Αναζήτηση
Το βράδυ της Πέμπτης 6 Ιουλίου, το θέατρο Δάσους της Θεσσαλονίκης πλημμύρισε από κόσμο. Περισσότεροι από 3.500 θεατές χειροκρότησαν την πρεμιέρα της παράστασης του ΚΘΒΕ «Τρωάδες», ένα από τα συγκλονιστικότερα αντιπολεμικά κείμενα του αρχαίου δράματος, ένα έργο εξαιρετικά επίκαιρο και προφητικό αφού ο Ευριπίδης, «μιλάει» για όσα συμβαίνουν ακόμα και σήμερα σε παγκόσμιο επίπεδο.
Με την εμπνευσμένη μετάφραση του Θεόδωρου Στεφανόπουλου, η οποία ανέδειξε τη διαχρονικότητα του λόγου του τραγικού ποιητή, μέσα σε ένα λιτό σκηνικό και σε ένα ποιητικό ηχοτοπίο με τις πρωτότυπες μουσικές συνθέσεις του Στέφανου Κορκολή που απέδωσε με μοναδική ευαισθησία ο ίδιος ζωντανά στο πιάνο, οι «Τρωάδες», «άγγιξαν» τις ψυχές όσων βρέθηκαν στο Θέατρο Δάσους με την αλήθεια και την απλότητά τους.
Στο τέλος, στην υπόκλιση του θιάσου όρθιο το κοινό χειροκροτούσε και επευφημούσε για ώρα το σύνολο των ηθοποιών και των συντελεστών που μέσα από την οξυδερκή σκηνοθετική ματιά και καθοδήγηση του βραβευμένου Χρήστου Σουγάρη «κατέθεσαν» μια παράσταση με αληθινές ερμηνείες που διέγειρε συναισθήματα και συγκίνησε, θυμίζοντας ότι σε κάθε πόλεμο υπάρχουν μόνο ηττημένοι.
Στο ρόλο της Εκάβης η μοναδική Ρούλα Πατεράκη, στην πρώτη της συνεργασία, ως ηθοποιού, με το ΚΘΒΕ. Λίγο πριν την πρεμιέρα συναντήσαμε τους Δημήτρη Πιατά, Αντώνη Καφετζόπουλο, Αλέξανδρο Μπουρδούμη και Μαρίζα Τσάρη και μίλησαν στο in για τους την παράσταση.
Μιλήστε μας για τον ρόλο σας;
Δημήτρης Πιατάς (Ταλθύβιος): «Ο Ταλθύβιος είναι ένας αντιήρωας μέσα σε έναν ηρωικό κόσμο (βλέπε Έκτορα, Αχιλλέα, Οδυσσέα). Είναι ένας άνθρωπος καθημερινός που προσπαθεί, μεταφέροντας κακές ειδήσεις, να εκτελέσει σαν υπάλληλος τη δουλειά του με αφοσίωση, κρύβοντας οποιοδήποτε πιθανό συναίσθημα μπορεί να έχει για τις γυναίκες της Τροίας. Είναι μια «κατσαρίδα» που δεν θα γράψει ιστορία, αλλά θα επιβιώσει.»
Αντώνης Καφετζόπουλος (Ποσειδώνας): «Ο Ποσειδών είναι ένας χολωμένος θεός. Ο Ευριπίδης λίγο πολύ τον βάζει να προειδοποιεί τους Αθηναίους της εποχής του – και γενικότερα τους Έλληνες μέσα στην ταραγμένη παραζάλη του Πελοποννησιακού πολέμου – ότι όποιος υπερβαίνει την ηθική τάξη θα το πληρώσει σκληρά.
Χρησιμοποιεί τον ομηρικό αφήγημα, την άλωση της Τροίας, για να καυτηριάσει αυτά που έκαναν οι Αθηναίοι στη Μήλο μόλις ένα χρόνο νωρίτερα. Πρώτα ο Ποσειδών και μετά η Εκάβη σε μεγαλύτερη έκταση φωτίζουν για το κοινό το πρόσωπο της κτηνωδίας που επιτρέπει και τροφοδοτεί το «δίκαιο του ισχυρού».
Αλέξανδρος Μπουρδούμης (Μενέλαος): «O ρόλος του Μενέλαου είναι φαινομενικά ο ρόλος του νικητή, αλλά ίσως είναι ο πιο ηττημένος ήρωας από όλους. Σε αυτό τον πόλεμο δεν υπάρχουν νικητές. Έρχεται να πάρει πίσω τη γυναίκα της ζωής του, μετά από δέκα χρόνια και αναρωτιέται κι ο ίδιος τελικά τί κατάφερε και αν άξιζε όλος αυτός ο κόπος.
Έχει πάρα πολύ ενδιαφέρον για μένα ο Μενέλαος, έχει μια τραγικότητα και αυτός- όσο και αν δεν διαφαίνεται με την πρώτη ματιά- και ένα ιδιότυπο χιούμορ, θα έλεγα. Είναι συναρπαστικός ήρωας και χαίρομαι ιδιαίτερα που βρίσκομαι σε αυτή την παράσταση και μου δίνεται η δυνατότητα να τον ερμηνεύσω.»
Μαρίζα Τσάρη (Ανδρομάχη): «Η Ανδρομάχη, μία γυναίκα που εκτός του ότι έχασε τον άντρα της στον πόλεμο, έχασε συγγενείς, φίλους, και ό,τι είχε φτιάξει στη ζωή της, μαθαίνει πως την παίρνουν στην Ελλάδα αιχμάλωτη οι δολοφόνοι του άντρα της. Με αυτά τα δεδομένα ξεκινάει η πορεία της στην τραγωδία του Ευριπίδη.
Τη στιγμή λοιπόν που εμφανίζεται στη σκηνή μαζί με τον μικρό της γιο Αστυάνακτα, για να αποχαιρετήσει όποια Τρωαδίτισσα έχει απομείνει, αλλά και την Εκάβη, της ανακοινώνεται πως οι Αχαιοί αποφάσισαν να θανατώσουν και το παιδί της.
Ο μεγαλύτερος τρόμος, ο μεγαλύτερος πόνος που έχει να αντιμετωπίσει ένας γονιός. Να χάσει το παιδί του. Από γραφής πιστεύω πως ο Ευριπίδης παρουσιάζει αυτή τη γυναίκα με μια φοβερή αξιοπρέπεια, να στέκεται απέναντι στις δυσκολίες που συναντά, έχοντας μια ήρεμη δύναμη, μιλώντας από καρδιάς για τη ζωή της, τα πάθη της, αλλά και για την αγωνία που έχει για όλα αυτά που έρχονται.
Τέλος, φεύγει πια χωρίς το παιδί της…ένα άδειο σώμα, ένα κουφάρι. «Κρύψτε το άθλιο κορμί μου και πετάξτε το στα καράβια».»
Τι κάνει τη συγκεκριμένη τραγωδία του Ευριπίδη να είναι τόσο διαχρονική και επίκαιρη στις μέρες μας;
Δ.Π: «Γιατί τα γεγονότα που συνέβησαν τότε, εξακολουθούν να συμβαίνουν και τώρα με διαφορετική ονοματολογία.»
Α.Κ: «Ασφαλώς ο παραλληλισμός με τον ανήθικο τρόπο που μεγάλες δυνάμεις στάθηκαν απέναντι στους αμάχους «αντιπάλους». Οι Αμερικανοί στο Βιετνάμ στα νιάτα μου, οι Ρώσοι στις μέρες μας, διαπράττουν, τυφλωμένοι από τη στρατιωτική υπεροχή, ανήκουστα εγκλήματα απέναντι σε μη εμπολέμους.
Ο Ευριπίδης προφητεύει ανάλογα δεινά με αυτά που έζησαν οι Αχαιοί στην Ιλιάδα. Για τις ΗΠΑ ή τη χιτλερική Γερμανία επιβεβαιώνεται πλήρως ως προς το τίμημα που έπρεπε να πληρωθεί, για τη Ρωσία θα περιμένουμε να δούμε.»
Α.Μ: «Πόσο επίκαιρο είναι το δράμα αυτών των γυναικών και πόσο διαχρονικό, νομίζω ότι ο καθένας το διαπιστώνει, απλά, ρίχνοντας μια ματιά γύρω του, στη γειτονιά του, στην πόλη του, μέσα στην ίδια την κοινωνία και αν μπορέσει να δει και λίγο παραέξω θα καταλάβει ότι και αυτός εν δυνάμει μπορεί να είναι μια «Τρωαδίτισσα».
Να είναι ένας μετανάστης, ένας πρόσφυγας από τον ίδιο του τον τόπο. Ο πόλεμος είναι μέσα μας, είναι έξω μας, κυριαρχεί και δεν αφήνει κανένα περιθώριο να δώσει μία λύτρωση.
Αυτή την λύτρωση προσπαθούν να ζήσουν και να νοιώσουν αυτές οι γυναίκες κι αυτό προσπαθούμε κι εμείς, να λυτρωθούμε ακόμη και στην ίδια μας την καθημερινότητα. Είναι ένα συναρπαστικό έργο το οποίο ακόμη και τώρα, μετά από τόσες χιλιάδες χρόνια που έχει γραφτεί, τα νοήματά του είναι υψηλά και μας δίνει τη δυνατότητα να αναρωτηθούμε για την ίδια μας τη ζωή. Τι πιο σημαντικό!»
Μ.Τ: «Δυστυχώς, αυτό που κάνει τη συγκεκριμένη τραγωδία, τόσο διαχρονική και επίκαιρη, είναι η φρίκη του πολέμου και της ανισότητας, η άσκηση εξουσίας του ισχυρού απέναντι στον ανίσχυρο άνθρωπο, τα δεινά των γυναικών μέσα σε εμπόλεμες συνθήκες και όχι μόνο, οι φρικαλεότητες που λαμβάνουν χώρα σε εμπόλεμες περιοχές ή σε χώρες όπου πολιτικά καθεστώτα, αναγκάζουν τους ανθρώπους να αναζητούν έναν καλύτερο τόπο, μία ελπίδα για έναν καλύτερο τρόπο ζωής.
Το γεγονός πως καθημερινά βασανίζονται άνθρωποι, πωλούνται ως σκλάβοι, βιάζονται άνθρωποι και παιδιά, οικογένειες χάνουν όλο τους το βιός, γονείς χάνουν τα παιδιά τους και το αντίθετο. Βία δεν είναι μόνο να σου αρπάξουν το παιδί από τα χέρια, αλλά και το να σε αναγκάζουν να το βάλεις σε μια βάρκα για να έχει ένα καλύτερο μέλλον, χωρίς να ξέρεις αν θα καταφέρει να φτάσει κάπου ζωντανό και ασφαλές. Αυτή η βία είναι δυστυχώς διαχρονική και επίκαιρη πάντα.»
Ο Ευριπίδης εστιάζει στο μεγαλείο των γυναικών της Τροίας προβάλλοντας τη δύναμη τους. Τι μηνύματα διαμηνύουν αυτές οι γυναίκες ακόμα και σήμερα;
Δ.Π: «Βλέποντας τις γυναίκες, αναγνωρίζεις όχι μόνο ότι δεν είναι το ασθενές φύλο, αλλά και ότι, με την αξιοπρέπεια και τη στάση τους, διασώζουν το ανθρώπινο είδος.»
Α.Κ: «Δεν θα έλεγα ότι υπάρχει και πολύ μεγαλείο. Μάλλον συναίσθημα και δράμα, οδυρμός και κατάρες για την ιεροσυλία της θανάτωσης ακόμα και του βρέφους του Έκτορα και της Ανδρομάχης.
Όλα τελειώνουν με έναν θρήνο και οι ανίσχυρες ταπεινωμένες Τρωάδες φεύγουν για τη σκλαβιά και την εξορία χωρίς ελπίδα. Αυτή είναι η καταγγελία του Ευριπίδη: κανένας, όσο ισχυρός κι αν είναι, «…δεν δικαιούται, ούτε δικαιώνεται όταν προκαλεί τόσο πόνο και καταστροφή».
Α.Μ: «Λογικά, θα έπρεπε ίσως να έχουν αλλάξει πολλά πράγματα από τότε που έγραψε το έργο ο Ευριπίδης. Πόσοι πιστεύουν όμως αλήθεια ότι η θέση της γυναίκας έχει μετεξελιχθεί; Βήματα έχουν γίνει, σίγουρα όμως δεν είμαστε σε αυτό το επίπεδο να λέμε ότι η γυναίκα έχει πάρει τη θέση που της αρμόζει μέσα στην κοινωνία.
Συνεχίζονται τα φαινόμενα κακοποίησή της, υποβάθμισής της και καλό είναι εμείς που βρισκόμαστε δίπλα στις γυναίκες να τις στηρίζουμε και να τις δικαιώνουμε. Αν μη τι άλλο, δείχνουν περίτρανα οι Τρωαδίτισσες ότι στέκονται στο ύψος των περιστάσεων, έχουν υψηλό φρόνημα, αντέχουν στον πόνο. Αυτό δεν έχει αλλάξει από τότε έως τώρα.
Παραμένω δίπλα τους και στηρίζω απόλυτα το θέμα της ισότητας. Πολλές φορές θα έλεγα ότι θα έπρεπε να τους δίνουμε και ένα παραπάνω πρόσημο θετικό, γι’αυτό που πρεσβεύουν και γι’αυτό που είναι στην ίδια μας τη ζωή αλλά και μέσα στην κοινωνία.»
Μ.Τ: «Πραγματικά ο Ευριπίδης παρουσιάζει αυτές τις γυναίκες, γεμάτες αξιοπρέπεια και δύναμη. Και μια συζήτηση που προκύπτει πολλές φορές είναι το γιατί αυτές οι γυναίκες δεν βάζουν τέλος στη ζωή τους, εφόσον γνωρίζουν πως έχασαν παιδιά, γονείς, συντρόφους, σπίτια και ετοιμάζονται να πάνε δούλες, ερωμένες σε αφέντες μακριά από οτιδήποτε οικείο. Να δοθούν ως λάφυρα πολέμου, ως αντικείμενα. Αυτή είναι η δύναμή τους. Η Ελπίδα τους.
Δυστυχώς, οι γυναίκες βρίσκονται σε έναν διαρκή αγώνα μέσα στα χρόνια. Προσπαθούν να υπάρξουν με ασφάλεια και διεκδικούν την ισότητα καθημερινά, Κάποιες διεκδικούν ακόμα και το να ανήκουν στον εαυτό τους, να τους ανήκει το σώμα τους.
Μέσα από την γραφή του Ευριπίδη, ο οποίος για την εποχή εκείνη ήταν πολύ τολμηρός και από κάποιους έχει χαρακτηριστεί και ως φεμινιστής, περνάει αυτή η αίσθηση. Η γυναίκα ως αντικείμενο, αλλά και ο αγώνας τους να υπάρξουν και να αντιταχθούν σε αυτό.»
Η συνεργασία σας με τον Χρήστο Σουγάρη και το ΚΘΒΕ;
Δ.Π: «Είναι η τρίτη φορά που συνεργάζομαι με τον Χρήστο Σουγάρη και η χημεία που έχει αναπτυχθεί μαζί του είναι συγκλονιστική. Οποιαδήποτε μελλοντική του πρόταση είναι καλοδεχούμενη γιατί ξέρω ότι η επιλογή του προσώπου μου θα είναι ανατρεπτική.
Το ΚΘΒΕ συνεχώς με εκπλήσσει γιατί βλέπω έναν Κρατικό Οργανισμό με τόσο σημαντικό παρελθόν να ανανεώνεται και να είναι αυτή τη στιγμή στις επάλξεις του θεατρικού γίγνεσθαι.»
Α.Μ: «Με τον Χρήστο Σουγάρη, πλέον, δεν είμαστε απλά ένας σκηνοθέτης με έναν ηθοποιό που συναντήθηκαν για να κάνουν μια παράσταση. Δουλεύουμε μαζί από τα χρόνια της πανδημίας κι αυτό μας ένωσε. Είναι η τρίτη παράσταση, στην οποία συνεργαζόμαστε. Χαίρομαι ιδιαίτερα γι’αυτό, τον καμαρώνω για την πορεία του και νοιώθω πλέον ότι δεν είμαστε απλά συνεργάτες, αλλά κατά κάποιο τρόπο και οικογένεια.»
Μ.Τ: «Με τον Χρήστο Σουγάρη μετράμε πια πολλές συνεργασίες. Αρχικά και οι δύο ως ηθοποιοί, αλλά τα τελευταία χρόνια συμμετέχω σε σκηνοθεσίες του. Δουλεύοντας πια τόσα χρόνια μαζί, έχουμε συντονιστεί στον τρόπο εργασίας. Έχουμε αναπτύξει πια έναν κοινό κώδικα και αυτό πάντα στις ομάδες-στους συνεργάτες, προσφέρει περισσότερο χρόνο ωφέλιμης δουλειάς. Είναι ένας πολύ οργανωμένος άνθρωπος στην εργασία του. Το ΚΘΒΕ για μένα είναι ο τόπος στον οποίο ξεκίνησα τα πρώτα βήματά μου.
Το ΚΘΒΕ έχει διαμάντια ανθρώπους, πολύ ικανούς στη δουλειά τους, που το στηρίζουν τόσα χρόνια. Η δουλειά μέχρι τώρα της νέας διεύθυνσης δείχνει πολύ ελπιδοφόρα. Στο χρόνο που βρίσκομαι εδώ για τις πρόβες μας, είδα πολλές παραγωγές να ανεβαίνουν και να γεμίζουν οι αίθουσες και με νέους ανθρώπους.
Είδα πολλές παραστάσεις διαφορετικών θεατρικών γλωσσών, και σκηνοθετικών προσεγγίσεων αλλά και ενός ποικιλόμορφου ρεπερτορίου, και αυτό οφείλει να κάνει ένας κρατικός οργανισμός. Αυτό μόνο ελπίδα για ανοιχτά γεμάτα θέατρα, και την επικοινωνία μέσω του πολιτισμού, μπορεί να φέρει.»
Πληροφορίες παράστασης
Συντελεστές
Μετάφραση: Θεόδωρος Στεφανόπουλος, Δραματουργική επεξεργασία -Σκηνοθεσία: Χρήστος Σουγάρης, Σκηνικά -Κοστούμια: Ελένη Μανωλοπούλου, Πρωτότυπη μουσική σύνθεση: Στέφανος Κορκολής, Κίνηση: Ερμής Μαλκότσης, Φωτισμοί: Αλέκος Αναστασίου, Σχεδιασμός μακιγιάζ: Μαντώ Καμάρα, Βοηθός σκηνοθέτη: Χριστόφορος Μαριάδης, Βοηθός σκηνογράφου- ενδυματολόγου: Δανάη Πανά, Οργάνωση παραγωγής: Marleen Verschuuren, Φωτογραφίες: Mike Rafail (That Long Black Cloud)
Διανομή (αλφαβητικά): Μελίνα Αποστολίδου (Αθηνά), Λουκία Βασιλείου (Αθηνά, Ελένη), Μομώ Βλάχου (Αθηνά), Χαρά Γιώτα (Αθηνά), Ηλέκτρα Γωνιάδου (Αθηνά), Μαρία Διακοπαναγιώτου (Κασσάνδρα), Αντώνης Καφετζόπουλος (Ποσειδώνας), Χριστίνα Μπακαστάθη (Αθηνά), Αλέξανδρος Μπουρδούμης (Μενέλαος), Μπέττυ Νικολέση (Αθηνά), Ρούλα Πατεράκη (Εκάβη), Κλειώ Δανάη Οθωναίου (Αθηνά, Ελένη), Δημήτρης Πιατάς (Ταλθύβιος), Πολυξένη Σπυροπούλου (Αθηνά), Βιργινία Ταμπαροπούλου (Αθηνά), Θεοφανώ Τζαλαβρά (Αθηνά), Μαρίζα Τσάρη (Ανδρομάχη), Μάρα Τσικάρα (Αθηνά)
* Έκτακτη αντικατάσταση: Γιάννης Χαρίσης
Γυναίκες: Μαριάννα Αβραμάκη, Μελίνα Αποστολίδου, Λουκία Βασιλείου, Μομώ Βλάχου, Χαρά Γιώτα, Ηλέκτρα Γωνιάδου, Ζωή Ευθυμίου, Ηλέκτρα Καρτάνου, Εύη Κουταλιανού, Λωξάνδρα Λούκας, Ελένη Μισχοπούλου, Χριστίνα Μπακαστάθη, Χρυσή Μπαχτσεβάνη, Μπέτυ Νικολέση, Κλειώ Δανάη Οθωναίου, Πολυξένη Σπυροπούλου, Βιργινία Ταμπαροπούλου, Θεοφανώ Τζαλαβρά, Φωτεινή Τιμοθέου, Μάρα Τσικάρα
Άντρας: Χριστόφορος Μαριάδης
ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΗΣ ΠΕΡΙΟΔΕΙΑΣ
ΙΟΥΛΙΟΣ
- Παρασκευή 14, Σάββατο 15 Ιουλίου – Κύπρος, Διεθνές Φεστιβάλ Αρχαίου Ελληνικού Δράματος- Αρχαίο Θέατρο Κουρίου
- Σάββατο 22 Ιουλίου — Μουδανιά, Αμφιθέατρο Νέων Μουδανιών
- Σάββατο 29 Ιουλίου – Φίλιπποι, Αρχαίο Θέατρο Φιλίππων (66ο Φεστιβάλ Φιλίππων)
ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ
- Πέμπτη 3 Αυγούστου- Δωδώνη, Αρχαίο Θέατρο Δωδώνης
- Σάββατο 12 Αυγούστου- Δίον, Αρχαίο Θέατρο Δίου
- Παρασκευή 18, Σάββατο 19 Αυγούστου – Επίδαυρος, Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου (Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου 2023)
- Πέμπτη 31 Αυγούστου, Κιλκίς, Θέατρο Λόφου Αγ. Γεωργίου Δήμου Κιλκίς
ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ
- Παρασκευή 8 Σεπτεμβρίου- Βύρωνας, Θέατρο Βράχων «Μελίνα Μερκούρη»
- Τρίτη 12 Σεπτεμβρίου, Κηποθέατρο Παπάγου
ΤΡΩΑΔΕΣ»- ΑΡΧΑΙΟ ΘΕΑΤΡΟ ΕΠΙΔΑΥΡΟΥ
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 18 & ΣΑΒΒΑΤΟ 19 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ, στις 21.00
Διακεκριμένη Ζώνη: 50€
Α΄ Ζώνη: 45€
Β΄ Ζώνη: 25€
Β΄ Ζώνη, Φοιτητικό: 13€
Άνω Διάζωμα Γ΄ Ζώνη: 20€
Άνω Διάζωμα Δ΄ Ζώνη: 15€
Άνω Διάζωμα Ε΄ Ζώνη: 12€
Άνω Διάζωμα ΣΤ΄ Ζώνη: 10€
ΑΜΕΑ: 5€ (Β΄ Ζώνη)
Άνεργοι: 5€ (Στο Άνω Διάζωμα με την επίδειξη της σχετικής κάρτας)
Εκπτωτικό πακέτο εισιτηρίων: Πακέτο 4 εισιτηρίων (ανά παράσταση): Με την αγορά 4 εισιτηρίων σας προσφέρουμε το 1 δωρεάν. Η προσφορά ισχύει για Β ΖΩΝΗ και ΑΝΩ ΔΙΑΖΩΜΑ
ΠΡΟΠΩΛΗΣΗ ΕΙΣΙΤΗΡΙΩΝ ΑΡΧΑΙΟ ΘΕΑΤΡΟ ΕΠΙΔΑΥΡΟΥ:
ntng.gr | viva.gr | 11876 | wind | public | mediamarkt | tickets.aefestival.gr, Πανεπιστημίου 39 (στοά Πεσμαζόγλου).
Τηλεφωνικά: 211 8008181, ΑΜΕΑ: 210 3221 897 & tameia@aefestival.gr
Πληροφορίες για προπώληση εισιτηρίων: http://aefestival.gr/plirofories-eisitirion/
START THINKING GREEN
Στο πλαίσιο της οικολογικής πολιτικής του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος τα ψηφιακά προγράμματα των παραστάσεών του πωλούνται σε ψηφιακή μορφή σε προνομιακή τιμή.
