Αναζήτηση
Για πολύ καιρό προεκλογικά, τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ εγκαλούσαν τον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ ως χορηγό της ΝΔ. Με την πολιτική του έλεγαν, που δεν ήταν δομική και παραγωγική, εξυπηρετούσε τον πυρήνα της λογικής του Κυριάκου Μητσοτάκη. Στο βάθος του αυτό το επιχείρημα υπέκρυπτε ένα επιχείρημα πως γειτνίαζαν οι δύο χώροι σε πολλά και μόνον μια εκφώνηση αντιπαραθετική τους διαχώριζε.
Ο Μητσοτάκης σχημάτισε κυβέρνηση και εδώ ήταν φανερό πως και με την σύνθεσή της ήθελε να αποστείλει μήνυμα ευρείας ηγεμονίας και στον χώρο του Κέντρου. Αυτό δεν κατορθώθηκε μόνον με την μεταγραφή και υπουργοποίηση του Γιώργου Φλωρίδη αλλά με μια στρατηγική που δεν έχει τελειώσει, αντιθέτως με την ανακοίνωση των Γενικών και Ειδικών Γραμματέων της κυβέρνησης είδαμε να συνεχίζεται.
Τώρα, αφορμή για την συζήτηση πυροδότησε η μετακίνηση της Ζέφης Δημαδάμα (ΠΑΣΟΚ) και του Νίκου Μηλαπίδη (υπήρξε διευθυντής της ΚΟ του Ποταμιού).
Το επιχείρημα αντεστραμμένο
Και το επιχείρημα που έθετε το ΠΑΣΟΚ στον ΣΥΡΙΖΑ, τώρα επιστρέφει αντεστραμμένο: Τι σημαίνει για δύο χώρους όταν με απόλυτα εύκολο τρόπο, στελέχη του ενός (του πιο μικρού) μεταπηδούν στον έτερο (τον κυβερνών); Έχει να κάνει με μια λογική αμοραλισμού, ή οι δύο χώροι συγκλίνουν πολύ και άρα εύκολα ο ένας υπηρετεί το σχέδιο του άλλου;
Μα αν ισχύει το δεύτερο, πώς απαντά το ΠΑΣΟΚ σήμερα αν αντίστοιχα κατηγορηθεί ως η δεξαμενή που μπορεί με ευκολία ο Μητσοτάκης να αλιεύει πρόσωπα για το δικό του αμφίπλευρο επιτελικό σχέδιο; Η αλήθεια είναι πως το ρεπορτάζ λέει για άμεση διαγραφή της Δημαδάμα απ’ την Χαριλάου Τρικούπη δια χειρός του γραμματέα της κ. Σπυρόπουλου αλλά και άμεση αντικατάσταση της από το PES – είχε εκλεγεί ομόφωνα Αντιπρόεδρος Γυναικών του Ευρωπαϊκού Σοσιαλιστικού Κόμματος (PES WOMEN) και είχε πλούσια δράση.
Ο εμβολισμός του Κέντρου
Η ίδια η κ. Δημαδάμα, απήντησε πως η όλη της επιλογή και αποδοχή της πρότασης έγινε «με την πεποίθηση ότι αναλαμβάνω μία αποστολή εθνικού ενδιαφέροντος, η ευόδωση της οποίας προϋποθέτει τη συνεννόηση όλων των δημοκρατικών πολιτικών δυνάμεων».
Οι αντίπαλοι και επικριτές της υπενθυμίζουν πως η εν λόγω θέση δεν είναι υπερκομματική, ούτε ουδέτερη μα υπηρετεί ένα συγκεκριμένο πολιτικό σχέδιο με σαφές πρόσημο.
Το βέβαιο είναι πως ο Μητσοτάκης θα κλιμακώσει κατά τη διακυβέρνησή του τον εμβολισμό του όλου χώρου. Οι συναινέσεις που θα επιδιωχθούν από τη μεριά του δεν θα αφορούν απλώς και μόνον τις δυνάμεις του δημοκρατικού τόξου εντός Βουλής αλλά και ευρύτερα την Κοινωνία των Πολιτών, το Κέντρο και την Κεντροαριστερά που όλο και περισσότερο θα λογίζει ως δυνητικό του σύμμαχο, ενίοτε και συγκυβερνήτη.
