεγάλο ατού του ΠΑΣΟΚ έναντι του ΣΥΡΙΖΑ, είναι ότι δεν ξέρουμε τον Νίκο Ανδρουλάκη, καθώς ο πολιτικός ήταν επί χρόνια στην ευρωβουλή και δεν “ανακατεύτηκε” με την ελληνική πολιτική σκηνή. Έτσι, εμφανίζεται -ακόμη κι αν δεν είναι- ως “φρέσκο” πρόσωπο.
Αν υπάρχει τρόπος να ανατραπούν οι συσχετισμοί, ναι, φυσικά και υπάρχει. Μέσα σε 26 ημέρες έχουν, ανά την ιστορία, ανατραπεί ολόκληρα καθεστώτα, πολλώ δε μάλλον συσχετισμοί.
Όμως, ο μοναδικός τρόπος που θα αποτελέσει εγγύηση επιτυχίας για τον ΣΥΡΙΖΑ, ώστε να καταφέρει να αυξήσει τα ποσοστά του και να αποτελέσει ισχυρή αντιπολίτευση, είναι να ξεπεράσει -άμεσα- το σοκ, να δείξει την πολιτική του ταυτότητα και να θυμηθεί την επαφή του με την κοινωνία, που πάντοτε υπήρξε το μεγαλύτερο όπλο στην φαρέτρα του.
