Αν κάτι αποδεικνύεται αυτές τις πρώτες ημέρες της αντεπίθεσης της Ουκρανίας, που λέγεται ότι ξεκίνησε με καθυστέρηση ολόκληρης της άνοιξης, είναι ότι όσο ο Βολοντίμιρ Ζελένσκι περίμενε, ο Βλαντιμίρ Πούτιν σχεδίαζε την άμυνα της Ρωσίας με επιθετικές διαθέσεις.
Γιατί πως αλλιώς μπορεί να εξηγηθούν οι εκρήξεις που κατέστρεψαν το φράγμα Νόβα Καχόβκα στη Χερσώνα της νότιας Ουκρανίας, για τις οποίες ουδείς αναλαμβάνει την ευθύνη, αλλά και οι δύο έχουν κάτι να κερδίσουν από αυτό από καθαρά στρατηγικής πλευράς;
Τώρα ο Πούτιν ανεβάζει κι άλλο το ποντάρισμα και βάζει στο παιχνίδι την ορντινάτσα του, τον Αλεξάντερ Λουκασένκο, ανακοινώνοντας ότι μέχρι τις 7-8 Ιουλίου θα έχουν ολοκληρωθεί όλες οι εργασίες σχετικά με τις υποδομές για την εγκατάσταση των τακτικών πυρηνικών όπλων στη Λευκορωσία.
Τα παραπάνω συζητήθηκαν στο θέρετρο του Ρώσου προέδρου στο Σότσι, ωστόσο είχαν συμφωνηθεί καιρό πριν, με τον ίδιο να επιχειρηματολογεί στην ομιλία του για την Ημέρα Νίκης ότι δεν κάνει κάτι για να αναστατώσει τον κόσμο ολόκληρο, απλά αντιγράφει τις ανάλογες κινήσεις των ΗΠΑ.
Σχέση αγάπης – μίσους
Να σημειωθεί ότι ο Λουκασένκο δεν ήταν πάντα υποτακτικός του Πούτιν, αλλά υπήρχε μια μακρά περίοδος στη διάρκεια της οποίας η σχέση τους πήγαινε από την αγάπη στο μίσος και πάλι από την αρχή. Όταν όμως ο Ρώσος πρόεδρος βοήθησε τον Λευκορώσο ομόλογο του να «σιγήσει» τις φωνές των διαδηλωτών στους δρόμους της χώρας του, μετά από τις αμφιλεγόμενες προεδρικές εκλογές του 2020, η σχέση τους απέκτησε συγκεκριμένους ρόλους.
Το δίχως άλλο βοήθησε και το 1.5 εκατομμύριο δάνειο που έδωσε η Ρωσία στη Λευκορωσία, αλλά και οι πολύ φτηνές συμφωνίες που έγιναν για το απρόσκοπτο εφοδιασμό της δεύτερης με τον φυσικό αέριο και το πετρέλαιο της πρώτης.
Έκτοτε το Μισνκ «έβαλε πλάτη» στη Μόσχα για την στρατιωτική εκστρατεία στο Κίεβο και συμφώνησε να φιλοξενήσει τα ρωσικά πυρηνικά όπλα στα δικά του εδάφη.
Μάλιστα, ο Λουκασένκο φέρεται να έστριψε το μαχαίρι στην ανοιχτή πληγή του Ζελένσκι δηλώντας ότι «το μεγαλύτερο λάθος που κάναμε, μάλλον, ήταν ότι δεν λύσαμε το όλο θέμα το 2014-15, όταν η Ουκρανία δεν είχε στρατό. Θέλαμε να το λήξουμε με ειρηνικό τρόπο. Αυτοί ωστόσο, χρησιμοποιήσαν τον χρόνο που μεσολάβησε για να δημιουργήσουν έναν στρατό έτοιμο για μάχη».
Ο Κιργίζιος… μάρτυρας
Ίσως το πιο ενδιαφέρον σε όλα αυτά είναι ότι το κακέκτυπο του Πούτιν, ο Λουκασένκο είπε, σύμφωνα με το Ria Novosti, ότι Ρωσία και Λευκορωσία σκέφτονται για ένα πλαίσιο δράσης απέναντι στην «εξωτερική πίεση» που υφίστανται, το οποίο μπορεί να περιλαμβάνει και άλλες πρώην σοβιετικές δημοκρατίες.
Όπως γράφει η ιστοσελίδα eurasiareview.com στον απόηχο της συνόδου της Ευρασιατικής Οικονομικής Ένωσης (EAEU) στα τέλη του Μαΐου, ο πρόεδρος του Καζακστάν, Κασίμ-Τζομάρτ Τοκάγιεφ, προειδοποίησε κατά της μετατροπής της σε μια πολιτική συμμαχία προς όφελος της Ρωσίας και του πολέμου της στην Ουκρανία. Με δεδομένο ότι το Κιργιστάν και η Αρμενία είναι περισσότερο οικονομικά εξαρτώμενες από τη χώρα του Πούτιν, γίνεται απόλυτα κατανοητό ότι το παζάρι έχει ξεκινήσει για τα καλά.
«Για εμάς, η ένταξη στην Ευρασιατική Οικονομική Ένωση είναι πρωτίστως οικονομικής φύσης, όπως αναφέρεται στη συμφωνία του 2015. Οποιοιδήποτε άλλοι τομείς αναφέρονται στη στρατηγική, φυσικά, έχουν δικαίωμα ύπαρξης, αλλά πρέπει να αναλυθούν από την προοπτική της οικονομίας», είχε τονίσει τότε ο Τοκάγιερ, στηλιτεύοντας «το μοναδικό προηγούμενο της δημιουργίας του κράτους με τον τύπο δύο χώρες – ένα κράτος», αναφερόμενος στη Ρωσία και τη Λευκορωσία.
Να σημειωθεί ότι η Ρωσία θεωρεί τη Λευκορωσία σημαντική για τα πολεμικά -και όχι μόνο- σχέδια της, επειδή η νότια πλευρά της βρίσκεται σε απόσταση αναπνοής από το Κίεβο, ενώ η χώρα του Λουκασένκο συνορεύει με την Πολωνία, τη Λιθουανία και τη Λετονία, όλες τους μέλη του ΝΑΤΟ. Η Λευκορωσία αποτελεί επίσης μέρος της συντομότερης διαδρομής μεταξύ της ηπειρωτικής Ρωσίας και του Καλίνινγκραντ, μιας απομονωμένης περιοχής που ελέγχεται από τη Ρωσία δυτικότερα στη Βαλτική Θάλασσα.
