Ο αρχισυντάκτης Στέφεν Κλούσμαν αποχωρεί από το «Spiegel». Τη θέση του αναλαμβάνει ο Ντιρκ Κουρμπιουβάιτ.

Τη λιτή ανακοίνωση της διεύθυνσης του «Spiegel» μετέδωσαν την περασμένη Πέμπτη οι ιστότοποι Business Insider και dwdl.de.

Στα γερμανικά μέσα η είδηση πέρασε σχεδόν στα ψιλά. Αλλά στην Ελλάδα έσκασε σαν βόμβα: «Αποπέμφθηκε ο αρχισυντάκτης του “Spiegel” για τη “μικρή Μαρία” του Εβρου», ήταν ο τίτλος της είδησης στα ελληνικά μέσα.

Ηταν πράγματι η «μικρή Μαρία» η αιτία της αποχώρησης του Κλούσμαν; Οχι μόνον και όχι κυρίως. Η υπόθεση αυτή είναι μόνο μία ψηφίδα στον αδυσώπητο πόλεμο εξουσίας που διεξάγεται στα διευθυντικά ρετιρέ του συγκροτήματος του «Spiegel» στο Αμβούργο.

Εκκληση «να τερματιστεί η μάχη εξουσίας στο “Spiegel”» απηύθυνε η γερμανική ένωση δημοσιογράφων DJV, θύμιζε την Παρασκευή ο Μίχαελ Χάνφελντ, υπεύθυνος του τμήματος επιφυλλίδων και μίντια της έγκυρης «Frankfurter Allgemeine Zeitung» («FAZ»).

Η έκκληση έπεσε στο κενό, καθώς «οι μάχες εξουσίας είναι μέρος του DAN» του «Spiegel», του σημαντικότερου μεταπολεμικά πολιτικού περιοδικού στον γερμανόφωνο χώρο. Από την εποχή ακόμα του ιστορικού ιδρυτή του περιοδικού Ρούντολφ Αουγσταϊν, «οι αρχισυντάκτες, ο ένας μετά τον άλλον, φθείρονται και αντικαθίστανται. Τώρα είναι η σειρά του Στέφεν Κλούσμαν».

Οι αρχισυντάκτες πάντοτε ενοχλούσαν κάποιον από τους τρεις μετόχους – τους κληρονόμους του Αουγσταϊν που κατέχουν 24% των μετοχών, τον εκδοτικό οίκο Gruner + Jahr (νυν RTL) με 25,5%, αλλά κυρίως την ισχυρή ένωση εργαζομένων στο περιοδικό Spiegel-Mitarbeiter KG με το πλειοψηφικό μερίδιο του 50,5%.

Αυτή κυρίως θέλει τώρα να ξεφορτωθεί τον Κλούσμαν για λάθη στον τομέα διοίκησης. Oμως το πραγματικό διακύβευμα, γράφει ο Χάνφελντ της «FAZ», είναι η χρόνια μάχη πρωτοκαθεδρίας μεταξύ της ψηφιακής πλατφόρμας και της έντυπης έκδοσης του περιοδικού, όπως και η διαμάχη προσανατολισμού, αν θα ακολουθήσει τη μόδα ή θα μείνει πιστό στην παραδοσιακή ερευνητική δημοσιογραφία.

Ο Κλούσμαν ανέλαβε το 2018 τη διεύθυνση και των δύο τμημάτων με στόχο τη συγχώνευση από το 2019. Στην αρχή της θητείας του βρέθηκε αντιμέτωπος με το σκάνδαλο «Ρελότσιους», του ρεπόρτερ με την προικισμένη πένα, μόνο που τα ρεπορτάζ και ολόκληρες συνεντεύξεις ήταν προϊόν της φαντασίας του. Μετά χρεώθηκε πλήρως την υπόθεση της «μικρής Μαρίας», της υποτιθέμενης νεκρής πρόσφυγος από τη Συρία στον Εβρο, που δεν βρέθηκε ποτέ.

«Η υπόθεση διερευνήθηκε εσωτερικά με κάθε λεπτομέρεια. Αλλά το πόρισμα ήταν κάπως αδύναμο και συγκρατημένο, δεδομένου ότι οι ψευδείς ειδήσεις που είχαν δημοσιευτεί από το “Spiegel” μπορούσαν να πυροδοτήσουν μια διεθνή κρίση», έγραψε η «FAZ».

H υπόθεση της «μικρής Μαρίας» τραυμάτισε την εικόνα του «Spiegel» και προσέφερε κάκιστες υπηρεσίες στην ερευνητική δημοσιογραφία, δίνοντας πάτημα να μπαίνει στο ίδιο καζάνι με τους διακινητές fake news.

Αλλά η σπουδή να εμφανιστεί η αποχώρηση του Κλούσμαν από τη διεύθυνση του «Spiegel» ως «αποπομπή» και τιμωρία για τον σάλο της «μικρής Μαρίας» είναι εργαλειοποίηση της υπόθεσης από την ανάποδη.

Η θάλασσα έχει σύνορα

Δεν είναι όλοι όσοι μιλούν για τους πρόσφυγες όργανα προπαγάνδας του Ερντογάν.

Δεν έβλεπαν όλοι τους πρόσφυγες να λιάζονται στο κέντρο της Αθήνας, τότε που ο υπουργός Καμμένος απειλούσε να τους στείλουν πεσκέσι στο Βερολίνο για να απαντήσουν δήθεν στον τραμπουκισμό του Σόιμπλε. Εμαθαν στο μεταξύ και εκείνοι που δεν το γνώριζαν ότι η θάλασσα στο Αιγαίο έχει σύνορα.

Και τα σύνορα θέλουν φύλαξη. Αλλά και στα σύνορα ισχύουν τα ανθρώπινα δικαιώματα και οι κανόνες του διεθνούς δικαίου. Και αυτοί απαγορεύουν τη βίαιη επαναπροώθηση προσφύγων και την εγκατάλειψή τους καταμεσής της θάλασσας.

Τελευταία Νέα