Το χρονικό μιας προαναγγελθείσας αποχώρησης από το ΠΑΣΟΚ γράφτηκε με την επιστολή του Ανδρέα Λοβέρδου στον Νίκο Ανδρουλάκη και την ανακοίνωση του πρώην υπουργού.
Ο Λοβέρδος δεν παραιτήθηκε τώρα, ουσιαστικά είχε φύγει από το κόμμα εδώ και πολύ καιρό, πιθανότατα από τις 21 Μαΐου όταν και απέτυχε να εκλεγεί βουλευτής.
Δεν ξέρω αν χρεώνει αυτή του την αποτυχία στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, αν δεν τον στήριξαν ή αν υπήρξαν εμπόδια στην προεκλογική του εκστρατεία, όμως, ο λαός του κόμματος μίλησε.
Δεν ήθελε τον κ. Λοβέρδο στη Βουλή και του το έδειξε. Τελεία και παύλα.
Από εκεί και μετά, ωστόσο, όταν ένα κορυφαίο στέλεχος κόμματος, πρώην υπουργός, διεκδικητής της αρχηγίας, αποχωρεί, θα κριθεί για τις επιλογές του αυτές.
Αλίμονο, όμως, αν κάθε πολιτικός που δεν εκλεγόταν στη Βουλή δήλωνε ότι παραιτείται και από το κόμμα.
Όμως, ο κ. Λοβέρδος είχε επιλέξει εδώ και καιρό το δρόμο της αποχώρησης. Οι σχέσεις του με τη νέα ηγεσία του ΠΑΣΟΚ ήταν κάκιστες και θα ήταν εξαιρετικά προβληματικές αν ήταν και μέλος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας.
Παράλληλα, όταν η πρώτη κίνηση που κάνει μετά τις εκλογές είναι να επισκεφτεί και να φωτογραφηθεί με τον Αδωνι Γεωργιάδη, αν μη τι άλλο αυτό από μόνο του είναι «πολιτική δήλωση».
Εχουν ακουστεί πολλά όλους αυτούς τους μήνες.
Ότι ο Λοβέρδος ήταν κοντά στη Νέα Δημοκρατία.
Ότι αν αυτός εκλεγόταν αρχηγός στη θέση του Ανδρουλάκη θα προχωρούσε σε συνεργασία του ΠΑΣΟΚ με τη ΝΔ.
Ότι είχε καλύτερες σχέσεις με τον Κ. Μητσοτάκη και υπουργούς της κυβέρνησης παρά με τα στελέχη του κόμματός του.
Ωστόσο, ό,τι κι αν έχει συμβεί είναι παρελθόν. Το ΠΑΣΟΚ πήρε το δικό του δρόμο, αυτόνομο, ξεκάθαρο και με στοιχεία αυτοαναφορικότητας.
Δεν μπήκε σε συζητήσεις και νταραβέρια, έπαιξε τη δική του ατζέντα, κρίθηκε από τον ελληνικό λαό στις εκλογές και θα κρίνεται καθημερινά ως αντιπολίτευση.
Ανάλογα κρίθηκε και ο Ανδρέας Λοβέρδος, ο οποίος αν ήθελε να μείνει στο ΠΑΣΟΚ θα μπορούσε να προσφέρει από οποιαδήποτε θέση.
Τα κόμματα που διεκδικούν ισχυρό ρόλο στην πολιτική, που θέλουν να ξαναγίνουν μεγάλα όπως το ΠΑΣΟΚ, που επιδιώκουν να ηγηθούν του κεντροαριστερού χώρου και αν μπορούν μάλιστα να διεκδικήσουν με αξιώσεις την εξουσία, δεν μπορούν να μένουν πίσω.
Σ’ αυτά τα κόμματα έχουν θέση (οποιαδήποτε κι αν είναι αυτή) όλα τα στελέχη που θέλουν να προσφέρουν στον κοινό αγώνα.
Οσοι δεν θέλουν απλά αποχωρούν. Όπως έκανε ο κ. Λοβέρδος, έντιμα, ήσυχα και ξεκάθαρα.
Θα κριθεί από την ιστορία. Και για τις κινήσεις του και την προσφορά εντός ΠΑΣΟΚ, και για τις επόμενες δράσεις του εκτός του οικείου πολιτικού του χώρου.
Το πολιτικό σύστημα αναδιατάσσεται. Ειδικά η Κεντροαριστερά. Και θα δούμε πολλά ακόμη να γίνονται. Πολλά που θα κριθούν. Ουδείς μένει στο απυρόβλητο.
Όμως, μια επισήμανση είναι απαραίτητη. Ο Νίκος Ανδρουλάκης και η ηγετική ομάδα του ΠΑΣΟΚ οφείλουν να ακολουθήσουν την πορεία που έχουν χαράξει για το κόμμα.
Οφείλουν να υπηρετήσουν τη στρατηγική που έχουν υιοθετήσει προκειμένου να πετύχουν τους στόχους τους.
Σ’ αυτό το δρόμο, όποιος δεν μπορεί να είναι μαζί, ας κατέβει τώρα από το τρένο του ΠΑΣΟΚ. Δεν χρειάζονται «βαρίδια», «καπετανάτα» και προσωπικές στρατηγικές.
Κακό στην παράταξη κάνουν και στην ευρύτερη Κεντροαριστερά όσοι βάζουν το εγώ πάνω από το εμείς. Οσοι μετρούν τον ίσκιο τους μεγαλύτερο από το μπόι τους.
Κι αυτό ισχύει για όλους…
