Αναζήτηση
Το 2007, μια ομάδα αρχαιολόγων ανακάλυψε έναν τάφο κοντά στη Μάντοβα στην περιοχή της Λομβαρδίας στην Ιταλία. Στο εσωτερικό του υπήρχε ένα ζευγάρι σκελετών που βρισκόταν πρόσωπο με πρόσωπο, με τα σώματά τους πλεγμένα μεταξύ τους, σαν να κρατούσαν ο ένας τον άλλον σε μια «αγκαλιά εραστών».
Οι φωτογραφίες του ζευγαριού των σκελετών κυκλοφόρησαν γρήγορα σε όλα τα μέσα ενημέρωσης – και το γεγονός ότι οι εραστές του Βαλντάρο, όπως έγιναν γνωστοί, ανακαλύφθηκαν λίγο πριν από την Ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου έκανε την ιστορία ιδιαίτερα ηχηρή.
Μόνο οι εραστές θα μείνουν ζωντανοί
Για πολλούς, η τοποθέτηση των σκελετών θύμισε την ιστορία του Ρωμαίου και της Ιουλιέτας, των ερωτευμένων εραστών που βρήκαν πρόωρο και τραγικό τέλος. Καθώς οι αρχαιολόγοι εξέταζαν τους εραστές του Βαλντάρο, έκαναν μια σειρά από περίεργες ανακαλύψεις.
Πρώτον, το ζευγάρι πέθανε πριν από περίπου 6.000 χρόνια κατά τη νεολιθική περίοδο. Οι νεολιθικές διπλές ταφές ήταν ούτως ή άλλως σπάνιες, αλλά η τοποθέτηση του ζευγαριού έκανε την ανακάλυψη ακόμη πιο μοναδική. Δεύτερον, ο νεαρός άνδρας και η γυναίκα ήταν ο καθένας περίπου 20 ετών όταν πέθαναν. Δεν υπήρχαν ενδείξεις ότι ο θάνατός τους ήταν βίαιος και τα σώματά τους τοποθετήθηκαν πιθανότατα μετά θάνατον.
Και παρόλο που είναι αδύνατο να γνωρίζουμε την πραγματική ιστορία για το ποιοι ήταν κάποτε οι εραστές, η εικόνα των σωμάτων τους κλειδωμένων σε αιώνια αγκαλιά και οι μοναδικές συνθήκες γύρω από την ταφή έχουν κάνει τους εραστές του Βαλντάρο πηγή ίντριγκας και εικασιών για πάνω από μια δεκαετία.
Οι εραστές του Βαλντάρο / Photo: Wikimedia Commons
Η ανακάλυψη των εραστών του Βαλντάρο
Στις αρχές Φεβρουαρίου του 2007, μια ομάδα αρχαιολόγων με επικεφαλής την Έλενα Μενότι ανακοίνωσε ότι η ανασκαφή τους στο χωριό Βαλντάρο – κοντά στη Μάντοβα της Ιταλίας – είχε αποφέρει μια αξιοσημείωτη ανακάλυψη: Τους σκελετούς ενός άνδρα και μιας γυναίκας που βρίσκονταν πρόσωπο με πρόσωπο, με τα χέρια και τα πόδια πλεγμένα μεταξύ τους.
Η μοναδική αυτή ανακάλυψη εξαπλώθηκε γρήγορα στα μέσα ενημέρωσης και στο διαδίκτυο, καθώς κυκλοφόρησαν φωτογραφίες του σκελετωμένου ζευγαριού.
Μιλώντας τότε στη Daily Mail, η Μενότι εξέφρασε τον ενθουσιασμό της σχετικά με το εύρημα, λέγοντας: «Έχω συμμετάσχει σε πολλές ανασκαφές σε όλη την Ιταλία, αλλά τίποτα δεν με έχει ενθουσιάσει τόσο πολύ όσο αυτό. Κάνω αυτή τη δουλειά εδώ και 25 χρόνια. Έχω κάνει ανασκαφές στην Πομπηία, σε όλες τις διάσημες τοποθεσίες. Αλλά ποτέ δεν έχω συγκινηθεί τόσο πολύ, γιατί πρόκειται για την ανακάλυψη κάτι πραγματικά ξεχωριστού»
Ποιοι ήταν άραγε οι εραστές του Βαλντάρο;
Για πολλούς, οι φωτογραφίες των Εραστών του Βαλντάρο αφηγούνταν μια τραγική ιστορία που θυμίζει το πιο διάσημο έργο του Σαίξπηρ – και μάλιστα, στο Ρωμαίος και Ιουλιέτα, ο Ρωμαίος στέλνεται ακόμη και στη Μάντουα αφού σκοτώσει τον Τυβάλτο Καπουλέτο σε μια μονομαχία. Όταν επιστρέφει στη Βερόνα, μαθαίνει για τον «θάνατο» της Ιουλιέτας, κι έτσι ξεκινούν μια σειρά από γεγονότα που οδηγούν στο τέλος και των δύο εραστών.
Μια πρώιμη θεωρία γύρω από τους εραστές του Βαλντάρο έλεγε ότι ο άνδρας, το σώμα στα αριστερά, είχε σκοτωθεί και ότι η γυναίκα είχε στη συνέχεια θυσιαστεί για να συνοδεύσει την ψυχή του στη μετά θάνατον ζωή.
Οι αρχικές παρατηρήσεις υποστήριζαν αυτή τη θεωρία. Ο ανδρικός σκελετός βρέθηκε με μια αιχμή βέλους από πυριτόλιθο στο λαιμό του, ενώ ο γυναικείος σκελετός είχε μια μακριά πέτρινη λεπίδα κατά μήκος του μηρού της και δύο μαχαίρια από πυριτόλιθο κάτω από τη λεκάνη της. Ωστόσο, η οστεολογική εξέταση δεν αποκάλυψε τίποτα που να υποδηλώνει ότι ο θάνατός τους ήταν βίαιος.
«Έχουμε βρει πολλές γυναίκες να αγκαλιάζουν παιδιά, αλλά ποτέ ένα ζευγάρι, πόσο μάλλον ένα ζευγάρι που αγκαλιάζεται – και πραγματικά αγκαλιάζεται», δήλωσε η Μενότι. «Από μια πρώτη εξέταση φαίνονται νέοι, καθώς τα δόντια τους δεν έχουν φθαρεί, αλλά έχουμε στείλει τα λείψανα σε εργαστήριο για να διαπιστωθεί η ηλικία τους κατά τη στιγμή του θανάτου».
Περαιτέρω εξέταση αποκάλυψε ότι το ζευγάρι ήταν περίπου 20 ετών κατά τη στιγμή του θανάτου του και ότι και οι δύο είχαν ύψος περίπου 1,80 μέτρα και 2 ίντσες.
Παρόλα αυτά, οι συνθήκες ζωής τους παρέμεναν αδιευκρίνιστες. Επιπλέον, οι ιστορικοί δεν έχουν βρει κανένα στοιχείο νεολιθικού οικισμού στην περιοχή του Βαλντάρο. Πιθανότερο είναι ότι η περιοχή ήταν κάποτε εξ ολοκλήρου καλυμμένη από ελώδεις εκτάσεις που διασχίζονταν από ποτάμια. Ενώ αυτό το περιβάλλον ήταν ευεργετικό για τη διατήρηση των σωμάτων των εραστών για χιλιετίες, προσφέρει ελάχιστες πληροφορίες για τη ζωή των εραστών ή για τον λόγο που θάφτηκαν με έναν τόσο μοναδικό τρόπο.
Δείτε το βίντεο
Βρίσκοντας ένα νέο σπίτι για τους εραστές του Βαλντάρο
Μια εβδομάδα μετά την ανακάλυψη, προέκυψε ένα άλλο ερώτημα: Τι θα συνέβαινε στους εραστές του Βαλντάρο; Συχνά, όταν ανακτώνται αρχαία σώματα κατά τη διάρκεια αρχαιολογικών ανασκαφών, τα οστά τους μεταφέρονται σε εργαστήριο για ανάλυση και κάθε οστό μελετάται ξεχωριστά για να σχηματιστεί μια γενική εικόνα της ζωής και του θανάτου του συγκεκριμένου αρχαίου προσώπου.
Οι εραστές του Βαλντάρο, ωστόσο, ήταν μια μοναδική περίπτωση. Επί 6.000 χρόνια είχαν αγκαλιάσει ο ένας τον άλλον. Θα χωρίζονταν για χάρη της επιστήμης;
Ευτυχώς, η Μενότι κατέληξε σε ένα γρήγορο συμπέρασμα, λέγοντας στο Reuters: «Θέλουμε να τους κρατήσουμε όπως ήταν όλο αυτό το διάστημα – μαζί». Αντί να αφαιρέσουν τα οστά ένα προς ένα και να τα ξανασυναρμολογήσουν αργότερα, οι αρχαιολόγοι επέλεξαν να τετραγωνίσουν και να αφαιρέσουν ολόκληρο το σημείο όπου ήταν θαμμένο το ζευγάρι και να το μεταφέρουν όλο μαζί.
Το τεμάχιο χώματος και ο σκελετός του ζευγαριού τοποθετήθηκαν σε ένα ξύλινο κουτί και στάλθηκαν σε ένα αρχαιολογικό εργαστήριο στο Musei Civici στο Κόμο για εξέταση, ενώ αργότερα εκτέθηκαν σε μια γυάλινη προθήκη στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο της Μάντοβα, όπου παραμένουν μέχρι σήμερα.
Οι εραστές της Μόντενα / Photo: Wikimedia Commons
Οι εραστές της Μόντενα, μια άλλη μοναδική διπλή ταφή από την Ιταλία
Δύο χρόνια μετά την ανακάλυψη των εραστών του Βαλντάρο, οι αρχαιολόγοι που εργάζονταν σε ένα νεκροταφείο της ύστερης αρχαιότητας στη Μόντενα της Ιταλίας έφεραν στο φως ένα άλλο ζευγάρι σκελετών θαμμένων χέρι-χέρι. Σε αντίθεση με τους εραστές του Βαλντάρο, οι σκελετοί αυτοί ήταν σε κακή κατάσταση, γεγονός που καθιστούσε δύσκολο να εξαχθούν ορισμένες πληροφορίες για αυτούς, όπως το φύλο τους.
Δεν ήταν ιδιαίτερα ασυνήθιστο για τους αρχαιολόγους να φέρνουν στο φως ζευγάρια που θάβονταν μαζί ή που κρατιόντουσαν από το χέρι, αλλά δέκα χρόνια μετά την ανακάλυψη, οι Εραστές της Μόντενα αποδείχθηκε ότι ήταν και οι δύο άνδρες.
«Προς το παρόν, δεν είναι γνωστές άλλες ταφές αυτού του τύπου» δήλωσε στη Rai News ο Φεντερίκο Λούτζι, ερευνητής στο Πανεπιστήμιο της Μπολόνια, ο οποίος συνέταξε τη μελέτη του 2019 που αποκάλυψε το φύλο των εραστών του σκελετού. «Στο παρελθόν έχουν βρεθεί αρκετοί τάφοι με ζευγάρια ατόμων τοποθετημένα χέρι με χέρι, αλλά σε όλες τις περιπτώσεις επρόκειτο για έναν άνδρα και μια γυναίκα. Η σχέση μεταξύ των δύο ατόμων στην ταφή στη Μόντενα, ωστόσο, παραμένει προς το παρόν ένα μυστήριο».
Οι ερευνητές μπόρεσαν να προσδιορίσουν το φύλο των σκελετών χρησιμοποιώντας μια καινοτόμο νέα τεχνική που βασίζεται στην ανάλυση του οδοντικού σμάλτου. Οι ερευνητές έψαχναν ουσιαστικά για την παρουσία συγκεκριμένων πρωτεϊνών μέσα στο σμάλτο, των AMELX και AMELY. Η AMELX είναι παρούσα σε άτομα και των δύο φύλων, ενώ η AMELY είναι παρούσα μόνο στα αρσενικά.
Ο προσδιορισμός του φύλου των εραστών της Μόντενα, ωστόσο, το μόνο που έκανε ήταν να δημιουργήσει περισσότερα ερωτήματα, ιδίως σχετικά με τη σχέση μεταξύ των δύο ανδρών.
«Η ταφή δύο ανδρών χέρι-χέρι δεν ήταν σίγουρα συνηθισμένη πρακτική στην ύστερη αρχαιότητα», εξήγησε ο Λούτζι. «Στην ύστερη αρχαιότητα, ήταν απίθανο ο ομοφυλοφιλικός έρωτας να είχε αναγνωριστεί με τόσο εμφανή τρόπο από τους ανθρώπους που προετοίμαζαν την ταφή. Τα δύο άτομα έχουν παρόμοια ηλικία – θα μπορούσαν να είναι συγγενείς, για παράδειγμα αδέλφια ή ξαδέλφια, ή στρατιώτες που πέθαναν μαζί σε μάχη. Η νεκρόπολη στην οποία βρέθηκαν θα μπορούσε να είναι ένα πολεμικό νεκροταφείο».
Όπως και με τους εραστές του Βαλντάρο, είναι λίγο πολύ αδύνατο να γνωρίζουμε τις ακριβείς λεπτομέρειες της ζωής των εραστών της Μόντενα. Παρόλα αυτά, και οι δύο ανακαλύψεις προσφέρουν μια μοναδική και συναρπαστική ματιά στο αρχαίο παρελθόν και στους τρόπους με τους οποίους οι αρχαίοι άνθρωποι τιμούσαν τους νεκρούς.
